Deze foto’s niet bepaald representatief, voor wat ik zag, deze week, in Kroatië.
Ik werd ondergedompeld in luxe. Badend in weelde van de upper class.
Maar dit was wat ik óók zag. Als ik er mijn best voor deed.
Zoals afgelopen donderdag, toen ik om half zeven ’s ochtends rondkeek, in de spaarzame uurtjes die van mij waren, op de plek waarvan ik niet goed wist wat ik er van moest vinden.
Al die oude glorie, alle vips en geheimen, onder eeuwenoud, versleten tapijt geschoffeld.
Ik heb veel gehoord en veel gezien. Veel indrukken te verwerken.
Maar ik durfde niet erg scherp te zijn, zie ik aan de foto’s, toen ik dat marktje met vrouwen vond, boerinnen aan het werk.
Er waren ook mannen, maar beduidend minder nadrukkelijk aanwezig. Vrouwen, groente en fruit.
Dit is Zagreb, elf jaar na de oorlog, waar ik in het duurste hotel van de stad verbleef.
Glorie uit het verleden, toen de gasten van de Oriënt Express, net als ik, in het Esplanade onder de lakens kropen.
Prachtige art deco, te statig voor mij. Veel Amerikanen. Op zoek naar grandeur, The Old World. Ik ben niet erg dol op Amerikanen, in lobby’s, aan het ontbijt of in de lift.
Zagreb is een stad met verleden, diepe sporen.
Ik weet niet genoeg van de geschiedenis en echte pijnpunten om het je precies uit te leggen, daarvoor was ik er te kort.
Maar ik heb geluisterd, met al mijn aandacht, en gehoord hoe ze vertelden. Zeer grote, arme onderlaag, geen middenlaag. En als ze rijk zijn, verlangen ze hemel op aarde. Behoefte groot. Het beste wat er in de wereld te koop is.
Schrijnend arm en stralend rijk hunkert naar glitter en glamour, droom waarin schijn bedriegt.
Alle modellen in Zagreb hoeren, geheim waar niemand het over heeft, vertelde hoofdredacteur, van een blad, ten dode opgeschreven. Omdat het te recalcitrant is. Te veel waarheid voor een volk, na het juk van kerk, socialisme en hartverscheurende oorlog. Brood, spelen en al het goud dat er klatert.
Verdrietig, de wereld die ik vertegenwoordig. Ik, de hoer, feodale kolonist. Met kraaltjes en spiegeltjes leer ik, hoogste niveau, massa te verleiden.
Dromen als bubbels, wereld wazig.
Maar in mijn ooghoeken bleef het hangen.
Handen van vrouwen die de kost verdienen.
Shabat Shalom
Jezzebel,
Tussen water en water
Own pictures, donderdag 02-10-08
fijn dat je weer terug bent…
en toch zijn deze foto’s die je hebt gemaakt héél veelzeggend…juist omdat jij ze hebt gemaakt…je hebt die vrouwen er zo prachtig opgezet, het zegt me boekdelen over hen, maar ook over jou…:))
dank voor het delen…
jeggroetjes
Jeg, dank voor je lieve woorden, ze raken. 🙂
Mooie serie.
Groeten, Henk.
Toch prettig dat je de kans hebt gekregen dít ook te zien. De indruk die ik er van krijg is dezelfde als die van vóór de oorlog. Het Kroatië in de kustgebieden kan wat makkelijker vooruit komen door het toerisme. In weelde verblijven in zo’n stad lijkt me niet aangenaam.
@Henk, dank 🙂
@K, vergis je niet hoor, in weelde verblijven is nóóit onaangenaam. Daar verlangen we allemaal naar.
Nou. Maar niet tussen de toeristen.;-( In onze vakantie hebben we een nacht het sjieke hotel links laten liggen omdat we het te ver van de stad vonden liggen. Een hostalletje dat ons beviel midden in het centrum, een verademing hoor. Maar goed, weelde is prettig, als het niet tè is.
Voor mij is dit het echte leven. Ik snap niet dat je meer moet en wil hebben, maar dat is makkelijk praten voor een relatief rijke westerling.
Ik ken een jongen die al jaren af en toe braderietjes houdt om voor een Servische boer in Kroatië een koe, een schuur en dat soort dingen te kunnen betalen. Dat vind ik echte geestelijke rijkdom.
groetjes
rené
Ik vind het trouwens erg mooie foto’s
Reactie is geredigeerd
In Sarajevo zijn die handen nog veel ruwer, en wordt de tegenstelling ook steeds groter, tussen arm en rijk. Wat overeenkomt met Kroatië is het onvermogen om bepaalde waarheden onder ogen te zien. Gewonde landen.
Gewonde steden. Gewonde mensen.
@K, hadden deze vrouwen maar eens de keus.
@René, wat mooi, fijn gevoel dat er ook mensen zoals die jongen zijn. Dank ook voor je compliment.
@Zintuigen, ja, het schrijnde.
Jezzebel,
Mooie (foto)verhaal.
Alle groentenmarkten in alle delen van de wereld worden voor 80 tot 90% door vrouwen gerund. Dat daar nog geen studies over verschenen zijn?! Die markten zorgen voor het basisinkomen op het platteland en in de stad en de verdeling van het geld over stad én platteland.
De binnestad van Zagreb hoort bij de typische midden-europese architectuur uit de tijd van de Oostenrijkse Hongaarse dubbelmonrachie die zich uitstrekt tot aan Krakow in Polen, Lviv in Oekraine en ook nog Vilnius in Litouwen.
Nogsteedsmooiweergroeten
@Petrus, dank voor je woorden! 🙂
Grappig, want het viel me thuis pas op, er waren wel mannen, maar die waren voor het sjouwen. De vrouwen gingen over de producten, het geld en de organisatie.
Ik heb voor mijn doen ook heel wat kerken van binnen en buiten bekeken. De beroemde kathedraal indrukwekkend.
Maar wat ik het allermooiste vond, al die stijlen bovenop elkaar gebouwd. Er is daar veel gevochten en deze oplossing praktisch. Het was fijn dat er behalve al dat klatergoud ook nog dingen waren die ècht zijn en ook hun stempel drukken.
indrukwekkemd
@Zev, dank, fijn dat je er weer bent.
nog niet op nivo maar het komt eraan, dat beloof ik je x
Word gezond Zev, chatima tova, moge je goed worden opgeschreven.
Wat mooi, Jezzebel, jij en die vrouwen! Ik was 1 keer in Zagreb, toen Tito pas dood was en al die ellende nog moest beginnen.
jezz, je schrijft en kijkt met je ziel
@Blew, het was een stad waar ik graag nog veel meer van had willen zien.
Als ik er gewoond had dan had ik geheimen kunnen onthullen 🙂
@Gala, dank, wat fijn om te horen 🙂
prachtig, amateur-wortels, in plaats van in plastic verpakte, keurige bossen. En dan een keurig gekapte dame die staat te vergelijken…
Daar moet je hier mee aankomen!
@Mephisto, de keurig gekapte dame is de vrouw die haar kraampje aan het inrichten is, kijk maar, links in beeld, die stalen bak is de weegschaal, aan haar kant.