Zij die altijd op haar benen staat
Zij die alles kan
Zij die op tandvlees verder kruipt
Daar ga ik
Gisteren gehoord
Mijn huis uit
Huur niet langer te betalen
No matter wat ik bezuinig
En huurverlaging plus jaargarantie
Wil hij niet, de eigenaar
Ik moet eruit
Nieuw thuis
1 mei woon ik ergens anders
Ik ga de stad uit
In Amsterdam onvindbaar
Vrije sector
Oké, zeg ik tegen makelaar
Doe dan maar aan zee
Dichterbij werk
Zandvoort, Santpoort, Bloemendaal, Haarlem, Heemstede
Doe dan maar iets leuks
Niet in Hoofddorp!
Misschien volgende stap
Op weg naar armoede
Nu verdom ik nog
Man, oh man, deze maand ook werkdruk
Complete restyling
Ze verwachten nogal wat
Ik en mijn organisatietalenten
Fucking vloek is dat!
Binnen een maand
Ik weet niet hoe
Zin om te janken
Kuurtje liquid fatburners troost
Cafeïne stuiterballen
Pillen uit Amerika
Op het werk test hele redactie mee
Ik ook
Rotop extra balast
Het leven is een pijpkaneel
Ieder zuigt en krijgt zijn deel
Ik zoek plek waar ik alles achterlaat
Masters of the Universe, Heren van het Al, verhoor mij
Daar ga ik
Thuis,
Jezzebel
Art: Levi van Veluw
Oeps! Maar aan zee klinkt wel goed! Restylen niet. Maar zo gaat dat. Je kan meestal niet zelf kiezen wanneer.
Ha, daar heb je dat vreemde mannetje weer. Nu met een ander strepenpatroontje 🙂
Leuk, verhuizen in het goede jaargetijde. Vrije sector, dat is toch >600? Moet te vinden zijn, ook aan de kust.
Je weet, je huis is waar je je kussen neerlegt.
Alleen kut dat het nu op het werk ook druk is.
Zo lang je zelf nog kunt kiezen… Ik denk wel eens : onrust is jouw (t)huis.
@K, oops indeed. 🙂
@Landheha, mooi he? Ik vind hem zo prachtig. 🙂
@christinA, 8 tot 8.50 meer kan ik niet betalen. Ik hoop zo op een plek met een schuur om te kledderen.
Rietveld kan ik waarschijnlijk vergeten. Maar we zullen zien. Maybe I’ll pull it off. Wat een leed! 🙂
@Jacob, het liefst zou ik willen schreeuwen en krijsen: ‘Wanneer krijg ik eens rust!’ Maar blijkbaar is dat de bedoeling niet. 🙂
800-850 moet haalbaar zijn, alleen die schuur ben ik niet zeker van. Dat zijn vaak eensgezinswoningen, en in die prijsklasse zijn ze daar vlug weg.
En de andere kant op, richting Utrecht?
@Chistina, ik zit te denken, Muiden aan de gracht lijkt me ook wel wat.
Een plek bij een station.
Semi-Gooi zoals Baarn en Soest heb ik niet zo’n zin in, zo treurig.
@Jezz: Meid, ik heb met je te doen. Ik krijg het gevoel dat je na jaren in de woestijn te zijn geweest, smacht om weer te wortelen in de Hollandse kleigrond en dat dit niet mee zit.
Ik had me net voorgenomen om het bloggen wat te beperken omdat het mij langzaam maar zeker een zinloze exercitie lijkt in het discussiëren in een soort vacuüm met mensen die een virtueel bestaan in een virtuele wereld leven, soms met even virtuele vrienden of vijanden, in een roddelend, kleingeestig, burgerlijk, kortzichtig, benepen dorp waar het altijd druilt en de zon dus nooit schijnt.
