Verhalen

Vandaag is ze rustiger.
Mijn mooie denkende vriendin uit het land van mijn hart.
Maar veel tijd heeft ze niet.
Haar vriendin komt, van de kibboets uit het zuiden.
Nee geen zielige verhalen.
Daar wordt ze misselijk van.
Ze kan het niet meer aanhoren.
Oh, je komt uit het zuiden, smaalt ze aan de telefoon.
Bij elke kruidenier hetzelfde.
Oh, dan hoef je maar de helft te betalen.
Ze kan het niet verdragen.
Maar er is een nieuwe passie.
Haar vriendin uit het zuiden gaat samen met haar.
Een boek schrijven.
Lang geleden dat ze een boek heeft geschreven.
Daar heeft ze literaire prijzen mee gewonnen.
Nu gaat ze er fictie van maken.
Nieuw verhaal.
Eerst in het Arabisch.
Haar Arabisch is beter geworden.
Beautiful, zegt ze.
Pracht verhaal.
Ik vertel dat ik ook onrustig ben.
Ook ik wil schrijven.
Interview, drieluik.
Met haar.
Averny en een refusenik die ik nog moet vinden.
Die gaat ze voor me zoeken.
Maar niet dit weekend.
Dan is ze in Neve Shalom.
De enige plek waar ze voor vrede waren.
Ze zijn veranderd.
Iedereen denkt dat deze vergelding gerechtvaardigd is, zegt ze.
Daar gaat ze mee praten.
Ze belt me later nog, dikke kussen, haar vriendin is er.

En wat mijn platform, denk ik later.
En Jezus, ik ben in de middle of transition,
Ik zit nog op de website van dat roddelblad.
Dagen vol te maken.
Ik heb een uitkering aangevraagd.
En solliciteer in de rondte.
Zelfde verhaal.
Niemand wil me hebben.
Waar vind ik mijn platform.
Verhaal van binnen uit.
Zij die echt dapper zijn.
De vredesactivist.
De moeder.
En de soldaat die weigert.
Man oh man, geef me kracht.
Om verhaal te maken.
Te publiceren.
Maar vooral om het precies te vertellen.

Jezzebel,
Tussen water en water

Zadok Ben David, Restless Start