In de brievenbus vind ik troost.
Twee weken geleden door mezelf gepost.
Van dat dikke briefpapier.
Woorden uit het buitenland.
Stijve envelop, logo staat er keurig op.
Drie vellen rijk, geschept papier, watermerk en inkt.
Oh man, tijdje terug.
Dat ik bell boy betaalde.
Deze brief naar mezelf sturen, alsjeblieft.
Zette ik op een rijtje,
Waarmee ik kon troosten.
Later, nu toevallig, vandaag.
Kijk er nog eens naar.
Echt waar vergeten.
Wat heerlijk, alsof ik mijn beste vriendin ben.
Wat treurig dat ik mijn beste vriendin ben.
En toch.
Kind van de elementen.
Het universum geeft je woorden.
Kijk er nog eens naar.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Mij onbekend, tot mijn spijt
Geweldig! Zo kun je jezelf eens goed de waarheid zeggen! Nog nieuwe inzichten gekregen?
Ik vind dat niet zo treurig, je beste vriendin zijn. Dat geeft best een onafhankelijk gevoel. Beter dat je jezelf kant dan wie dan ook.
Bij een werkgerelateerde cursus moesten we dat ook eens doen, kaartje aan jezelf met plannen. Die organisatie stuurde dat maanden later op.
Goedemorgen 🙂
@Blew, ah nieuwe inzichten, het was een hart onder de riem, best lekker 🙂
@K, maanden later? Daar zou ik dan weer razend om worden. Maanden later! Ik wil mijn eigen woorden en ik wil het nu! 🙂
Haha! Het ging net erom of iets van je plannen waren uitgekomen in de tussentijd.
@K, én? 🙂
Ik weet het echt niet meer wat ik opgeschreven had maar beweging zat er wel in. Of dat door die cursus kwam kan ik niet met zekerheid zeggen. Verandering is er voortdurend.
Jezz is tof. ieder woord ieder gebaar dat weggeven wordt aan haar die het met een niet te stillen honger tot zich neemt, transformeert en in een vorm teruggeeft die verrukt. ect
Jezelf op goeie moment tegenkomen, èn meegaan
Goedemorgen,
@K, ja, zo’n brief of kaartje is ook wel gezellig aan jezelf. 🙂
@Zev, ik weet niet zeker of ik het goed begrijp 🙂
@Frap, je kunt moeilijk niet met jezelf meegaan, toch?
Ha Jezz, wat goed dat je dat deed en ook bijzonder dat je het vergeten was. Soms is troost dichter bij dan je denkt, liefs!
@Solv, je gelooft het niet, ik ben aan het doorslaan, vandaag vond ik ook een ansichtkaart.
Die had ik blijkbaar ook geschreven in de eenzame nachten in dat hotel in Zagreb 🙂