Ik heb er een vriendinnetje bij.
Doeschka Meijsing sleurt me voor de tweede keer vandaag verkeerde trein in.
Vanochtend op Schiphol opeens terug in de trein naar Amsterdam.
En vanavond sprong ik op die verdomde luchthaven in de trein direct naar Centraal.
Maar Centraal allang niet meer mijn thuis. Amsterdam niet meer mijn stad.
Sloterdijk mijn tussenstation, maar vanavond niet. Vanavond vertrek ik vanuit het hartje van de wereld, oh prachtig Centraal Station, in de boemel naar Zandvoort.
Zitplaats verzekerd, dat wel.
Nog steeds heb ik dat onrustige van een Israëliër, lang voordat de trein zijn bestemming bereikt sta ik voor gesloten deuren. Wachten, zo snel mogelijk eruit.
Oh God, Doeschka! De tranen komen. Maar ik wil niet huilen in het gangpad, lippen verbijten. Ik wil naar huis.
Op straat ruik ik karakter. Dorp van haardvuren. Zoals ik mezelf vaak herken in de gezichten van mensen die van en naar hun werk forensen, vanuit dit gehucht aan zee.
Onderweg stop ik nog even bij Dirk, even later sleep ik boodschappen de trappen op.
Wat heb je gewonnen kleine vrouw? Wat heb je gewonnen toen je het land van je hart verliet!
Doeschka, kunnen we eens kletsen? Er is hier een slager die nog ambachtelijke ossenworst in zijn assortiment heeft.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Doeschka Meijsing, OVER DE LIEFDE
Je sprong op de automatische piloot door het boek?
Nee K, niet door het boek, door het leven. Dat ging lekker mis, het boek raakt me diep.
O. Ik dacht dat het boek zo boeiend was dat je automatisch fout liep. Ik heb het nog niet gelezen maar dat zal nog gebeuren.
Wat prachtig dat boeken zoveel voor je kunnen betekenen dat je letterlijk de weg kwijt raakt. Doet me denken aan hoe ik als kind op vrijdagavond naar de bibliotheek mocht en dan ‘s-avonds vroeg naar bed wilde om nog lang te lezen.
Heerlijk om de weg letterlijk even kwijt te zijn, even los van alles. Bij mij was dat vandaag toen ik geknuffeld werd door moeder Amma in den Bosch.
groetjes
rené
@K, niemand loopt automatisch fout. Als het mis gaat is dat wat de Amerikanen een fluke noemen, eenmalige vergissing, soortgelijk overkwam mij vandaag twee keer. Uniek dus! 🙂
@Blew, weet je dat ik de bieb mis. Wat was het heerlijk om je te verliezen als je op zoek voor je spreekbeurt, hele andere boeken tegen kwam. Ik ben blij met het boek wat ik voor mezelf kocht als troost.
Ik vond de AKO-literatuurprijs bij Pauw & Witteman zo’n aanfluiting! En ik vroeg me af, of je dat als schrijver nou leuk moet vnden.
@René, wat fijn dat je zo’n moeder hebt waarin je jezelf kunt verliezen. Oi, wat heerlijk.
Boeken vaak mijn troost, ik heb ze wel eens mijn minnnaars genoemd. De mannen en de vrouwen met wie ik in bed lig.
Ben ik niemand? Als ik te hard loop te denken loop ik automatisch een bepaalde richting uit die ik gewend ben. Of ik er nou heen moet of niet op dat moment. Ik moet me regelmatig omdraaien zodoende. Hoe noemen de Amerikanen dit dan? Ik noem het de automatische piloot.
Moeder Amma is een spirituele moeder:
Sri Mata Amritanandamayi, of Amma (Moeder) zoals ze vaak liefdevol wordt genoemd, is een van de meest gerespecteerde humanitaire en spirituele leiders.
Reactie is geredigeerd
Bijna thuis?
Goedemorgen,
@K, Als het fout gaat is het geen automatisme volgens mij, het is iets doen zonder aandacht. Iets waar je niet meer over hoeft na te denken en vanzelf goed gaat is de automatische piloot.
@Mephi, tussen water en water.
Je maak me nieuwsgierig naar het boek, dat ik al eens in huis had.
Ik nam niet de moeite er in te komen.
Wat raakt je in het boek?
Ik wil dit boek, dank zij jouw reactie ook lezen. Het leukste bij de uitzending van Pauw&Witteman vond ik de uitbundige vreugde bij Doeschka.
Jaaaaaaaaa…
Doeschka!
groet van Afi
goedzo, je verdient er één bij; een vriendin
fijn weekend!
@Laila, ik ben nog maar heel in het begin hoor.
Het is op een bepaalde manier herkenning. Ik ben geraakt door haar prachtige vriendschap met Jason die zich niet laat afschrikken en met lammetjesworst van de ‘snobslager uit de Utrechtstestraat’ haar zelfgekozen isolement doorbreekt, komt troosten, en haar aan het denken zet.
Het is haar manier hoe ze met haar depressie omgaat en haar leven overpeinst.
Ze neemt ook prachtige gedachtensprongetjes, een wirwar van alles dat haar raakt en alles dat haar maakt wie ze is, een prachtige vrouw, alleen.
@blogpieper, ja, dat was het allermooiste moment, wat was ze mooi en onbevangen in haar blijdschap. Wat leuk dat het jou ook raakt.
@Afi, ja! 🙂
@Gala, en wat een pracht vriendin! 🙂
Jij ook fijn weekend!
Zo; net weer twee maaltijden gemaakt. Tortilla’s en verrukkulukku kippesoep( waar de kip niet overheen gevlogen is):-)
Dat klinkt goed Jazzy; een vriend die zich niet laat afschrikken en zo; ik ga het weer eens proberen.
Bedankt.
@Laila, wat lekker!
Ik kom net terug uit Amsterdam en zit met de zuurkoolstampot waar ik eigenlijk de hele week mee heb gedaan, dit keer met een stukje onkoshere HEMA-worst 🙂
Jij ook fijn weekend.