Zagreb, naar het graf

Deze foto’s niet bepaald representatief, voor wat ik zag, deze week, in Kroatië.
Ik werd ondergedompeld in luxe. Badend in weelde van de upper class.
Maar dit was wat ik óók zag. Als ik er mijn best voor deed.
Zoals afgelopen donderdag, toen ik om half zeven ’s ochtends rondkeek, in de spaarzame uurtjes die van mij waren, op de plek waarvan ik niet goed wist wat ik er van moest vinden.
Al die oude glorie, alle vips en geheimen, onder eeuwenoud, versleten tapijt geschoffeld.
Ik heb veel gehoord en veel gezien. Veel indrukken te verwerken.
Maar ik durfde niet erg scherp te zijn, zie ik aan de foto’s, toen ik dat marktje met vrouwen vond, boerinnen aan het werk.
Er waren ook mannen, maar beduidend minder nadrukkelijk aanwezig. Vrouwen, groente en fruit.
Dit is Zagreb, elf jaar na de oorlog, waar ik in het duurste hotel van de stad verbleef.
Glorie uit het verleden, toen de gasten van de Oriënt Express, net als ik, in het Esplanade onder de lakens kropen.
Prachtige art deco, te statig voor mij. Veel Amerikanen. Op zoek naar grandeur, The Old World. Ik ben niet erg dol op Amerikanen, in lobby’s, aan het ontbijt of in de lift.
Zagreb is een stad met verleden, diepe sporen.
Ik weet niet genoeg van de geschiedenis en echte pijnpunten om het je precies uit te leggen, daarvoor was ik er te kort.
Maar ik heb geluisterd, met al mijn aandacht, en gehoord hoe ze vertelden. Zeer grote, arme onderlaag, geen middenlaag. En als ze rijk zijn, verlangen ze hemel op aarde. Behoefte groot. Het beste wat er in de wereld te koop is.
Schrijnend arm en stralend rijk hunkert naar glitter en glamour, droom waarin schijn bedriegt.
Alle modellen in Zagreb hoeren, geheim waar niemand het over heeft, vertelde hoofdredacteur, van een blad, ten dode opgeschreven. Omdat het te recalcitrant is. Te veel waarheid voor een volk, na het juk van kerk, socialisme en hartverscheurende oorlog. Brood, spelen en al het goud dat er klatert.
Verdrietig, de wereld die ik vertegenwoordig. Ik, de hoer, feodale kolonist. Met kraaltjes en spiegeltjes leer ik, hoogste niveau, massa te verleiden.
Dromen als bubbels, wereld wazig.
Maar in mijn ooghoeken bleef het hangen.
Handen van vrouwen die de kost verdienen.

Shabat Shalom

Jezzebel,
Tussen water en water

Own pictures, donderdag 02-10-08