Het is de verjaardag van mijn mooie denkende vriendin.
Ik bel vroeg in de ochtend.
Ze is gelukkig.
Het universum zorgt goed voor haar.
Nog nooit heeft ze zich zo geliefd gevoeld.
Ik ben er niet bij.
In mijn huis ruikt het naar verschraalde knoflook.
Verschroeid vlees.
Muffig restaurant.
Ik voel tranen prikken, ik heb er geen zin in.
Geen zin om te dansen, geen zin om te lachen,
geen zin om te tekenen, geen zin om te janken.
Mijn vriendin van hier belt terug
ook al in de ochtend.
Ja, nee, ze is nog niet in Cannes.
Na de grote sterren eerst het pornofestival,
Daarna pas de reclame.
Ik heb weken niets van je gehoord, zeg ik.
Ja druk, maar ize hoorde mij ook niet.
Ja, nee, vergat ik te zeggen.
Ik dacht dat jij in Cannes zat, bij de grote sterren.
Nee, nee, nee, zaterdag gaat ze al weg.
Ze gaat niet nog een keer bellen.
Laten we nu maar vast gedag zeggen.
Oké, zeg ik, doeg.
Bijna thuis,
Jezzebel
Art: Gustav Klimt, Freundinnen, detail
Ook weer herkenbaar en het raakt me, Jezzebel.
(‘Grappig of niet’, zie je vorige reactie, ik begrijp wel wat je bedoelde. ;))
Reactie is geredigeerd
@Marjelle, dank 🙂
Je maakt me aan het lachen, wat een leed! 🙂
Vriendinnen van vroeger en dingen die voorbij gaan.
De enige vermeldingen verder lijken me ouders en mensen uit het roddelcircuit. Als ik mijn vooroordelen laat gaan zul je het daar niet moeten zoeken.
Spread your wings. They are dry now, I guess.
Verschroeid vlees met verschraalde knoflook. Vroeger kon je me daar voor wakkermaken 🙂
Reactie is geredigeerd
Blij dat ik je nog aan het lachen maakte, Jezzebel! 😉
Reactie is geredigeerd
Goedemorgen 🙂
@Landheha, ah ja vroegah 🙂
@Marjelle, 🙂
je schreef: Verschraalde knoflook… Ik kook mijn hele leven,… soms de vrouw als ik ziek ben,…maar verschraalde knoflook ruikt niet meer naar knoflook. Nergens na. Leeg en een jasje van reukloze pulp.
dank en sukses
@Pi, ken je die restaurants met zo’n pluche behangetje, waar het ruikt naar gebakken vlees en knoflook van vijftig jaar geleden?
Zo rook het bij mij thuis. 🙂