Ze belt, mijn mooie denkende vriendin.
En ik bel terug, waarna zij mij weer.
We krijgen elkaar niet te pakken.
Pas later, in de middag kunnen we spreken.
Voor even.
Het gaat niet zo lekker.
Zo vlak voor Pesach haar moeilijke moment.
Na Pesach is alles oké, belooft ze plechtig.
Ook met mij niet zo lekker, vertel ik.
Maar ook ik wil er niet over praten.
Niet echt, over de telefoon.
Dat is voor straks.
Als we voorzichtig delen.
Zachtjes, geen haast, giechelend en met belangstelling.
Ze is nerveus.
Vliegtuig uit Rome landt laat op Schiphol.
Vast geen treinen naar Zandvoort had ze zich praktisch genoeg gerealiseerd.
Komt wel goed zeg ik, we bedenken wel wat.
Het wordt een avontuur.
Zoals altijd met mij, zegt ze.
Geen zorgen zeg ik, ik ben er bij.
Ze gaat toch proberen een vlucht eerder te krijgen.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Alexandra Zuckerman
Veel plezier!
@Blew, oh man ik heb haar gemist.
Vriendschappen die je achterlaat, zo verdrietig.
Maar ze komt, na Pesach. 🙂
Oef, wat is verlangen toch mooi!