I know

Even snel, als ik straks verbroken word.
Dan weet je dat het niet aan mij ligt.
KPN snijdt vandaag of morgen de lijnen door.
Ik weet niet precies.
En ik weet niet wanneer.
Up and running.
Vorige keer niet zo goed bevallen.
Ik heb een glas prosecco ingeschonken.
Ik wist wel waarom ik die bewaard had.
Van champagne is het nooit gekomen.
Misschien later.
Die ene fles en dat ene limonadeglas.
Ik schenk met dat warrige hoofd als cola in.
Nog niet ingepakt.
Ik ben er bijna, laatste frutsels.
Even zitten.
De rest van de avond wil ik dromen.
Alles dat bijna voorbij is.
Oké, niet zo dramatisch.
I know, laatste dagen hebben me te pakken.
Grote liefde belde dinsdag.
Om te vertellen dat het maandag Joed be’Av was.
Onze trouwdag, jaren geleden.
Dag na de verwoesting van de tempel.
Op de Joodse kalender.
Yeah I know, vertel ik hem vandaag.
Eerder kreeg hij me niet te pakken.
Maandag hing mijn trouwjurk aan de kast.
Gered uit de drijfnatte ravage in de schuur.
En ik dacht aan mijn leven.
De balagan waarin ik zit.
En de balagan die ik er van maak.
Moeilijk om niet depressief van te worden.
Och jéétje, zegt hij uitgerekt.
Zwaar Amerikaanse accent.
Voor hem dito dag.
Ik weet niet waarom.
Omdat hij zijn mobiel vergeten was.
En mij had willen bellen.
Zo is ons leven.
Lieverd, zegt hij.
Voor als de lijn zo verbroken is.
Dan ligt het niet aan mij.
Mijn batterijen zijn op.

Jongens, ik babbel te veel.
Tot later, ik weet niet wanneer.

Bijna thuis,
Jezzebel

Art: Murat Suyur