Voordat mijn dag een drama werd

Man oh man.
Ik had er buikpijn van.
Dit weekend.
Nieuwe stagiair.
Zoon van.
Freelancer.
Die liever in de zon ligt.
Vanuit Portugal.
Armzalige verhalen.
Die wilde voor zijn zoon.
Tussen wal en schip
Zonder opleiding.
Stageplek.
Die is me aangepraat.
Door hoofdredacteur ingepraat.
Aan hoogste bazen doorgepraat.
Vandaag eerste dag.
Gisteren sprak ik nog met vader.
Nee, naar Linda’s party gaat hij niet.
Kom op zeg, het is zijn eerste dag!
Ik bespreek het vandaag.
Hoofdredacteur is het met me eens.
Die jongen moet het leren.
Hij moet oefenen, gaan.
De jongen zelf wil eerder weg.
Eerst naar huis.
Pappie kijkt het nog een weekie an.
Speciaal overgekomen.
Dus eerst terug naar Den Haag.
Ik vind het geen goed plan.
Gewoon naar Amsterdam.
Daar wachten.
Ga maar kijken, ga filmen.
Hij wil toch echt.
Eerst Den Haag.
Ik laat hem gaan.
Om acht uur aanwezig vanavond.
Verder is het me een rotzorg.
Even later heb ik pap aan de lijn.
Hoe haal ik het in mijn hoofd.
Zoon terug naar Den Haag.
Ik leg speciaal verzoek uit.
Hij zal bespreken.
De jongen nog maar 17.
Hij, de vader die weigert echte opleiding te betalen
En bij mij een oppas zocht voor dat joch.
En dat joch best aardig,
Maar je ziet in een oogopslag.
Oh God, dat gaat mis met die jongen.
Hij moet naar school.
Weg bij die vader.
Even later hangt vader weer aan de telefoon.
Op deze manier heeft zoon er geen trek in.
Oh, hoezo?
Hij kwam om te filmen.
Niet om op de redactie te kneuteren.
Man, hij is er één dag.
En als hij moet filmen, dan wil hij niet.
Oké, zeg ik, dan is het klaar.
Vergeet morgen maar.
Geen Prinsjesdag.
Om half tien spullen inleveren.
We gaan uit elkaar.
Zondag vliegen vader en zoon.
Terug naar Portugal.
Oh man, wat moet die jongen daar?

Oostenwind.
En dit vond ik vanochtend op het strand.
Voordat mijn dag een drama werd.

Jezzebel
Own picture, deze ochtend