Weet je dat ik er soms bang voor ben, al die grote kunstenaars met wie ik dweep, ik heb niet de minsten uitgekozen om van te leren en naar te kijken.
En mijn hoofd ontzettend vol, te veel om zelf te creëren. Anderhalve week later, in mijn nieuwe baan, vannacht precies een jaar verder, hier, mijn nieuwe leven.
En vanochtend heel vroeg zat ik in het atelier, staren naar dat doek waarvan ik de contouren scherp heb gezet, enkele lijn, de rest is leeg en zo verdwijn ik in dat werk dat nog niet bestaat.
Lekker om gewoon te zitten, in mijn atelier, kijken, anderhalve week later, hoe leuk en lekker maakte ik, vlak voordat ik in het gareel liep, strikte discipline.
Vlak voordat ik een baan instapte die me in elk geval veiligheid geeft voor een jaar, als ik het niet verneuk.
En echt die eerste dagen vond ik het helemaal niet leuk, maar in deze week en een paar dagen heb ik geprobeerd er van te houden. Het is nog maar een klein beginnetje, maar nu al anders, ik heb niet zo’n riant salaris, maar wel veel vrijheid om van een plekje op het internet, ergens tussen al die verdomde showbiz-sites, iets leuks te maken.
Ik ben een nieuwe koers gaan varen, we gaan de dingen eens anders doen, op mijn manier, misschien kan ik er iets van maken, al is het maar heel klein, net dat ene verschilletje.
Dat kost veel tijd en energie en soms heb ik het nodig, gewoon voor me uit staren, uren achter elkaar. Eindeloos verwerken, herkauwen, en opnieuw tot me nemen.
Een jaar later. Een paar dagen geleden vond ik zo’n koffer uit je nachtmerrie, op straat. Zo’n ouderwetse met houten baleinen. Zo’n koffer die grootmoeders op zolder hebben met foto’s, herinneringen, brieven en flarden van gedachten, of misschien is het de verkleedkist uit een ander leven.
Ik geloof dat het toen begon, metamorfose, toen mijn schuur de studio werd, toen ik die lege koffer naar binnensleepte. Als ik werkelijk mijn biezen wilde pakken, dan had ik dat ouderwetse bakbeest zeker op straat laten staan.
Er is me een serieus goede baan aangeboden in Israël, een paar dagen geleden. Ik heb nog niet geantwoord, de deur op een kier, maar ik heb van binnen besloten. Ik ga niet, nieuw leven, ik ben er nog maar net en ik kan niet eindeloos achter mezelf rennen en sjokken, ik wil zo graag vooruit, verder.
Leven van de non
lege koffer vol
leeg schuilobject
zoals de figuur tegen de muur
en al het vuur
leegte op zijn plek
als je thuis komt
als de basis solide wordt
als je landt
als de grond onder je voeten
vast en ademt
vroeg
in de ochtend bij
wakkere kaars
in wodkafles
tijden voorbij
nieuw leven
aangebroken
opgebroken
ingebroken
dat er broge moge zijn
op dit moment voor even
Jezzebel,
Thuis
Foto: Richard Avedon, Liza Minelli
goed stuk.
@Alvast50, dank voor je woorden. 🙂
Heb je de link gevolgd? Voor mij is dat essentieel met alles dat op zijn plek valt, daar hoop ik op, dat je even wilt luisteren, alles wat ik te vertellen heb.
Je bijdrage vandaag, mixen met één van de mooiste songs van Leonard Cohen…
Ik hoef niets toe te voegen, en schenk er twee vanavond.
Eén voor mij, en de ander staat er voor U.
@Scram, dank voor je woorden, ik ben erg blij mee. 🙂
Jezz, het komt met jou en de kunst gegarandeerd goed.
Take your time.
Groeten, Henk.
Daar drinken we op!
😉
Weet je, dat vind ik dan vaut.
Als in Israël je hart ligt én de baan, de mogelijkheid geeft het je, wát houd je dan tegen?
Kanker-kikkerland?
Angsthaas!
Verder lígt niet in NL. Op dag 1 dat ik je leerde kennen bood ik je al BE. Dat is nog ‘om de hoek’. Jij gelooft in ‘wel bij’. Ik al lang niet meer. Jij hebt al je kansen verloren door ze te verloochenen. En dit is je volgende kans die je verliest…
Moet ik nog duidelijker zijn?
