Wat doe je daar eigenlijk?
Ik weet niet.
Ik vind het leuk om de kleine kunstenaar te zoeken.
De variété artiest, hij die zijn stinkende best doet.
Dat leven gaat niet over glitter of glamour.
Dat gaat over passie.
Daar hou ik van.
Dries Roelvink bijvoorbeeld.
Mooie domme jongen en dat mooi ook een leugen.
Daar zoek ik naar.
Vertel eens, wat ben je aan het doen.
Wat wil je.
Hoe ga je het aanpakken, vragen die ik stel.
Ik kan niet goed tegen mannen als Youp van ’t Hek.
Hard schreeuwen, eeuwig mekkeren.
Normen en waarden, alles wat wel en niet kan.
Rot op man met je meninkjes.
Of Humberto Tan die doet alsof hij de vluchteling uithangt.
En zelfs dat niet overtuigend speelt.
En ook van mannen als Paul de Leeuw.
Krijg ik wrange smaak in de bek.
Ik weet niet waarom.
Misschien omdat ik een kunstje zie.
Al lang niet meer bevlogen.
Fatsig arrogant, dweilend in gelijk.
Wie zijn dan mijn voorbeelden.
Grote kleinkunst helden.
Waar drijft deze cultuur eigenlijk op.
Mannen als Ali B?
Dat is toch een gepolijst meisje.
Ik zie geen vuur.
Giel Beelen. Matthijs van Nieuwkerk, Marc-Marie Huybrechts
Dat is toch Johnny de Zelfkicker?
Dat kennen we zo langzamerhand toch wel?
Marco Borsato, Carlo Boszhard, Jim Bakkum?
Wat een armoede, wat een werkelijk zure vertrutting.
Allemaal.
Wat doe ik daar?
Ruziemaken.
Ook ik niet meer dan slachtoffertje van mijn tijd.
Meisje dat maar niet wil leren.
Kunstje.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Picasso, Harlequin
het slachtofferrolletje opgepakt? het moet niet gekker worden 🙂
Verwar je ‘routine/ervaring’ ook niet met een beetje met ‘kunstje’?
Net als met verliefdheid en trouwen. Je kunt hoog en laag springen, maar zoals in het spannende onervaren begin wordt het nooit meer.
Je bent zeker een fan van Brood. Ik niet.
Ik heb respect voor mensen die niet van het dak afspringen. Die het beste er van proberen te maken als "de absolute piek" voorbij is.
@Landheha, ik zeg het duidelijk hoor, ik heb respect voor iemand als Dries Roelvink. Ook niet meer dan gevangen in eigen beperking en dat ene kunstje dat hij kan, de helft er van een leugen. Daar zit voor mij heel veel mooie kwetsbaarheid.
Eerlijkheid is inderdaad een veel lelijker kwetsbaarheid.
Ziet er niet uit, heeft geen nieuwswaarde. Want je kunt er geen speld tussen krijgen. Geen spanning uithalen. Kennelijk kun je er ook geen kunst van maken.
de drol in de balzaal
@Landheha, over wie of wat heb je het nou?
maar jij hebt ook je man van de verte…
die je een kunstje flikt
…maarrr… ik hou ook wel van kleine vrouwen aan de afwas…
Als het leven was om van te leren…
@Frap, de man van de verte flikt geen kunstjes.
Je hebt geen idee wat een passie daar zit…
Hoofse liefde en alle varianten die er bij horen.
@Frap, kleine vrouw aan de afwas, wie zal ze morgen zijn.
@Blew, toch wel, er valt heel veel te leren als het om kunstjes gaat.
Goed kijken en dan verder tillen, dat is echt de kunst.
échte kunst brengt rust…
@Morticia, ik zie dat toch anders.
Ik vind het arrogant om te bepalen wat échte kunst is.
Ik denk dat iedereen dat anders beleeft, wat échte kunst geeft.
Jezz,
Is het niet zo dat als je kunstkenners vraagt naar wat ze echte kunst vinden, ze naar alle waarschijnlijkheid niet echt zullen verschillen van mening?
@Morticia, dat zal allemaal wel, maar ik vind het arrogant, wie het ook is. En wat kunst brengt, zoals jij zei, is voor iedereen simpelweg anders. Voor jou is het rust, voor mij is het heel vaak kracht en troost.
Bij mij heeft het werkelijk niet veel met rust te maken.
Jezz,
absoluut waar wat je schrijft. Kunst bevat alle emoties, én kracht én troost én rust én woede én vanalles wat je kan voelen…
Dat bedoelde ik ook met het woord ‘rust’ nu ik erover nadenk.
Dan heb ik nog een vraagje Jezz.
Als het arrogant is te bepalen wat kunst is en wat niet hoe zit het dan met musea? Zij moeten toch ook bepalen wat de moeite waard is?
@Morticia,
Weet je, natuurlijk ben ik het eigenlijk wel met je eens. En ik geloof dat ik begrijp wat échte kunst is. Ik heb het op het blog vaak laten zien. Van heel groots, heel beroemd, tot onbekend, soms tegen kitsch aan.
Voor mijn werk kwam ik showbiz artiesten tegen, zij die schnabbelen en dromen van de lime light.
Best gemakkelijk om bijvoorbeeld een Dries Roelvink te veroordelen.
Maar ik zie vaak waar ze naar zoeken, de mannen en vrouwen die zo hun best doen, wat ze proberen te raken in zichzelf en in een ander.
Daar heb ik respect voor.
Swoi, als het misschien niet zo succesvol is, geen harde cijfers oplevert, kijkcijfers, of plaat verkoop.
Het kan me niet schelen, ik koester die kleine kunstenaar, hij die zijn stinkende best doet.
Daarom klonk het zo arrogant voor me, wat jij zei échte kunst, brengt rust alsof die kleine mannen en vrouwen die zich te pletter werken en eigenlijk geen rust kennen in de kunst die ze uitvoeren, van lutjebroek naar jezusherenveen reizen om weer een optreden te verzorgen, alsof zij geen kunst zijn.
Er zijn wel degelijk regels, wetten als je wilt, als het om echte kunst gaat.
Het is moeilijk dit te definiëren, maar het heeft te maken met wat voor ‘waarheid’ je vertelt, hoe universeler, paradoxaal, hoe unieker. Dat is zeker wel te herkennen.
Maar waar het om gaat, is of het je raakt… diep van binnen, op je geheime plek.
Fijn om het er met je over te hebben 🙂