Vandaag heb ik geschilderd.
Low key.
Op de kaft van een ordner.
En de deksel van een doos.
Troost voor zij die verder strompelt.
Die ene heel droef.
Mijn vader kon het niet aanzien.
Die ander wel interessant.
In de kleuren die mijn moeder lief heeft.
Zwart wit rood.
Kleuren van werk dat afgekeurd werd.
Nu weer van mezelf.
Drang diep van binnen.
Moeilijk om de woorden te vangen.
Nog voor de gedachte wortelschoot.
Ik zoek iemand bij wie het veilig is.
Langzaam groeien.
Eindeloos knoeien.
Heel klein, steeds groter.
Als het pretentieloos is.
En ik besluit dat ik er van hou.
Bijna thuis,
Jezzebel
Art: Jean Michel Basquiat
Mooi zo!
Dubbelgetallen: 22.33 u.
22 = het voortbouwen op het nieuwe. Het opbouwen van nieuw leven en een nieuwe wereld.
33 = universele dienstverlening door het tot leven komen van ons ene wezen.
@K, dank. 🙂
Bijna thuis!
wow prachtig die betekenis die bij een tijd van plaatsing gezocht kan worden,
woorden van troost ontbreken mij, voelen ontoerijkend aan,
wie weet iets kleins,
Jezzebel er is genoeg tijd 🙂
Niet gaan lijden aan artistieke anorexia…
Blijf geloven!