Hoe is het, vraag ik.
Met zijn gezondheid goed, zegt hij geestig.
Het gaat niet zo lekker met de zaak.
Hij en mijn moeder, ze zouden met pensioen moeten.
Kan niet.
Ze zijn al eerder over de kop gegaan.
Daar plukken ze nog steeds de wrange vruchten van.
En met de nieuwe crisis, loeren oude duivels.
Je had gebeld, zegt hij geïrriteerd.
Ik ben zijn lastige dochter.
Oh God, ze moet weer wat.
Volgende week kom ik een weekje bij je slapen.
De ruiten gaan eruit, vertel ik.
Mijn moeder en ik hebben het er eerder over gehad.
De hele gevel gaat eruit.
Dat zat er aan te komen.
Tuurlijk kon ik bij haar logeren, ze is toch moeder.
Hij zegt dat hij er niet erg blij mee is.
Hij belt later wel terug.
Paar minuten later.
Sorry, gaat niet door, hij kan het niet opbrengen.
Zoek maar een hotelletje of zo.
Oké, zeg ik, dag.
Dag papa, dag mama.
Ik wil je nooit meer zien of spreken.
En zo werd het dus toch een klote dag.
Jezzebel
Tussen water en water
Art: Mimmo Paladino
25 Responses to Dag