Op hoge hakken sleep ik me door de stad.
Hoe verzin ik het, ik voel me niet lekker.
Gisteren naar een huis gekeken dat wel aardig was.
Maar net zo duur als waar ik nu woon en lang niet zo fijn.
Dat vertellen ze je niet op de website.
Alles bij elkaar zit ik toch op dat bedrag dat ik niet betalen kan.
Ik ben er heel vroeg voor opgestaan.
Op woensdag is het buffelen op de site.
Ik kan het me eigenlijk niet permitteren, op zo’n ochtend.
Als het hele zooitje live gaat.
Ik doe het toch, sta om half vijf op.
Alles voor elkaar, om acht uur ben ik in Zandvoort.
Kijk ik naar dat huis, dat als ik het van te voren geweten had…
En zo.
Never mind, nog steeds geen thuis.
En iedereen is vandaag heus wel lief.
Ik krijg geen salarisverhoging, misschien bij een andere baan dan…
En zo.
Hij laat me nog even voelen dat hij me best missen kan.
Hoe verzin ik het, op een dag als vandaag, vraag ik om salarisverhoging.
Maar het water stijgt, steeds hoger het tij, bijt ik mijn lippen stuk.
Ik ben ook nog ongesteld, ik heb het warm, koud en stevige buikpijn.
De redactie bedenkt oplossingen mee.
Ah joh, we bouwen een kartonnen doos voor onder de brug.
Je hebt vast wel recht op een urgentieverklaring, zegt een ander.
Helaas pindakaas, daar heb ik geen recht op. Ik heb geen kind.
Koop een zomerhuisje in Bergen, roept een ander.
Dan heb je een heerlijk thuis, waar je niet het hele jaar mag zijn.
Godsamme, wat kan ik nog bedenken.
Ik zoek naar oplossingen, ik heb ze niet.
Dus stort ik me na het werk op hoge hakken in de stad.
Op het Koningsplein koop ik een boek.
Lang geleden.
Cadeautje voor mezelf, pakt u het maar in.
Thuis trap ik de hakken uit.
Morgen meer.
Bijna thuis,
Jezzebel
Art: Cathy Daley
Moeie poten en nog geen thuis.
=Hij laat me nog even voelen dat hij me best missen kan.=
Een mens zou bijna….
Alleen het lost het huisprobleem niet op. Dus dan maar niet 🙂
@Ina, oi vee wat een leed 🙂
@christinA, weet je dat ik dat ook dacht. Ik dacht, ah, dat wordt behalve die fucking woningsites toch ook maar even de vacatures bijhouden. Mijn God, wat een treurigheid.
Dweilen met de kraan open dit, het putje komt vanzelf dichterbij. Als er nu maar een flinke haarprop inzit 🙂 Het rabinale circuit heeft ook niets aan alternatieven opgeleverd?
Een troostboek, ach ja. Meer salaris. Als dat jou zou lukken gaat natuurlijk de heel redactie erom zeuren. Niet zo’n grappige idee voor de baas.
Goedemorgen 🙂
@Landheha, het wordt buigen of barsten, we zullen zien. Misschien heb ik nog een beetje mazzel, ergens.
@K, troostcadeau indeed. 🙂
Je hebt vast nog wel een beetje mazzel bewaard ergens, …:)
komt goed, komt goed…
@Erna, komt zeker goed! 🙂
Ik voel me toch niet lekker, ik heb me dus nog maar eens even boos gemaakt.
Morgen om half twaalf weer een bezichtiging! 🙂
Ik weet het, huis vinden in A’dam is lastig, vooral als je nergens recht op hebt. Ik wens je geluk en doorzettingsvermogen. Niet opgeven hoor.
@Zintuigen, het is om moedeloos van te worden.
Begin van de avond kreeg ik een telefoontje, huis van morgen half twaalf gaat niet door, inmiddels al verhuurd.
Man oh man, zoeken en moeten werken tegelijk is extra lastig.
Mooie poten en nóg geen thuis!
Dan heb je een heerlijk thuis, waar je niet het hele jaar mag zijn. Godsamme, wat kan ik nog bedenken.
Nou, precies. Ook al woon je al. Maar 3 weken Israël is voldoende om ‘niet het hele jaar’ te zijn…
Cadeautje voor mezelf, pakt u het maar in.
Dáármee zie ik nou regelmatig vrouwen buiten stappen. Al zal ik de eerste zijn die ze dat cadeaupapiertje aan zal smeren. Simpelweg omdat het zo lekker is om ‘s avonds je eigen cadeau’s te mogen ontpakken…
@Mephisto, ja, ik hou van dat fleurige papiertje met zorg om mijn boek gevouwen. 🙂