Hou van me

Ik heb voor riskant veilig gekozen.
Onder moeders vleugels op het nest.
Ik kijk naar Pampus en de tenten van Libelle.
Zwaluwen breken het laatste licht.
Eén geen zomer, tientallen kwetteren.
Zoals in Amsterdam half vijf ‘s ochtends.
Ik ben naar mijn ouders gegaan.
Confrontatie.
Ik heb het mijn moeder gevraagd.
Waar was je?
Waar ben je?
Waar blijf je?
Ik ben je vlees en bloed.
Jij bent mijn moeder.
Waar ben jij in dit verhaal?
Daar heeft ze geen antwoord op.
Ze begrijpt me wel.
Vanochtend belde ze plichtmatig.
Hoe gaat het nu?
Ik koos als altijd.
Vooorspelbaar.
Midden in Albert Heijn.
Vroeg in de ochtend.
Snel boodschappen doen.
Mijn moeder aan de lijn.
Toen heb ik het maar eens gezegd.
Het doet me pijn, al die beschuldigingen.
Ik boet voor schulden die ik niet gemaakt heb.
Ik ben mijn broer of zus niet.
Ik probeer het nog.
Elke dag verder.
Waar is zij?
Libelle Zomerweek.
Wat doet ze vanavond?
De trein stopt bij haar op het strand.
Ik wil langs komen.
Ze hoeft me niet op Naarden-Bussum op te pikken.
Ik stop praktisch voor de deur.
Een martelgang van een half uur.
Hoge hakken en zware tassen.
Blij dat ik het deed.
Morgen storten we ons tussen de Libelle vrouwen.
Ik heb vandaag al eens gekeken, vluchtig.
Dit dus de mensen voor wie ik schrijf.
Dit misschien zelfs klasse beter.
Morgen gaan we samen verkennen.
Ik hoop zo dat ze zal lachen.
Zij met haar diamanten en te leuke bontjes.
Ze kan zo prachtig schateren.
Daar verheug ik me op.
Morgen, als we weer relativeren.
Ik ben blij dat ik mijn manier koos.
In your face.
Ik ben je dochter.
Ik verlang niet veel.
Wel alles.
Hou van me.

Bijna thuis,
Jezzebel

Art: Mij onbekend, Vulnerable Woman