Kom dan eens kijken in Gent…
Kus,
Mephisto
Goedemorgen 🙂
@Henk, dank, ik doe mijn best 🙂
@Scram, lechaiem, ik neem zo een kopje thee. 🙂
@Mephisto, ik heb mijn keuze gemaakt, daar ga ik proberen iets leuks van te maken. Niets ligt vast, niets is voor altijd, maar voorlopig is dit mijn weg.
Dank voor het aanbod, ik kom zeker een keer naar Gent, maar voorlopig vind ik Amsterdam een fijne stad om beter te leren kennen.
Left luggage; daar moet ik even aan denken en de overgetelijke Liza Minelli in Cabaret.
Muziek die ik vaak beluisterd heb.
Life is a Cabaret Old Chumb
Come to the cabaret.
Goedemorgen Jezz
Mooie tekst 🙂
De grilligheid van het leven al zo mooi verbeeld en verwoord, is het toeval?, in het feit dat je nu weer een baan is aangeboden in israel!
man oh man zeg…. wat een waanzin eigenlijk….Cohen maakt me droevig, het is nog te vroeg om zo droevig te zijn, dus ik luister het niet af.
Aanbeveling!
@ Jezzie, beter een lege koffer vol dan een volle koffer leeg!!!???
Liza is prachtig met haar "moeders ogen"
Wanneer laat jij eens een schilderstuk van jezelf zien of: een kunstuitdrukking moet ik zeggen. :):):):Annem.
Jezzsister, dat had ik niet verwacht…ik had toch wel gedacht dat je naar het land van jouw hart zou terugkeren…aan de andere kant moet je doen wat je gevoel je ingeeft…en in dit geval is dat te blijven. Het een verruilen voor het ander, het nieuwe is wellicht niet minder maar anders..en dat moet je accepteren.
@Laila, Left luggage ja, de koffer uit je nachtmerrie. Eentje die we in gedachten allemaal meeslepen.
Dank voor je woorden. Welcome, Wilkommen, Bien Venue, welcome to cabaret! 🙂
@Erna, ik probeerde iets te vertellen over uitersten die in iedereen huizen en die iedereen tegenkomt, de lady is a tramp 🙂
Jezzebel, Joan of Arc, hoer of non, zij zijn één.
@Fred, waarvoor dank 🙂
@Annem, er is iets bijzonders met die koffer die ik op straat vond en nu leeg in mijn atelier staat als bijzettafeltje met de lege fles wodka met kaars.
Alsof het een nieuwe tijd aankondigde. Ik heb mijn volle koffers geleegd, ik ben geland.
@Swingsis, je kunt niet heen en weer blijven jojo-en. Israël is het land van mijn hart, ik kwam naar Nederland om mijn kunst verder te ontwikkelen. Daar heb ik een beginnetje meegemaakt, daar ga ik mee verder.
Je kunt niet elk jaar een ander land uitkiezen om je hele hebben en houden naar te verschleppen en opnieuw, weer, nog eens, een nieuw bestaan op te bouwen.
Ik heb vandaag precies een jaar geleden heel bewust voor Nederland gekozen. En ook al valt het me vaak niet mee om hier te wennen, ik ga het wel een echte kans geven. Ik blijf.
🙂
oooow zooo….aha, goed gezien 🙂
Goedemorgen,
Hm, ik zou die job aannemen, je hart ligt in Israël, vermits het natuurlijk genoeg salaris betaald.
Zo ja, laat je nieuwe werkgever maar voor de overtocht kosten betalen.
LaChaïm
Gus Bolden.
En koop een fles Gorlovka Wodka.
Spotgoedkoop en erg lekker.
goh, wat ben ik blij dat je niet gaat!
@Erna 😉
@Gus, ik blijf hier. Ik ben net bezig mijn nieuwe bestaan op te zetten. Het heeft me bijna een jaar gekost om dat voor elkaar te krijgen, daar ga ik nu even mijn best voor doen.
En… ik ben van de wodka af, vandaar dat het nu de kaarsenstandaard in mijn schuurtje is. Een laatste salut. 🙂
@Solv, lief van je! Ik vind het ook gewoon fijn om te blijven. Dit is mijn keus, met mijn hart. 🙂