Het is nog niet laat, maar ik heb er geen zin in, als hij aanbelt.
Ja, zegt hij, in het Engels, ik heb je twee jaar geleden ook aangesproken.
Hij polst of ik herinner, ik weet het precies.
Hij is een zwerver.
Geen twee jaar, maar jaar geleden.
Man die claimt dat hij Ethiopische Jood is.
Alles wat hij wil is respect.
Nu ook, biertje in de hand.
In Jeruzalem neemt hij iets, een steen of zo, begint hij zijn verhaal.
Hij gaat op het trappetje van mijn souterrain zitten.
Zijn vriend wacht om het hoekje met de fiets,
zag ik door de gordijnen op een kier, toen ik eerst naar buiten keek, toen er werd aangebeld.
In het Hebreeuws antwoord ik dat ik er geen zin in heb.
Dat ik het niet wil, dat hij moet gaan, out of respect.
I know, zegt hij en houdt zijn hand omhoog.
Maar ik sluit de deur,
ik wou dat ik liever was.
En minder bang.
Hij is als mashiach.
Bijna thuis,
Jezzebel
Art: Jean Michel Basquiat
Je hoeft niet minder bang te zijn om toch lief te zijn. Of andersom.
(Ivy)
Liever? Daar kun je je toch op instellen? Tenminste, dat lijkt me.
Angst heeft voor zover ik weet zelden wat goeds gebracht. Schop eronder. Opgehoepeld angst!
Goedemorgen 🙂
Ik weet niet goed wat te antwoorden.
Lekker kletsen weer de adviezen links en rechts.
Ik zou een ander wel eens willen zien als er ‘s avonds een wildvreemde dronken zwerver voor de deur staat, die er bij gaat zitten.
Mijn bijdrage gaat over dat ieder mens iets goddelijks heeft.
Ik had gisteravond een soort zelfde ervaring, een vrouw wilde per sé aan me zitten tot ik bij de 3 de keer heel boos werd.
Het had niets leuks, echt niet.
De barman moest tussen beiden komen.
(Want ik begon min of meer te schreeuwen)
Hou op, blijf van me af, ik wil niet dat je aan me zit!!!!
Bij de 4de keer kwam F. "als je nou niet ophoudt is het oprotten".
En toen was het eindelijk afgelopen.
Echt Jezzebel, niet alleen vrouwen hebben last van vervelende aandacht.
Natuurlijk had ik ergens anders kunnen gaan zitten. Maar ik dacht, ik laat me niet wegjagen.
Telefoontjes die je soms krijgt van vrouwen, via een 06 lijn, mobiel dus en dat duurt dan 2 uur.
Dat moet een vermogen kosten, kan niet anders en ik ben eigenlijk niet ge-interesseert.
Gewoon contact lijkt in sommige gevallen welhaast onmogelijk.
Maar ja, je speelt dan psychiater of zo iets.
Een keer met kerst, blèrende vrouw aan de telefoon, dus je probeert te kalmeren, hangt gelijk weer op.
Sometimes? I don’t know.
Voor iemand via een simpele belastingtruc, duizenden euro’s terug gekregen.
Ik hoor niks meer van hem.
Mensen? Soms zijn het bloedzuigers, leeches.
Er was eens iemand die me 10 keer per dag mailde en 5 keer per dag belde en daarna op mijn weblog ging
Enfin vanmiddag komt m’n thuishulp en ze wil zo graag drummen leren, hm, ze weet nog niet wat haar te wachten staat, want ik heb een beat.
En die is zo snoeiehard, keiharde bassdrum, crashbekkens, de hele zoot.
Denk maar aan "Lust for Life" van Iggy Pop.
Oh, die dame pikt snel op, nog nooit eerder achter een drumstel gezeten, maar die glimlach, onbetaalbaar.
Reactie is geredigeerd
het is ook niet leuk. Makkelijk kletsen? Vast wel.
Ik vind zo’n situatie echter niet ongewoon voor Amsterdam.
het altijddurend dilemma
liever willen zijn en toch opgelucht dat je was zoals je was.