Ik wens je alle sterke en kracht toe die je nodig zal hebben om deze sores het hoofd te bieden. Eigenlijk voel ik me compleet machteloos, omdat ik je graag écht zou willen bijstaan, maar ervan uitga dat je in jouw échte wereld voldoende werkelijke, niet virtuele, vrienden hebt om steun van te ontvangen mocht dat nodig zijn. De machteloosheid komt voor mijn gevoel schrijnend naar voren in een steunbetuigingen als deze, via een blog. Omdat je de mensen die je schrijven over het algemeen niet kent, lijken mij hun steunbetuigingen net een stapje boven de gelukkig nieuw jaar wensen die je van de krant in de bus vindt te staan.
Het is moeilijk voor mij om de juiste toon te vinden om te reageren, omdat ik eigenlijk nooit weet of datgene wat op het blog wordt geschreven écht is, hoofdzakelijk echt, met een soms gezochte maar voor de schrijver noodzakelijke emotionele draai, of langzaam maar zeker naar een puur verzinsel neigt en het uiteindelijk ook is. Net als een personage en het verhaal in een soap.
Als het niet echt is wil ik eigenlijk niet reageren, als het wel echt is wil ik hoofdzakelijk, indien mogelijk, helpen.
Ik geloof echter dat ik grote delen van je schrijven als een authentieke zoektocht van een vrouw beschouw, en voel dus werkelijk met je mee.
Ik zou dus willen zeggen, écht, sterkte met de verwerken shit. En als ik je ergens mee kan helpen, laat het me dan weten. Dat klinkt op deze plek vreemd, omdat we elkaar niet kennen. Toch heb ik in het verleden en nog steeds, genoeg mensen geholpen die ik helemaal niet kende of ken.
Dus, ondanks dat het vreemd klinkt:
Ik meen het écht!
Goedemorgen 🙂
@Jack, dank voor je lieve woorden.
Over echt, niet echt, virtueel en real denk ik na.
Het is een onderscheid dat ik niet meer maak. In het begin wel. Maar nu is alles echt voor mij. Het gaat om een emotie die me raakt. Als ik geraakt word dan is het voor mij echt, kan mij niet schelen of het waar is.
Ik kan me hooguit vergissen.
Voor mijn blog heb ik gekozen voor real. Ik wilde mijn leven loggen, ingewikkeld genoeg. Dat is waarom het soms voor eeuwig lijkt te duren voordat ik iets voor elkaar krijg. Maar such is real life, dingen hebben hun tijd nodig.
Wat betreft het huis waar ik uit moet, ook dat nog steeds een staartje van mijn terugkeer uit Israël. Vergeet niet, ik vertrok uit Nederland toen we nog gewoon een gulden hadden. Met euro’s had ik nog nooit gewerkt. Ik ken de waarde niet goed.
Ik heb te hoog ingeschat wat ik dacht te kunnen betalen. Dat moet ik nu bijstellen. We zullen zien wat het wordt. Ik probeer er als een spannend avontuur naar te kijken. Het is ook weer een opening naar iets anders. Wie weet wat ik onderweg tegenkom om van te houden.
Jack, als ik je hulp nodig heb, dan zal ik er zeker om vragen. Ik ben je er dankbaar voor. En weet je, voor mij steunen de reacties ook. Ze geven me het gevoel dat ik niet alleen ben.
@ Vrije sector??? Nou dan moet je goed in de slappe was zitten. Dat kan ik uit al je vorige bijdrages niet opmaken. Vrije sector is goed voor minstens 1000 eurp p.m. excl..
Waar of niet waar, Jezzie, Sterkte! An.
Jezz, ook dit komt weer goed.
Groeten, Henk
Legalisering van witte illegalen
Petitie
Aan Tweede Kamerleden / De ministerie van vreemdelingenzaken en integratie
Beste lezer,
Opnieuw willen we de zaak van de witte illegalen onder de aandacht van de politiek brengen.
