Ik sprak mijn vader.
En nu zit ik met de brokken.
Kindje mag niet jokken.
Morgen komen ze terug.
Van vakantie.
Geweldig!
Dat komt.
Ze kennen alles.
Daarom zijn ze hier.
En niet in Marbella.
(Hier = Canarische Eilanden)
Er hoeft niets.
Luxueus hotel.
Ze ontbijten.
Ze lopen over de boulevard.
En dan is het tijd.
Garnaaltje in de olie.
Iets met olie.
Olijfolie.
Knoflook en olie.
Geweldig!
Morgen is hij thuis.
Dan belt hij nog.
Hij wil ophangen.
Voordat hij heeft gevraagd.
Hoe het met mij gaat.
Vertel ik zelf maar.
Werk, niet zo lekker.
Toestanden afgelopen week.
Hou er rekening mee.
Begint hij.
Strafexpeditie.
Heel slecht met de economie.
Met zijn winkel en met de economie.
Ja, zeg ik, dat is om bang te maken.
Ik heb geen zin in bang.
Geef me iets dat energie geeft.
Oh Godver!
Waarom doe ik dat toch steeds.
Goedkeuring bij mijn vader zoeken.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: William Adolphe Bouguereau
Garnaaltje zal wel een gamba zijn.
Goedkeuring zoeken? Dat is een door opvoeding ontstaan automatisme. Of opvoeding, misschien is het een natuurlijk iets. Bewust worden doorbreekt het patroon toch?
@K, goedemorgen je bent er weer 🙂
Ik weet niet zeker of bewustwording het patroon doorbreekt. Volgens mij kan de mens zichzelf niet helpen. Wat een leed 🙂
het is misschien geen goedkeuring maar waardering…is nog erger 😉 kop op jezzebel
Als je jezelf die goedkeuring geeft, houdt het toch op?
@Jezz: Binnen de PRI zullen ze dit vermoedelijk als "valse hoop" benoemen.
Met K eens
rené
Ouders zijn zo, goedkeuring is er bijna nooit.
De mens kan zichzelf prima helpen. Streep door alle oude rekeningen zetten en niet meer achteromkijken. na de bewustwording moet er nog even vergeven worden. Niet blijven hengelen. Pas daarna sta je op eigen lange benen…
@Jezz: Nog even een reactie op jouw reactie op K.
Je zegt = Ik weet niet zeker of bewustwording het patroon doorbreekt. Volgens mij kan de mens zichzelf niet helpen. =
Volgens mij gaat het wel degelijk om bewustwording, maar alleen op een ander niveau. (Volgens mij) over het algemeen zo primair, eenvoudig en voor de hand liggend dat je er overheen neigt te kijken. Zie (ervaar) je het eenmaal, dan doorbreek je niet alleen het patroon, maar dan kan het patroon zelfs op slag verdwijnen, alsof het nooit heeft bestaan.
Ook met het tweede deel van die zin ben ik het niet eens. Volgens mij kan alleen de mens zichzelf helpen. Een ander kan je naar mijn vaste overtuiging niet of nauwelijks helpen anders dan het zijn van een klankbord.
De feestdagen komen eraan en dat een mooie aanleiding zijn voor een verse (door)start.
Toch?
Het is nog te vroeg om je gelukkig nieuw jaar te wensen, maar ach, je kan het nieuwe jaar beginnen op de dag die je zelf kiest.
@Gala, ik zocht gisteren, en vanochtend ook nog trouwens, naar het juiste woord. Is het goedkeuring, erkenning, waardering?
Ik geloof dat jij gelijk hebt 🙂
@K, nee, het houdt nooit op, de wens van een kind dat de ouder hem of haar ‘unconditional’ lief heeft, waardeert, erkenning geeft en de hele rataplan die daar bij hoort.
@Jack, praat met de eerste de beste psycholoog en die kan je vertellen, dat het heel moeilijk is om dit te doorbreken.
Het is fijn dat ik het herken, maar daarmee heb ik mijn erkenning nog niet. 🙂
@René, vertel eens, want dit is me net iets te eenvoudig. Hoe zie jij dat dan?
@christinA, ja het heeft natuurlijk ook met ongerustheid te maken. Bang voor de wereld en voor mij, oi va voi.
@Landheha, helemaal geen streep, nergens onder. Verder, elke dag een stapje verder.
@Jack, wat ik hier boven zei. Bewustwording is géén doorbreking van het patroon.
Er zal toch een moment komen dat ik tegen mijn ouders vertel dat ik een andere baan zoek. En op een dag zullen ze toch vragen waarom. En er hun eigen mening aan plakken. En hoe dan ook, het zal me raken. Zo gaat dat, in de liefde. 🙂
Dat het zoet mag zijn, dat nieuwe jaar dat nog komen gaat.
Dat je goed moge worden opgeschreven. Blijf gezond.
Zo’n patroon is moeilijk te doorbreken, maar volgens mij ben je aardig op weg!
Jezzie.
Nee, je kunt jezelf niet "bewuster" maken dan je bent in genen en karakter. Helaas. De anderen vertalen het in ratio, echt iets voor mannen, maar het kàn niet!
Je kan wèl jezelf accepteren zoals je bent! Dus inclusief je zogenaamde "zwakheden!
:):):) Annem.
@Blew, ik doe mijn best, maar het kan volgens mij echt niet, zoals An zegt.
@An, ja, dat zijn de mooiste momenten. Als ik om mezelf kan lachen. Het zij zo, zo ben ik. Man wat een leed! 🙂