Voor achten.
Sta ik op het strand.
Wandel ik.
Naar de treinen.
Zonder hond.
Vreemd aangekeken.
Trap ik.
In fucking stront.
Na achten.
Kom ik thuis.
Mijn site.
Organisatie.
Maandag begint.
Eerste stagiair.
Tweede onderweg.
Dan heb ik.
Tekst én filmhulp.
Leiding geven.
Eigen producties draaien.
Man, ik heb er zin in.
Dat is waar.
Maar ik ben ook iets kwijt.
Dat pielen en prutsen.
Frutselen en friemelen.
Dat waar ik het meest van hou.
Woord en beeld.
Ik moet het uit handen geven.
Is dit wat je wilt.
Vraag ik thuis af.
Waar is de kunst.
En het schrijven van verhalen.
Die jij leuk vindt.
Je hebt ze.
Ingeleverd.
Aangeleverd.
Opgeleverd.
Uitgeleverd.
Dit is het dus.
Dagboek van.
Gewoon.
Mens.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Annie Leibovitz, al eens eerder gebruikt
Jezzie. Welk strand?? An.
@An, Zandvoort, ik denk elke dag aan die naam.
Volgens mij past het bij me 🙂
Mazzelkont om elke dag op het strand te kunnen lopen, uitzonderingen daargelaten. Stuur je gepieker mee met de wind en adem elke dag de zilte zeelucht in. Dan BLIJF je gewoon…mens!
@Jos, ik weet niet zeker of ik zo blij ben met dat gewoon.
Nee, dat dacht ik al. Laat dat ‘gewoon’ maar weg. Dan blijf je een heerlijk ongewoon mens 😉
@Jos, ik weet het niet, gewoon lijkt me opeens zo schraal.
En voor ongewoon betaal je een prijs, altijd.
Ik ben aan het zoeken, wat wordt mijn volgende uitdaging, hoe ga ik het verder ontwikkelen, welke kant ga ik op.
Ah man, duizend vragen. 🙂
Ken je die uitdrukking, doe maar gewoon dan doe
je al gek genoeg, nou als ik ergen een bloedhekel aan heb dan zijn het mensen die dat zeggen.
Mijn vader zei dat altijc tegen me.
Hij zou eens in mijn huis moeten kunnen rond kijken, dan verlangde hij maar al te graag weer naar z’n graf.
@Gus, ik word ook heel onrustig van gewoon.
Het is raar, want ik heb er erg naar verlangd.
Er moet ruimte zijn om te dromen.
En dromen heb ik nog wel een paar.
Maar nog niet de kloten om ze aan te pakken, dus doe ik even ‘gewoon’ 🙂