Het stormt aan de kust.
Gisteren niet buiten geweest.
Vandaag alleen om sigaretten te halen.
Geen boodschappen.
Laat je niet verleiden.
Er is nog wat in huis.
Doe het er maar mee.
Man, hoe ik verlang naar een goed schildersdoek.
Ik heb naar Karel Appel gekeken.
Ik herken zijn woede.
Zo deed ik het in Israël.
Niet op doek maar karton.
Hoe ik verlang naar die bevrijding.
Het onderbewuste dat vorm krijgt.
Het stormt aan de kust.
Ik heb vandaag geschreven.
Verboden gedachten bevrijden.
En geslapen.
Ik hou van dit weer in bed.
Het is behaaglijk binnen.
De maaltijden die ik kookte.
Tijdje terug, voor barre tijden.
Uit de vriezer.
Zijn lekker en troosten.
Ik heb de telefoons uitgedaan.
Het stormt aan de kust.
En de bankrekening gecheckt.
Oeh sexy euro.
Geld is binnen.
Morgen wil ik een doek kopen.
Dan maar prut van de vrouwenclub met cake.
Nu eindelijk belofte waarmaken.
Doek aan de muur.
Om mezelf bij elkaar te houden.
Jezzebel
Tussen water en water
Art: Karel Appel, Night faces on Broadway
Als Vrouw moet U
Natuurlijk niet
naar die
A P P E L
Kijken……….
U leert het ook nooit
Maar in de Tuin der Kusten
en de Verlusten naar meer min
dan plussen kan ik deze échte
Jesszebelt nooit wel kussen…
Je WEET wanneer je binnen moet blijven! Ik ben naar de stad gegaan. Het strand komt wel weer.
@Josh, zal ik zelf maar bepalen waar ik naar kijk en wat ik er van leer?
@Blew, het is nu werkelijk prachtig op het strand.
Niemand die het waagt.
Ik heb mensen met de wind zien vechten alsof het een orkaan was.
Ik durfde vandaag niet, misschien morgen.
Misschien ook niet, ik houd van deze tijd, binnen.
Met een groot doek lopen is ook niet echt grappig met rukwinden. Weer om in bed te blijven? Wel een leuke tip voor morgenvroeg :-))
@K, nou niet echt in bed te blijven.
Maar er wel heel vaak, nog even, in te kruipen.
Het is lekker weer om te schrijven.
En daarna uit te rusten.
Ik wacht op een momentje dat de wind stilvalt.
Misschien lukt het me dan om zo’n doek naar boven te slepen.
Misschien vandaag, anders volgende week. 🙂
In Karel Appel heb ik nooit woede herkend, ik vind het zo frappant dat jij dit zegt dat ik besloten heb er de eerste de beste keer dat ik gelegenheid heb daar ook eens naar op zoek te gaan…
Pyama-dag, zo noemen we dat hier in Huize Alice :))
@Erna, als je tijd hebt, moet je de link eens volgen. Prachtige documentaire van Jan Vrijman. Heel mooi om te zien hoeveel kracht Appel gebruikt om zijn doeken te lijf te gaan.
En hoe hij kijkt, heel precies kijkt voordat hij met al zijn kracht de klodders er op flatst, precies goed, eindeloos raak.
Dank je voor de "link" , prachtige docu, fascinerend!!
@Ging, wat fijn dat je ‘m gevolgd hebt, dit is voor mij echt een juweeltje.
Ik hoorde Appel eindeloos zeggen, I don’t paint, I hit