THOU SHALT NOT GROW!

Ik ben aan de fatburners begonnen.
Dan maar radicaal.
In Amerika doen ze het allemaal, vertelt ze me.
Zelfs stopt ze er na een dag mee.
Die cafeïne stuiterballen, daar kan ze niet van slapen.
En sinds de dood van haar man is dat toch al een probleem.
Op de redactie wordt er nu gevochten om de potten fatburners van zij die afhaken.
De helft is bang en geeft ze weg.
De andere helft verzamelt wat zij kan.
Thou shalt not grow!

Zij moet het klusje klaren voor de hoofdredacteur.
Hij houdt daar niet van.
Dat gevoel van samen.
Of misschien is ook hij gewoon bang.
Morgen gaan we in het openbaar koppen maken.
Niet met de minsten.
Imponerende namen.
Hij werd gevraagd voor de jury.
Zij mag het doen.
Ze wil niet.
Ze praat er bangig over.
In de garage als we verboden sigaretjes roken achter tralies.
Maar dan vinden ze de uitgang, hij en zij.
Die twee uur die ze er voor nodig hebben.
Dat gaat helaas niet.
Er moet ook een blad gemaakt worden.
Zeg maar dat we het in een kwartiertje doen.
Dan gaat het over.
Thou shalt not grow!

Morgen dit issue ook mijn probleem.
Ik heb me voor dezelfde workshop opgegeven.
Niets van naam, ik wilde het eens leren.
Laten ze het mij maar vertellen.
En misschien maakte dat haar ook bang.
Bedenk ik nu, thuis, later, als ik er over nadenk.
Zij in de jury, ik in de zaal.
Maar morgen is mijn thuiswerkdag.
Dag die ik zo goed gebruiken kan.
Voor de Rietveld en voor het zoeken naar mijn nieuwe thuis.
Hogere bazen weten er van, ze stelden het zelf voor.
Ook zij vinden het belangrijk.
Maar morgen dus die workshop.
Zal ik niet gaan?
En toen zei ik het hardop.
Thou shalt not grow!

Die fatburners passen precies bij mij.
Lekker ongezond.
Morgen ga ik geloof ik toch maar naar die workshop.
Er wordt me een buitenkansje geboden.
Misschien kan ik het gebruiken, later.
Als ik groei.

Bijna thuis,
Jezzebel

Art: Asterix en Obelix