Omdat voor een grote groep nog steeds geen oplossing is gekomen dankzij de rigide uitvoering van twee opeenvolgende regelingen. Hierbij doen we een oproep om de oude vreemdelingen/ witte illegalen (opnieuw) te steunen door onderstaande petitie in te vullen,
te ondertekenen en te faxen naar 071-5134907. Of stuur een e-mailtje met daarin de petitietekst, je naam en de organisatie waarvoor je tekent aan s-lac-htoffer@hotmail.com of info@defabel.nl. Graag voor 15-04- 2008, omdat de petitie waarschijnlijk op die dag zal worden aangeboden aan Tweede Kamer-leden en ministerie van vreemdelingenzaken en Integratie.
Omdat het een zeer dringende zaak betreft zouden wij het op prijs stellen als u de petitie motiveerd met een mening.
Bij voorbaat dank voor elke vorm van steun voor de witte illegalen Amsterdam.
Met vriendelijke groeten,
Amsterdams Comite’ witte illegalen ( ACWI)
Petitie
Deze petitie bevat een oproep aan de Tweede Kamer-leden en aan ministerie van vreemdelingenzaken om een regeling ter legalisering van witte illegalen te steunen. Deze groep witte illegalen Amsterdam willen in actie gaan voor een generaalpardon en voor de legalisering van alle witte illgelagen in Nederland. Jarenlange pogingen van deze groep om in aanmerking te komen voor een verblijfsvergunning mochten ondanks twee, voor witte illegalen bedoelde, regelingen niet baten.
Een terugblik
De scherpe beoordeling van de aanvragen die werden gedaan op grond de zes-jaarsregeling uit 1995 zorgde er voor dat veel witte illegalen ondanks een lang verblijf in Nederland en ondanks dat ze jarenlang wit hadden gewerkt werden afgewezen. Invoering van de Koppelingswet op 1 juli 1998 bracht hen verder in de knel doordat zij werden afgesneden van tal van voorzieningen waarvoor zij, dankzij een schijnbaar legaal bestaan, wel rechten hadden opgebouwd. Hongerstakingen in november 1998 en maart 1999 leidden tot de erkenning dat de regeling uit 1995 ‘schuurde’ en uiteindelijk tot het ontstaan van de Tijdelijke Regeling Witte Illegalen.. Maar helaas vond, ondanks alle inspanningen, o.a. van de Burgemeesterscommissie, deels een herhaling plaats.
De Tijdelijke Regeling Witte Illegalen
De bedoeling van de regeling was een oplossing te creëren voor een groep schrijnende gevallen. Een aantal factoren in de (uitvoering van deze) regeling en de hantering van overige wet- en regelgeving werkten echter dusdanig uit dat een groot deel van de groep opnieuw niet gelegaliseerd werd.
Zonder een verdere weging van factoren vinkte de IND op de 8 toelatingscriteria af voor doorzending naar de Burgemeesterscommissie. Deze criteria houden overigens niet of nauwelijks verband met de mate van inburgering of schrijnendheid van de omstandigheden. Ook werd geen enkele waarde toegekend aan de zelfstandige belangen van ingeburgerde kinderen van witte illegalen. Dit is in strijd met art. 3 van het VN-Verdrag inzake de rechten van het Kind, waarin staat dat bij alle maatregelen waarbij kinderen betrokken zijn hun belang voorop dienen te staan.
Het doel van de Burgemeesterscommissie – het traceren van schrijnende gevallen waarin sprake is van vergaande inburgering – kon feitelijk niet worden gerealiseerd. Langdurig werkzame witte illegalen struikelden vroegtijdig bij de poort van de IND en kregen nooit de kans voor de Burgemeesterscommissie te verschijnen. Te meer klemt deze gang van zaken omdat de Burgemeesterscommissie in vrijwel alle wel voorgelegde zaken positief adviseerde, waarna een verblijfsstatus volgde.Een onvoldoende duidelijke toelichting door de Staatssecretaris, gecombineerd met een regeling die te weinig aanwijzingen gaf hoe aan de voorwaarden moest worden voldaan liet veel ruimte tot interpretatie. De indruk is daardoor gewekt dat de IND inconsequent en willekeurig te werk ging aan de hand van de voorwaarden. De bewijslast lag hierbij steeds zwaar bij de aanvrager, terwijl er geen sprake was van enig voordeel van de twijfel. Bij verschillende criteria ontstonden hierdoor problemen en vielen aanvragers buiten de boot. Zo werd niet steeds hetzelfde omgesprongen met aangedragen bewijsmateriaal waaruit moest blijken dat iemand in Nederland verbleef. Ook oordeelde rechters niet steeds hetzelfde over de aanwezigheid van gegevens en papieren. Oordeelde de ene rechter dat ingeleverd bewijstukken en papieren niet relevant waren voor de procedure, waarna een verblijfsvergunning werd toegewezen in een ander geval volgde een afwijzing vanwege valse papieren.
