Ik bel met mijn mooie denkende vriendin.
Ze is geopereerd.
Alweer nierstenen.
Ook al wist ze zeker dat ze die niet had.
Zelf opgelost.
Ik hoefde me geen zorgen te maken.
In het ziekenhuis zouden ze het ook zien.
Maar daar hielden ze haar vast.
In haar nieren zitten ze nog.
Niet meer bereikbaar voor mij.
Ik heb berichten achtergelaten.
Op haar voicemail en bij haar vriendin.
Ik heb haar nog steeds niet gesproken.
Misschien is het te vroeg.
Haar vriendin neemt op.
Ik hoor haar fluitspelen op de achtergrond.
Ik verstoor het ritueel.
Elke ochtend speelt ze fluit voor haar vriendin.
Even later belt ze terug.
Maar we komen niet verder dan de dienstregeling.
Dan en dan is het chag.
Dan en dan gaat ze op cruise.
Vriendin gaat mee.
Dan en dan moet ik toelatingsexamen doen.
Toen en toen won ik die prijs.
En werd zij geopereerd.
Hoe was het nou met haar dochter die over was?
Ze wil het er niet over hebben.
Het maakt haar verdrietig.
En zo mis ik hele delen van haar leven.
Bijna thuis,
Jezzebel
Art: Judy Fox, Court Lady
Ik zocht naar Rob de Nijs, ’N beetje meer, het bestaat niet op youtube.
Blijf bij haar!
@Blew, ik blijf. 🙂
Begrijpelijk, met enkel dat telefonische contact. Echt jammer dat de mail geen optie is. Het zou makkelijker en goedkoper zijn.
Goedemorgen,
@K, voor ons is mail niet gemakkelijker.
Voor iemand die gewend is Hebreeuws te tikken (letters zitten anders) is Engels niet te doen en dat geldt voor mij voor Hebreeuws, dat zou me uren kosten.
Dat wist ik. Daarom is het juist jammer.