Onder de amandelbloesem

Vandaag bel ik mijn mooie denkende vriendin.
Hoe gaat het, vraagt ze.
Ja goed, zeg ik. En vertel over de moeilijkheden.
Collega’s van het roddelblad en bitches, de druk en het weinige geld.

Waarom zeg je dan dat het goed gaat, vraagt ze.
Ja, weet ik veel, volgens mij is dat Hollands.
Zo zeggen we dat je niet wil klagen, of zoiets.

We hebben het over de toestand van het land van mijn hart.
Ze is furieus.
Straks gaat ze demonstreren voor het Ministerie van Defensie.
En we hebben het over vrijheid van meningsuiting.
Zij weet het niet, net als ik.
Waar raakt hoogste goed het opwekken van haat.

Bij haar was het Ben Izri die sprak over de aardbeving, onlangs in Israël.
Volgens het orthodoxe Shas-lid was dat Gods wraak voor het toestaan van homofilie.

Ze is giftig. Dat een parlementslid zoiets mag zeggen! Zonder consequenties.
En ik ben het met haar eens.
Maar bij ons is het anders, leg ik uit over de Wilders-film.
Niemand weet waar het over gaat, behalve dat het tegen Islam is.
We weten niet of het bestaat, of er een regisseur is en waar er gefilmd wordt.

Dat gelooft ze niet.
Als er zo veel regeringsophef is, moeten ze weten wat er speelt, achter de schermen.
Shabak had al lang vinger op inside wond gelegd, in haar geval.

Maar zij kent de Nederlandse temperatuur niet, behalve van die ene keer afgelopen december.
Toen het ijzig koud was en ze op een Amsterdams bruggetje naar haar nieuwe vriendin, de internationale opperrechter van mensenrechten schreeuwde dat het illegaal was, dergelijk klimaat.

Gisteren had ze ruzie met haar nieuwe liefde.
Ze was weer eens haar eigen opgewonden standje.
Ze luisterde niet en vertelde dwars door de woorden van de ander haar eigen verhaal.
Totdat die ander opstond en met de deuren smeet.
Dat vond ze vreselijk.
Daar gaat ze niet aandachtiger van luisteren heeft ze uitgelegd.
Volgende keer is ze enkel bang voor de uitbarsting.
Samen praten zij en haar vriendin naar de verzoening.

Daarna hebben ze het goed gemaakt onder de amandelbloesem van Beit Jamal.
Ik vertel over heimwee, de troubles, de gevaren en mijn zorgen, alles over werk.
Net als zij moet ik leren waar mijn grenzen zijn.
Als we hebben opgehangen stop ik mijn neus in de hyacinten op tafel.
Ik heb de geur van dromen vervlogen opgesnoven.

Jezzebel,
Thuis
Art: Gustav klimt, Dancer