IND liet op belangrijke punten na gebruik te maken van haar discretionaire bevoegdheid bij de beoordeling, terwijl art. 4:84 Awb de Staatssecretaris verplicht om, in individuele gevallen die daartoe aanleiding geven, de resttoets toe te passen. Ook uit juridische procedures kan worden afgelezen dat de IND deze bevoegdheid niet gebruikte. Zij nam het standpunt in dat de regeling reeds een vertaling is van de discretionaire bevoegdheid en dat er geen ruimte is witte illegalen die aan één of meer voorwaarden niet voldoen door te sturen naar de Burgemeesterscommissie. Ook in de rechtsspraak blijkt in grote lijnen dat er slechts in zeer uitzonderlijke gevallen, en zeker niet consequent, werd ingegrepen in zaken waarin aan één of meer voorwaarden van de TRWI niet werd voldaan, maar andere omstandigheden een rol speelden.
De rigide uitvoering van beide regelingen en de willekeur in de uitvoering van de TRWI zorgde ervoor dat een groot deel van de mensen waarvoor beide regelingen bedoeld waren, die al vele jaren hier wonen (vaak meer dan 10 jaar) en jarenlang wit hebben gewerkt, nog steeds niet gelegaliseerd zijn. Hoewel in omstandigheden en achtergronden gelijk volgde voor sommigen een verblijfsvergunning, maar voor een flink deel van de groep werd het (semi)illegale bestaan opnieuw voortgezet. De overheid heeft daarmee steeds de suggestie gewekt het probleem op te lossen terwijl de praktijk door de wijze van uitvoeren opnieuw een hard gelag betekende voor veel witte illegalen.
Oproep
Witte illegalen hebben zich nooit neergelegd bij hun situatie en zijn altijd blijven ageren tegen de willekeur die bij de uitvoering van de Tijdelijke Regeling Witte Illegalen tentoon werd gespreid. De stelselmatige weigering van de politiek om te erkennen dat twee regelingen geen fatsoenlijke oplossing hebben geboden heeft een groep witte illegalen opnieuw doen besluiten in actie te gaan om op die manier hun zaak opnieuw onder de aandacht te brengen.De navolgende organisaties doen een dringend beroep op u om voor de inmiddels lang hier verblijvende witte illegalen te komen tot een legaliseringsregeling.
Ondertekend door:…………………………………………….
Organisatie:………………………………………………………
Persoon:…………………………………………………………..
Telefoon:…………………………………………………………
Emailadres:……………………………………………………..
Handtekening:…………………………………………………
Amsterdams Comite’ witte illegalen ( ACWI)
Postadres:
Stichting de Fabel van de illegaal
Koppenhinksteeg 2
2312 HX Leiden
Tel: 071-5127619
Fax: 071-5134907
Mail: info@defabel.nl
http://www.defabel.nl
Jongens ben ik weer. Mijn God, wat een leed! Er is een verschil tussen de witte en de zwarte illegaal begrijp ik?
@An, ik zit niet ‘goed in de slappe was’. Ik moet de stad uit! Dat doe ik niet uit liefde.
Ik denk dat er buiten Amsterdam goedkoper te huren is. Daar hoop ik op. Dus heb ik geprobeerd iets leuks te zoeken.
