Soms krijg ik er buikpijn van

Op een houten biels door de jutters daar neergelegd voor eigen gebruik, neem ik aan, met uitzicht op de boei en de verte, steek ik een sigaret op. Het is nog vroeg in de ochtend, maar er zijn al mensen op het strand, zoals ik, zonder excuus en zonder hond. Wat zegt de zee, wat zegt het zand, op zo’n dag die nog komen gaat, koud vandaag.
Best treurig dit dorp aan zee, vroeg in de ochtend, op een gewone doordeweekse dag, zo’n dag als vandaag. Bij Albert Heijn pik ik bonusaanbiedingen op, ik moet zuinig zijn, maar bij de kassa kom ik er achter dat ik daar nog steeds niet goed in ben.
Thuis bewerk ik foto’s en kijk naar flutprogramma’s van gisteren, alles om maar niet echt dapper te zijn. Want in het atelier hangt een doek dat vorm begint te krijgen, zij, met dat gevaarlijke hoofd. En ik ben weer eens bang, zoals altijd.
Telefoontje van de kozijnenman, volgende week gaat de voorgevel eruit, op dinsdag, acht uur ’s ochtends, tot en met maandag, mevrouw.
Oh God, waar moet ik een week lang heen, inclusief weekend, en de hele boel moet worden afgedekt en weggeborgen.
Ik moet opschieten, dat doek moet af, weg van de muur en weg van de ogen van verveelde ramenmannen.
Oh man, soms krijg ik er buikpijn van.

Jezzebel,
Tussen water en water

Eigen foto, vandaag