Alle Marokkanen het land uit!

Ik ben volledig op.
Gisteren begon het.
Dat sarren.
En doorslaan.
Cijfers tellen.
Dat blad van hem glijdt onderuit.
Dan wil hij graag rellen.
Hij, die denkt dat hij de baas is.
‘Jezzebel!’
Hij schreeuwt door de telefoon.
Hij heeft wat bedacht.
Kijk, met het blad voorzichtig.
Kan niet anders.
Maar internet!
Geen nuances, geen mitsen of maren.
Elke week keiharde uitspraak.
Mening van webredactie.
Duidelijke stellingname.
Volgende week of zo;
Alle Marokkanen het land uit.
Moet je zien, kun je scoren!

Oh God, daar gaan we.
Vandaag heb ik met zij die over mij gaat gesproken.
Let’s face it, als ik voor GeenStijl had willen werken… en zo.
This my bloody limit, ik doe het niet.
Godzijdank, ze is het er mee eens.
Maar man oh man.
De toon grimmig.
Daar waar de eerste klappen vallen
Als het succes uitblijft.

Jezzebel,
Tussen water en water

Foto: Mij onbekend