Kind van de elementen

Als een pianist zit ik achter het toetsenbord.
Ik weet niet wat, ik weet niet wat.
Wat zal ik spelen.
Gedachten van mijn hoofd.
Zij zei en zij zei en ik schrok.
Maar ik heb geen zin in dat gesprek.

Rond half acht, stil in de in de stad.
Op mijn plein straalt de ondergaande zon.
Brokken gefilterde zonneschijn.
Ik heb een hekel aan dat loof.
Stelend van mijn licht.

Zo, dus eerdaags dit niet meer mijn stad.
Dan verruil ik werelds voor…
Voor wat eigenlijk.

Stad die ik niet ken.
Uit de goot de hemel in.
Van paleis naar dump.
Luxueus souterrain deur dicht.

Op de trappen van uitgewoonde 2e en 3e verdieping.
Mijn nieuwe thuis als contract vrijdag getekend is.
Zelfstandig appartement.
Compleet alleen in een pand.

Drukkend plafond.
Struikelend over de wortels van het verleden.
Ik ga het achterlaten.
Halverwege de stad
En de zee.
Ben ik.
Kind van de elementen.

Bijna thuis,
Jezzebel

Own picture