OVER DE LIEFDE

Ik heb er een vriendinnetje bij.
Doeschka Meijsing sleurt me voor de tweede keer vandaag verkeerde trein in.
Vanochtend op Schiphol opeens terug in de trein naar Amsterdam.
En vanavond sprong ik op die verdomde luchthaven in de trein direct naar Centraal.
Maar Centraal allang niet meer mijn thuis. Amsterdam niet meer mijn stad.
Sloterdijk mijn tussenstation, maar vanavond niet. Vanavond vertrek ik vanuit het hartje van de wereld, oh prachtig Centraal Station, in de boemel naar Zandvoort.
Zitplaats verzekerd, dat wel.
Nog steeds heb ik dat onrustige van een Israëliër, lang voordat de trein zijn bestemming bereikt sta ik voor gesloten deuren. Wachten, zo snel mogelijk eruit.
Oh God, Doeschka! De tranen komen. Maar ik wil niet huilen in het gangpad, lippen verbijten. Ik wil naar huis.
Op straat ruik ik karakter. Dorp van haardvuren. Zoals ik mezelf vaak herken in de gezichten van mensen die van en naar hun werk forensen, vanuit dit gehucht aan zee.
Onderweg stop ik nog even bij Dirk, even later sleep ik boodschappen de trappen op.
Wat heb je gewonnen kleine vrouw? Wat heb je gewonnen toen je het land van je hart verliet!
Doeschka, kunnen we eens kletsen? Er is hier een slager die nog ambachtelijke ossenworst in zijn assortiment heeft.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Doeschka Meijsing, OVER DE LIEFDE