Op het werk hebben ze slachtoffer gekozen.
Grappen steeds harder, grimmiger het lachen.
Als we buiten een sigaretje roken vraag ik er naar.
Waarom doen ze zo akelig tegen die ene.
Ze worden heel boos.
Woedend is zij, met boter op het hoofd.
Die ene is een hebberig en naar wijf.
Ze heeft mascara gestolen.
Toen, tijdens de tombola.
Ze rekent de helft van haar lunch niet af.
Ze loert op ieder buitenkansje.
Principekwestie.
Ik haal mijn schouders op.
Tegen zij die net een deodorant voor eigen gebruik uit de gemeenschappelijke kast heeft gesnaaid zeg ik dat we allemaal wel eens zoals die ene zijn.
Maar wat me niet bevalt, wat ik echt heel onprettig vind is dat massale slachten.
Met z’n allen hakken op die ene.
Ze zijn razend.
Ik zie het.
Ik heb vandaag geen vrienden gemaakt.
Bijna thuis,
Jezzebel
Art: Honoré Daumier, Don Quixote
15 Responses to Grimmiger het lachen