Zaterdag heb ik afspraak met een makelaar, huis aan zee. Ik ben erg benieuwd.
@Henk, ik hoop het 🙂
@Staatspetitie, je stuk is lang, maakt tendentieus onderscheid en ik zag een taalfout. Ik ben er niet zo van gecharmeerd.
Jezz, een huis aan zee / deze tijd van het jaar / niks is mooier toch? Ik duim voor je!
Coo liedje en vid! 🙂
Whoppa!! Yeah lets kick some Ass Grl!
UITNODIGING
Eerste bijeenkomst voor de organisaties, verenigingen en belangstellenden over de legalisering van oude vreemdelingen in Nederland
( witte illegalen)
Maandag 28 April 2008 Om 13:00 uur
WAAR?
Eerste van der heijdenstraat 64 Sous
1072 TX Amsterdam
(vanaf CS tram 16 en 24, uitstappen halt Ferdinandbolstraat)
DOEL?
Uitwisselen van ervaringen en ideeën over de actie voor Legalisering van witte illegalen
Voor meer informatie en aanmeldingen voor deze bijeenkomst kunt u ons contacteren via
Email:s-lac-htoffer@hotmail.com
Naam van de organisatie:……………………………………………..
Naam van Contactpersoon:……………………………………………
Telefoonnummer:………………………………………………………..
Emailadres:……………………………………………………………….
Postadres:
Amsterdams Comite’ witte illegalen
Eerste jan van der heijdenstraat 64-sous
1076 TX Amsterdam
Een groepje mannen op leeftijd zit zichtbaar vermoeid bijeen in een keldertje in de Pijp. Het is er koud en de stoelen zijn hard, maar ze zijn even van de straat. Na jarenlang hard werken verstrijken hun dagen nu met zwerven door de Amsterdamse straten. Het zijn de zogeheten witte illegalen.
Witte illegalen kwamen vanaf de zestiger jaren tot 1992 naar Nederland. Ze kregen geen verblijfsvergunning maar wel een sofinummer en werkten veelal in horeca en landbouw. Voor invoering van de koppelingswet was het makkelijk om in Nederland te verblijven zonder vergunning. Werken, wonen en verzekeren kon prima. De laatste jaren sinds de fanatiekere controle vanuit de overheid wordt dit moeilijker. Veel migranten verliezen huis en baan en verdwijnen in de illegaliteit.
Zes jaar werkte Abdel in de keuken van een eetcafé, waarvan hij de naam liever niet noemt. Hij deed zijn werk naar behoren. In oktober 2007 ontdekte de boekhouder dat Abdel wel een sofinummer had, maar geen verblijfsvergunning. Hij werd op staande voet ontslagen.
Abdel heeft een vriendelijke uitstraling, hij glimlacht vermoeid terwijl hij begint aan zijn levensverhaal: Abdel kwam begin jaren negentig naar Nederland. Hij vluchtte vanuit het Rifgebergte in Marokko naar Spanje, en van daaruit naar Nederland. Wat hij zocht? Een beter leven. ,,Mijn vader overleed al vroeg, het leven van mijn vier broers en ene zus was uitzichtloos. We leefden in extreme armoede. Dus ik vertrok, hopend op een beter leven.
In Nederland bleek het leven niet zo makkelijk, gouden bergen bleven uit. Jarenlang werkte Abdel in verschillende Amsterdamse horecagelegenheden en betaalde belasting. Ook huurde hij een woning, maar hij had geen verblijfsvergunning. In 1996 werd hij opgepakt en uitgezet. Terug in Marokko schaamde hij zich rot tegenover zijn achtergebleven familie. Niets had hij bereikt in de jaren dat hij weg was, hij bracht geen geld, vrouw of mooie auto mee. In het dorp waar hij vandaan kwam kon hij niet meer aarden. Familie keek hem met de nek aan.
Hij vluchtte opnieuw naar Nederland. Door dit tijdelijke verblijf buiten Nederland kwam Abdel niet in aanmerking voor de Tijdelijke Regeling Witte Illegalen. Door deze regeling kreeg in 1999 een grote groep immigranten een verblijfsvergunning.
