My God, ik zit er nog

Achter de schermen wordt er bekokstooft begrijp ik vandaag.
Geplande verhuizing, inpandig.
Redactie Anders het prestigieuze plan.
Menig collega weggesaneerd voor nieuwe vloerbedekking.
Sanoma, Fins voor opruiming.
Zoiets als Ikea, doe’t-zelfredactie, veel goedkoper.
Tot voor kort wist niemand hoe of wat.
Hij heeft niet naar onze wensen gevraagd.
Maar deze middag bij een sigaretje wordt er geintje gemaakt.
En handig gepolst.
Ik ben ferm in mijn besluit; nee wil ik niet.
Ik wil niet naast zij van wie hij zijn cheffin probeert te redden.
Laat mij maar zitten in de buurt van hij van de layout.
Dan kan ik hem af en toe om een pleziertje vragen.
Of hij iets wil plakken, snijden of opleuken.
Beetje professioneler dan ik zelf kan.
Verder wil ik met niemand wat te maken hebben.
Zij met haar stiff upper lip, liever niet in mijn buurt.
Ik houd niet van haar benepenheid.
Zij die zich graag onderdompelt in de crêmmetjes, tassen en prullaria ook niets voor mij.
Ik heb geen geduld voor dat getut.
Die onbekwame van de vormgeving, ook geen goed plan.
Ik kan niet goed tegen iemand die zijn best niet doet.
En die andere onbenullige met dat lage decolleté
die kan ik maar mondjesmaat verdragen.
Net als zijn cheffin trouwens, maar dat zeg ik er niet bij.
My God, ik zit er nog, elke dag.
Benieuwd waar ze me neerzetten.

Bijna thuis,
Jezzebel

Art: Hans Belmer, La Poupee