In de ochtend doe ik een rondje Artis voor de armen.
Aan de achterkant loop ik langs het hek door de buurt.
Door de tralies kijk ik naar de gezinnen die de dieren in kooien bekijken.
Op Entrepotdok maakt een lieve vader het rooster van zijn barbecue schoon.
We groeten en even verder rook ik op de kade een sigaret.
Een rondvaartboot glijdt door het water.
Dagjesmensen maken foto’s onder de glazenkoepel.
In Amsterdam ben je nooit alleen, wel eenzaam.
In de zon op mijn platje voor de deur trekt de buurt voorbij.
De buurvrouw is trots op de paarse bloemen die tegen onze gevel klimmen.
Greet mijn andere buurvrouw van tachtig en ik hebben er een hekel aan.
Het loof verstikt ons licht. Af en toe staan we flink te mopperen en te snoeien.
Ze heeft haar zoon gevraagd de grote zelfgemaakte ladder uit het souterrain te halen.
Daar durven we allebei niet op te staan.
Het is de eerste keer dat de plant bloeit en toeristen maken er plaatjes van.
Een student is met lege flessen en twee kratjes in de weer.
Op strategische plekken zet hij de flessen op een andere plaats de kratjes.
Daarna vraagt hij om een vuurtje.
Ja gisteravond is de motor van hun bootje gezonken, heel klote.
Nu moeten ze gaan vissen en duiken.
Zijn ouders komen helpen dus moeten de flessen verdwijnen en op de kratjes zit nog statiegeld.
Even later staat zijn vader in pak onbeholpen aanwijzingen te geven.
Ook zijn Moederdag getekend.
De bovenbuurman klaagt over het slot en de vaatwasmachine die maar niet gerepareerd worden door het verhuurbedrijf.
Zijn familie uit Brabant is over. Even genieten op zijn zonneterras in Amsterdam.
Aan een gewone Nederlandse gracht aan de achterkant.
Waar de geluiden van binnen naar buiten komen.
Bij de buurvrouw rechts beneden klingelt bamboe in de wind.
Ik doe de deuren dicht, sluit de gordijnen. Ik wil de koelte van mijn huis.
In stilte schrijf ik de brief van het kind dat nooit verwekt is.
Nooit zal ik moeder zijn.
Bijna thuis,
Jezzebel,
Art: Met dank aan Maria Trepp, John Everett Millais, The Bridesmaid
Pijnlijk mooi, evenals the Bridesmaid
@Ina, dank 🙂
Oi Jezz, zeg nooit nooit!
Vanavond deed ik ook de deuren en ramen dicht, om de brandlucht (van BBQs) tegen te houden…..
"Nooit zal ik moeder zijn"
Deze zin doet me pijn…
Dat Millais je raakt, dat dacht ik meteen toen ik zijn schilderijen zag. Ik dacht je er zeker zelf geweest bent!
In Amsterdam ben je nooit alleen, wel eenzaam.
(een simpele zin kan zo mooi zijn)
In stilte schrijf ik de brief van het kind dat nooit verwekt is.
Nooit zal ik moeder zijn.
En (n)ooit zal schuld mij verlaten…
@ Jezzie.
En het kaasmeisje lacht met haar dijen uit elkaar!!!
De Kunst: Patetisch maar niet sentimenteel! Groet, An.
Reactie is geredigeerd
De roekeloosheid die onze vrijheid met zich meebrengt , beseffen we vaak te laat, en dan hebben we spijt van onze vrijheid.Van te voren dachten we dat het allemaal wel goed zou komen.
Mooi !!
Groeten, Henk.
Goedemorgen 🙂
@Solvejg, wat een ander land is dit toch als de zon schijnt. Israëlische toestanden met de ramen dicht als de BBQ het landschap bepaalt. 🙂
@Maria, erg bedankt voor Millais, ik denk dat ik me zo tussen de toeristen stort. 🙂
@B, dank, ik weet niet zeker of het ‘schuld’ is.
@An, Millais is erg mooi. En het kaasmeisje open. 🙂
@Iris, ik weet niet zeker of het spijt is. Op een dag als moederdag is het wel confronterend.
@Henk, dank. 🙂
oh joh lieverd, 🙂
mooi geschreven, ingetogen, kijkend,
groetje Erna
Dichterlijk en snijdend mooi.
Een (on)geluk zit in een klein hoekie, meid.
Maar als je je toch tussen de toeristen stort en je ziet een paar van die schuchtere indiase knaapjes die een beetje verdwaald lijken… Vloek ze dan helemaal stijf en wijs ze de weg naar het CS waar hun bus vertrekt 🙂
nu nog een zachte melodie en je hebt een prachtige blues!
mooi!
dit is echt ‘onder je huid schrijven’.
Prachtig geschreven Jezzebel.
Jij drukt op knoppen die voor anderen niet zichtbaar zijn…
het bruidsmeisje kijkt zoals jij schrijft.
@Maria nog even, ik was als eerste het Van Gogh binnen, best uniek, daardoor had ik heel in het begin toch het museum voor mezelf. De toeristen stiefelden gehoorzaam naar de zonnebloemen en ik heb genoten!
Heb je de film over Orphelia gezien? Ik ergerde me aan de psycholoog! 🙂
@Erna, dank 🙂
@Meneer, ook veel dank 🙂
@Landheha, zijn ze terecht? 🙂
@Lebonton, dank 🙂
@Gala, ja, dank! 🙂
@Zintuigen, dankjewel. 🙂
@Blew, dank, maar ik weet het niet zeker van die knoppen. 🙂
@Zoë, de deskundige noemde het ‘hysterisch’. 🙂
hysterisch?! hahaha, nou dat bedoel ik niet hoor. De deskundige is zeker een aanhanger van Freud. Ik zie een indringende blik. Ze lijkt weinig gezichtsuitdrukking te hebben, maar ik zie veel. Jij gebruikt weinig woorden maar ik lees veel. Zoiets.
@Zoë, ik wist dat je er om moest lachen! 🙂
Er was een gedragsdeskundige, psycholoog op het gebied van hysterica’s aan het woord en die had heel wat cliché’s op te merken.
Ik zie in haar gezicht ook veel, de half geopende mond, de losse wapperende haren, zeer sensuele dame!
Dank voor je compliment. 🙂
Ze haalt trouwens een stukje bruidstaart door de ring en volgens de legende zou haar geliefde daardoor in visioen verschijnen, de toekomstige man die met de hysterica moet dealen, zal ik maar zeggen. 🙂
hele sensuele dame!
Doe mij ook zo’n ring. Ik heb ook nog wat met iemand te dealen:)))
Stukje bruidstaart en een trouwring voor Zoë! (coming right up) 🙂
@Jezzebel: dat ga ik woensdag horen als ik weer in Brussel ben.
Zijn een paar van die indiase IT-knaapjes die hier ons werk komen pikken. Het ploegbaasje was in staat om in het eerste half uurtje in Belgie al zijn koffer en tas met laptop te laten jatten 🙂