Het verhaal van Mohamed is vergelijkbaar. Ook hij vluchtte vanuit het Rifgebergte naar Nederland. Jarenlang stond hij in snackbars achter de balie, zijn benen zitten vol spataderen waardoor hij regelmatig pijn heeft. Hij dacht dat hij in 1999 geen kans maakte op een verblijfsvergunning, daarom maakte hij geen gebruik van de tijdelijke regeling. Zijn advocaat Jantoon de Jonge probeert sinds 2001 alsnog de felbegeerde vergunning te krijgen. Tot nu toe is dat nog niet gelukt: ,,Er zijn voldoende schrijnende omstandigheden om deze man een verblijfsvergunning te geven. In 2003 deed hij nog weken mee met die hongerstaking en hij heeft altijd hard gewerkt. Maar tot nu toe blijken het Gerechtshof en de IND onvermurwbaar, aldus De Jonge.
Hoeveel witte illegalen er nog in Nederland zijn kan Eric Krebbers van De Fabel van de Illegaal, een belangenorganisatie uit Leiden, niet zeggen: ,,Wat nu overblijft is het restje van het restje. De afgelopen jaren kreeg een aantal witte illegalen een verblijfsvergunning, anderen trokken naar Spanje en Italië waar de regels rond immigranten soepeler zijn. De groep die er nu nog is, is vaak wat ouder, alleenstaand, ziekelijk en spreekt beperkt Nederlands. Maar ze hebben wel altijd keihard gewerkt voor onze samenleving.
De mannen roken in stevig tempo het goedkoopste merk shag. Terwijl Abdel en Mohamed praten, staart de rest moedeloos voor zich uit. De twee vertellen hoe ze opnieuw een comité willen oprichten voor witte illegalen. De komende maanden gaan we er meer van horen, zeggen ze. Duidelijk omlijnd zijn de plannen nog niet.
Onverwacht haalt Ali die tot nu toe niet sprak een bijna vergane brief te voorschijn. Oude trillende werkershanden overhandigen de brief. Daarin staat dat hij kans op een verblijfvergunning had, maar door een fout van zijn advocaat de kans hierop verloor. In een keurige brief legt de advocaat uit wat er misging en dat Ali de schade op hem kan proberen te verhalen. De brief dateert van een jaar geleden, de migrant nam hierop geen actie. Waarom niet? Hij begreep weinig van de brief en heeft geen geld.
De hele jaren negentig werkte Ali voor het Okura-hotel. Dit bewijst hij door het tevoorschijn toveren van een vergeeld loonstrookje. Hij droeg keurige premies af. Nu hij op de pensioengerechtigde leeftijd is krijgt hij helemaal niets, hooguit een bordje eten en een slaapplaats bij het Leger des Heils
Dorèndel Overmars
Meer informatie: http://www.defabel.nl
Amsterdams Stadsblad, Diemer Courant woensdag, 20 februa
UITNODIGING
Eerste bijeenkomst voor de organisaties, verenigingen en belangstellenden over de legalisering van oude vreemdelingen in Nederland
( witte illegalen)
Maandag 28 April 2008 Om 13:00 uur
WAAR?
Eerste van der heijdenstraat 64 Sous
1072 TX Amsterdam
(vanaf CS tram 16 en 24, uitstappen halt Ferdinandbolstraat)
DOEL?
Uitwisselen van ervaringen en ideeën over de actie voor Legalisering van witte illegalen
Voor meer informatie en aanmeldingen voor deze bijeenkomst kunt u ons contacteren via
Email:s-lac-htoffer@hotmail.com
Naam van de organisatie:……………………………………………..
Naam van Contactpersoon:……………………………………………
Telefoonnummer:………………………………………………………..
Emailadres:……………………………………………………………….
