Dag Sinterklaasje, dag, dag

De bom is gebarsten.
Vanochtend belt mijn vader terug.
Met dat Sinterklaasblog heeft hij grote moeite.
Je hoeft niet te kijken, zeg ik.
Hij vindt dat ik niet over de familie hoef te schrijven.
Dat pik ik niet.
Het is de enige plek in de wereld waar ik kan praten over mijn sores, mijn zorgen, mijn pijn.
Hij is boos.
Vijf december gaat inderdaad niet door. Maar dat zit zo.
Ze zouden voor een weekend naar de Weihnnachtsmarkt in Duitsland gaan met een vriend, op de 12e.
Helaas, die kan niet, het is Ouderdag op de universiteit van vriend zijn zoon.
Nou, een week later, de verjaardag van je moeder, dus dat kan ook niet.
En van mij, herinner ik hem aan het feit dat ik de dag voor mijn moeder jarig ben.
Toen werd het dus vijf december, gaat hij door.
Oh, die zoon van vriend dus belangrijker dan je dochter.
Waarom zeg je het niet gewoon.
Het doet je te veel pijn.
Je hebt geen zin in Sinterklaas nu je je kleinkinderen niet mag zien.
Maar je gebruikt een excuus, je vertelt me dat ik niet zo belangrijk ben.

Ik wil geen Sinterklaas, geen verjaardag en geen Kerst.
Laten we het dan maar opgeven.
Wij zijn geen familie, en in leuke dingen zijn we niet goed.

Jezzebel,
Tussen water en water

Foto: Mij onbekend