Ik wil hier niet zijn!

Ze is mijn allerliefste vriendinnetje, voor al zoveel jaar.
Ze stuurt me een sms-je,
Kom je vrijdagmiddagborrelen? Bij ons op kantoor,
G.I. Jane, en mijn beste vriendinnetje.
Ze zijn er allemaal bij.
Ik ben niet blij.
Ik was vergeten, redactie die ik al kende,
Het venijn en het gemak om de zwakkere te hakken
in stukken, in mootjes, in de pan.
Ik walg er van, na mijn eerste dag al.
Honderd gebeden heb ik het universum ingestuurd.
Er is nog steeds een opening, ik heb nog niet getekend.
Man wat vind ik het verschrikkelijk.
Al dat venijnige gekonkel.
Zij met haar botox opgespoten stiff upper lip.
Zij bleef maar zitten, ik was haar er dankbaar voor.
Ik wil haar niet kussen.
Wat leuk, wat fijn, dat je weer terug bent.
Maar ik hoor er niet.
Oh godverdomme, heren van het universum,
Shabat shalom, ben je het vergeten, ik ga hier dood.
En dat mag je allemaal niet zeggen.
Handjes dichtknijpen, er valt echt wel wat van te maken
Na een wijntje op vrijdagmiddag en biologisch verantwoorde olijven.
Maar man, ik word er zo verdrietig van.
Al dat lachen dat me niet blij maakt.
Een stagiaire heel pril, zij wordt gesloopt.
Zo gemakkelijk voor zij die verbitterd is,
ze lacht haar opgespoten lippen bloot.
En die andere zonnebankbruin.
Zo verdrietig.
Ik ben nieuw leven in de brouwerij.
het vreet al mijn energie.
Ik wil hier niet zijn!

Thuis,
Jezzebel

Art: Anita Beckers