Postadres:
Amsterdams Comite’ witte illegalen
Eerste jan van der heijdenstraat 64-sous
1076 TX Amsterdam
——————————————————————————————————————————-
Legalisering van witte illegalen
Petitie Aan Tweede Kamerleden / De ministerie van vreemdelingenzaken en integratie
Beste lezer,
Opnieuw willen we de zaak van de witte illegalen onder de aandacht van de politiek brengen.
Omdat voor een grote groep nog steeds geen oplossing is gekomen dankzij de rigide uitvoering van twee opeenvolgende regelingen. Hierbij doen we een oproep om de oude vreemdelingen/ witte illegalen (opnieuw) te steunen door onderstaande petitie in te vullen,
te ondertekenen en te faxen naar 071-5134907. Of stuur een e-mailtje met daarin de petitietekst, je naam en de organisatie waarvoor je tekent aan s-lac-htoffer@hotmail.com
Graag voor 29-04- 2008, omdat de petitie waarschijnlijk op die dag zal worden aangeboden aan Tweede Kamer-leden en ministerie van vreemdelingenzaken en Integratie.
Omdat het een zeer dringende zaak betreft zouden wij het op prijs stellen als u de petitie motiveerd met een mening.
Bij voorbaat dank voor elke vorm van steun voor de witte illegalen Amsterdam.Met vriendelijke groeten,
Amsterdams Comite’ witte illegalen ( ACWI)Petitie
Deze petitie bevat een oproep aan de Tweede Kamer-leden en aan ministerie van vreemdelingenzaken om een regeling ter legalisering van witte illegalen te steunen. Deze groep witte illegalen Amsterdam willen in actie gaan voor een generaalpardon en voor de legalisering van alle witte illgelagen in Nederland. Jarenlange pogingen van deze groep om in aanmerking te komen voor een verblijfsvergunning mochten ondanks twee, voor witte illegalen bedoelde, regelingen niet baten.Een terugblik
De scherpe beoordeling van de aanvragen die werden gedaan op grond de zes-jaarsregeling uit 1995 zorgde er voor dat veel witte illegalen ondanks een lang verblijf in Nederland en ondanks dat ze jarenlang wit hadden gewerkt werden afgewezen. Invoering van de Koppelingswet op 1 juli 1998 bracht hen verder in de knel doordat zij werden afgesneden van tal van voorzieningen waarvoor zij, dankzij een schijnbaar legaal bestaan, wel rechten hadden opgebouwd. Hongerstakingen in november 1998 en maart 1999 leidden tot de erkenning dat de regeling uit 1995 ‘schuurde’ en uiteindelijk tot het ontstaan van de Tijdelijke Regeling Witte Illegalen.. Maar helaas vond, ondanks alle inspanningen, o.a. van de Burgemeesterscommissie, deels een herhaling plaats.De Tijdelijke Regeling Witte Illegalen
De bedoeling van de regeling was een oplossing te creëren voor een groep schrijnende gevallen. Een aantal factoren in de (uitvoering van deze) regeling en de hantering van overige wet- en regelgeving werkten echter dusdanig uit dat een groot deel van de groep opnieuw niet gelegaliseerd werd.
Zonder een verdere weging van factoren vinkte de IND op de 8 toelatingscriteria af voor doorzending naar de Burgemeesterscommissie. Deze criteria houden overigens niet of nauwelijks verband met de mate van inburgering of schrijnendheid van de omstandigheden. Ook werd geen enkele waarde toegekend aan de zelfstandige belangen van ingeburgerde kinderen van witte illegalen. Dit is in strijd met art. 3 van het VN-Verdrag inzake de rechten van het Kind, waarin staat dat bij alle maatregelen waarbij kinderen betrokken zijn hun belang voorop dienen te staan.
