Zee, strand en jutters muZEEum

Vandaag jut ik mezelf cadeautje.
Het strand op.
Geen kracht voor.
Klein stukje.
Ik ben godvergeten moe.
Maar op de terugweg omhoog.
Laat ik me verleiden.
Door dat bordje
Zee, strand en jutters muZEEum.
Drie foto’s van meeuwen.
Houden me bij binnenkomst gevangen.
De mannen komen kijken.
En kletsen.
En welke is jonger vragen ze.
Die toch, wijs ik naar die bruine.
Die heeft zijn nestharen nog.
Ze zijn onder de indruk.
Omdat er toch niet veel om handen is.
Geeft hij demonstratie.
Zegt die ene met vette knipoog.
Ze hebben één krab.
En een kreeft.
Maar die doet er niet toe.
Ik mag raden of het een mannetje.
Of vrouwtje is.
En dus loop ik gedwee naar beneden.
Met de mannen die met liefde
Een kreeft en een krab.
In een open aquarium houden.
Mini roggen, scharretjes en garnalen.
Oh man, het is prachtig.
En ik kijk in de vitrine van gevonden plastic.
Ja, zegt die ene die gaat demonstreren.
Het is maar troep.
Nou, weet ik niet, zeg ik,
Iemand heeft het gevonden.
En bewaard.
Dat vind ik mooi.
Ja, wij, zegt hij gretig.
En laat me pronkstuk zien.
Mannetje of vrouwtje vraagt hij.
Terwijl hij de dame in kwestie
Uit het water op haar rug houdt.
Ik heb van krabben geen benul.
Ik zie geen opening.
Ik zeg dus mannetje.
Maar ze is een dame.
Dat kun je zien aan het prachtige motief.
Diepe kleuren paars.
In een patroon.
Om het centrum van haar bestaan.
Haar voortplantingsorgaan.
Oh man, wat is ze mooi.
Deze mannen mijn nieuwe vrienden.

Shavuah Tov,

Jezzebel,
Tussen water en water

Own pictures, vandaag