Druk op Sloterdijk
In de verte dichtbij
Mist vakbond
Verleden
Treinen voorbij
Levens vergleden
Doorgesneden
Rookpaal walmt signalen
Gebaren
Groepjes samen
Verkankerde adem
Zo’n doodgewone
Dinsdagochtend
Dag niet.
Dag door.
Niet denken.
Niet huilen.
Niet lachen.
Niet roken.
Niet drinken.
Niet komen.
Niet spuiten.
Niet slikken.
In beweging.
In de benen.
Naar huis,
Naar huis.
In het gareel.
Rechts houden.
Niet kijken.
Niet voelen.
Niet vinden.
Doorlopen.
Niet denken!
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Hila Lulu Lin: Miles I Would Go, Shell
Ken je dat kinderwijsje nog:"Eén, twee in de maat!"
@K, Ik kom niet verder dan Anders wordt de juffrouw kwaad. Wat ik dan wel weer geestig vind, het klinkt zo nuffig 🙂
Ik vind het echt jaren 50-60.
daarna komt:"Nee de juffrouw wordt niet kwaad, want we lopen in de maat"!
Alsof je als kleuter gedrild wordt in militaire discipline. Nou. Aan zo’n sfeer deed je tekst me denken.
@K, ja, misschien eerder, jaren 30, sexy armoede. Het enige wat nog ontbreekt is sterke man , lammeren marcheren de roltrappen op en af, trein in trein uit, steeds een grauwe dinsdag verder, tot je er dood bij neervalt.
Ik zag zo’n vijftien jaar geleden de film Metropolis in een Duitse bioscoop en ze hadden een live pianist erbij. Een hele oude die de film vroeger al vaker had begeleid. Daar herinner ik me ook die sfeer van: mechanisch en onbezield. Alsof je levend al dood bent.
Reactie is geredigeerd
@K, ik voel me soms net een actrice uit de stomme film die de overschakeling naar geluid niet kan maken.
Dat is niet aangenaam.
Onze avatars vormen nou ook een filmpje.
@Jezzy: 😆
Jij hebt de overschakeling volgens mij nu juist wel gemaakt. Je bent alleen vergeten onderweg nog robot te worden, anders had je het begrepen. Die stap heb jij waarschijnlijk simpelweg overgeslagen, net als die andere 5% die momenteel verbaasd toekijken naar dat tafereel…
Reactie is geredigeerd