Het doel van de Burgemeesterscommissie – het traceren van schrijnende gevallen waarin sprake is van vergaande inburgering – kon feitelijk niet worden gerealiseerd. Langdurig werkzame witte illegalen struikelden vroegtijdig bij de poort van de IND en kregen nooit de kans voor de Burgemeesterscommissie te verschijnen. Te meer klemt deze gang van zaken omdat de Burgemeesterscommissie in vrijwel alle wel voorgelegde zaken positief adviseerde, waarna een verblijfsstatus volgde.Een onvoldoende duidelijke toelichting door de Staatssecretaris, gecombineerd met een regeling die te weinig aanwijzingen gaf hoe aan de voorwaarden moest worden voldaan liet veel ruimte tot interpretatie. De indruk is daardoor gewekt dat de IND inconsequent en willekeurig te werk ging aan de hand van de voorwaarden. De bewijslast lag hierbij steeds zwaar bij de aanvrager, terwijl er geen sprake was van enig voordeel van de twijfel. Bij verschillende criteria ontstonden hierdoor problemen en vielen aanvragers buiten de boot. Zo werd niet steeds hetzelfde omgesprongen met aangedragen bewijsmateriaal waaruit moest blijken dat iemand in Nederland verbleef. Ook oordeelde rechters niet steeds hetzelfde over de aanwezigheid van gegevens en papieren. Oordeelde de ene rechter dat ingeleverd bewijstukken en papieren niet relevant waren voor de procedure, waarna een verblijfsvergunning werd toegewezen in een ander geval volgde een afwijzing vanwege valse papieren.
IND liet op belangrijke punten na gebruik te maken van haar discretionaire bevoegdheid bij de beoordeling, terwijl art. 4:84 Awb de Staatssecretaris verplicht om, in individuele gevallen die daartoe aanleiding geven, de resttoets toe te passen. Ook uit juridische procedures kan worden afgelezen dat de IND deze bevoegdheid niet gebruikte. Zij nam het standpunt in dat de regeling reeds een vertaling is van de discretionaire bevoegdheid en dat er geen ruimte is witte illegalen die aan één of meer voorwaarden niet voldoen door te sturen naar de Burgemeesterscommissie. Ook in de rechtsspraak blijkt in grote lijnen dat er slechts in zeer uitzonderlijke gevallen, en zeker niet consequent, werd ingegrepen in zaken waarin aan één of meer voorwaarden van de TRWI niet werd voldaan, maar andere omstandigheden een rol speelden.
De rigide uitvoering van beide regelingen en de willekeur in de uitvoering van de TRWI zorgde ervoor dat een groot deel van de mensen waarvoor beide regelingen bedoeld waren, die al vele jaren hier wonen (vaak meer dan 10 jaar) en jarenlang wit hebben gewerkt, nog steeds niet gelegaliseerd zijn. Hoewel in omstandigheden en achtergronden gelijk volgde voor sommigen een verblijfsvergunning, maar voor een flink deel van de groep werd het (semi)illegale bestaan opnieuw voortgezet. De overheid heeft daarmee steeds de suggestie gewekt het probleem op te lossen terwijl de praktijk door de wijze van uitvoeren opnieuw een hard gelag betekende voor veel witte illegalen.Oproep
Witte illegalen hebben zich nooit neergelegd bij hun situatie en zijn altijd blijven ageren tegen de willekeur die bij de uitvoering van de Tijdelijke Regeling Witte Illegalen tentoon werd gespreid. De stelselmatige weigering van de politiek om te erkennen dat twee regelingen geen fatsoenlijke oplossing hebben geboden heeft een groep witte illegalen opnieuw doen besluiten in actie te gaan om op die manier hun zaak opnieuw onder de aandacht te brengen.De navolgende organisaties doen een dringend beroep op u om voor de inmiddels lang hier verblijvende witte illegalen te komen tot een legaliseringsregeling.
Ondertekend door:…………………………………………….
Organisatie:………………………………………………………
Persoon:…………………………………………………………..
Telefoon:…………………………………………………………
Emailadres:……………………………………………………..
Handtekening:…………………………………………………
Amsterdams Comite’ witte illegalen
Eerste van der heijdenstraat 64-sous
1072 TX Amsterdam
Stichting de Fabel van de illegaal
Koppenhinksteeg 2
2312 HX Leiden