Transitie, zeg ik tegen hem.
Hij die niet wil horen.
Ja, zegt hij, melancholie op de rand van depressie.
Nee, zeg ik, vacuüm
Periode vóór dat je een doel stelt.
Grote leegte, word ik onrustig van.
Op mijn best als ik weet wat ik wil.
Kan ik vechten en mijn best doen.
Ah ja, nou hij heeft iets heel anders.
Geheim van schrijven.
‘Definitief punt van potlood op papier,’ zegt hij vaak.
Ik schrik er van.
Definitief een verkeerd woord! zeg ik niet.
Wat kan ik zeggen?
Definitief een einde.
Definitief gebruik je niet, nooit, in de kunst!
Want als definitief-definities leugens zijn.
Kan het definitief voorbij zijn, proberen.
De volgende dag belt hij nog.
Hij belt niet, sms’t hij.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Egon Schiele
‘Vacuüm’= zó geil…
Mooi !!
Groeten, Henk.
@Mephisto, meen je dat nou, ik vind het heerlijk om een doel in het vizier te hebben, je pijlen te richten, strategie plannen, in oorlogstooi, http://www.youtube.com/watch?v=sZ6KznwIiVs.
@Henk, dank 🙂
Ik dacht hierbij: er is een verschil tussen definitely en definitief.
@K, ja, het één is een bijwoord en het ander een bijvoegelijknaamwoord, dus vergelijken kan je ze niet.
@Jezzebel
Rot woord definitief.
Prachtige tekening van E.S.
mooieherfstochtendgroet
‘Grote leegte, word ik onrustig van.’
Dat is wel een heel belangrijke fase. Het punt waarop je contact maakt met ‘de inspiratie’.
Bestaat iets definitiefs eigenlijk wel? Ook wat we definitief noemen is een tijdelijke keuze, lijkt me. Een houvast dat je op dat moment aanneemt.
Reactie is geredigeerd
Jezzsista, kind der elementen! Niets is definitief, alles is tijdelijk.
Denk aan jou met warmte in mijn hart,definitely!
http://www.youtube.com/watch?v=ldPf3yqq3-8
een grote leegte kan prima zijn, zolang er maar een uitzicht is op iets vollers,… 🙂
en hoe lang je dan in die leegte blijft, wilt blijven, wellicht definitief?- tsja … ieder z’n meug denk ik dan maar.
Voor mij persoonlijk,.. definitief is eigenlijk nog enger dan een grote leegte
zo kan ik mij niets voorstellen bij ‘Nooit’ en ik kan ook niets met ‘Altijd’
Hello, gezellig 🙂
@Petrus, ja ik hou er ook niet van, veel te hard voor een kwetsbare kunstenaarsziel, ook voor mijn vriend.
Ik hou erg van Egon Schiele, maar mijn arteachter moest niets van hem hebben.
Stormachtig in Zandvoort 🙂
@K, dat is het niet. De leegte is het moment vóór dat je ‘contact maakt met je creativiteit’. Die momenten zijn killing, er is namelijk helemaal niets.
De dood lijkt me het meest definitief.
@Swingsis, wat goed van je te horen! 🙂
Voorzichtig inderdaad, met dat soort woorden, wat Erna ook een beetje zegt, net als ‘nooit’ of ‘voor altijd’.
Mooi filmpje! 🙂
Gaat het goed met je?
@Erna, ja, dat is de pest met dat vacuüm, er is geen uitzicht op alles dat zich vullen gaat, dat moet nog gebeuren. 🙂
De dood?! Die zie ik slechts als een overgang.
Definitief voor de stoffelijkheid op aarde ja. Maar die vind ik ook niet van zoveel waarde.
@K, het gaat er niet om hóe je het ervaart, want met jou beredenering is het leven dat je nu leidt als een denkend, sprekend mens dus niet zoveel waard, je vroeg om wat bijvoorbeeld definitief is, dan kom je hoe je het ook wendt of keert uit op de dood.
Ik zie het stoffelijk lichaam als van tijdelijke waarde. Dat is wat anders als hetgeen de mens in zijn geheelheid(lichaam en geest). Maar misschien was het wat onhandig verwoord. de dood stel ik me voor als, inderdaad, het definitieve einde van het lichaam, maar slechts een overgang voor de geest.
He wat gek, ik houd juist het meest van de leegte, dat je echt niet weet wat er komen gaat. Maar wel vanuit het idee DAT er uiteindelijk wat komt. Maar dat is elke keer toch weer een verrassing, dat er wat komt. Maar ik heb toch ook altijd in die leegte de notie dat er helemaal niks HOEFT te komen, of dat er wel eens helemaal niks zou kunnen komen terwijl ik dat wel wil. Dus is de leegte een oefening in het niks meer willen.
Snelle gedachte, misschien te? snel verwoord.
groetjes
rené
@K, ja begrijp ik 🙂
@René, voor mij is die leegte een groot en angstig gevecht. Stel dat er niets meer komt, stel dat dit het dan was, dat ik nooit meer iets zal scheppen of creëeren, oh man, vreselijk! 🙂
Ik denk dat de meeste mensen bang voor die leegte zijn. Volgens mij is het een bepaalde angst voor de dood.
En tuurlijk, door oefening, vaker met die leegte geconfronteerd te zijn, te weten dat er altijd weer iets komt, helpt, a lot! 🙂