‘Oh,’ zegt hij, ‘ik zie dat je de mezoezah van je deur hebt gehaald, heel goed.’
‘Nou,’ vertel ik, ‘zo is het niet precies.’
Toen ik hier net kwam wonen, waarschuwde hij, de Israëliër uit de buurt, me al. In Nederland moet je dat niet doen, zo’n buisje met gebedsrolletje aan de deur, dat is vragen om moeilijkheden.
Dat vond ik onzin, zo wil ik niet leven. In Israël deed ik het ook, waarom hier niet.
Ik ben niet religieus, maar de mezoezah is me heilig. En die van mij heel speciaal.
Ik had hem gekregen van een man die gewond raakte tijdens een bomaanslag in een café.
Samen met de bewaker en het Franse meisje in de bediening hielden ze de aanslagpleger tegen toen die zichzelf voor de deur opblies. Het Franse meisje leeft niet meer. Hij raakte ernstig gewond en mist een arm, zijn buik is een mijnenveld van putsen, littekens en nog steeds zitten er heel wat spijkers en andere metaaldeeltjes in zijn lichaam. Ook zijn hoofd is niet meer helemaal oké, soms dronken we koffie samen.
Een keer kwam hij bij me thuis en was niet erg tevreden over de mezoezah aan de deur. Die was vast niet kosher, dat was hij wel, maar hij vertrouwde het niet. Hij kwam terug met een door een ultraorthodoxe rabbijn goedgekeurd exemplaar. Het was belangrijk, de zege op mijn huis en hij wilde er zeker van zijn, dat het zou werken, dat het me zou beschermen, zo in mijn eentje.
In Nederland was dat het eerste wat ik deed, op de rechterdeurpost van mijn souterrain, hangt zo’n zilveren buisje met daarin zijn bracha voor mijn huis, het is me dierbaar.
Een paar weken geleden zag ik dat iemand het buisje had opengebroken en het kostbare, met de ganzenveergeschreven, gebedsrolletje eruit had gehaald. Dat vond ik shocking.
Ik woon in een buurt waar veel Joodse toeristen komen, naast de Portugese synagoge en tegenover het Joods Historisch Museum. Niemand die langsloopt ziet zo’n buisje, je moet er oog voor hebben en weten wat het betekent.
‘Ik weet wie er baat bij heeft gehad mijn gebedsrolletje te jatten en dat maakt me verdrietig,’ vertel ik aan de Israëliër. Voor mij is dit het laagste van het laagste.
Even later komt hij terug met een gloednieuwe mezoezah en een super kosher gebedsrolletje. Die heb ik vanavond opgehangen, en de zege over mijn huis uitgesproken, nu een deur meer naar binnen in het halletje. In deze buurt kun je dat blijkbaar niet buiten hangen. Maar mijn huis is beschermd en dit is een symbool dat me heilig is.
Thuis,
Jezzebel
Art: Mij onbekend. En hier kun je meer te weten komen over de mezoezah
En dat moet je blijven koesteren.
Groeten, Henk
Er zijn mensen die iemand graag pijn doen maar
ook heel veel die het goed met je voor hebben
en daar moet je aan blijven denken
@Henk, dat koester ik ook hoor, dank voor je woorden. 🙂
@Gooi Boy, ja het ontroerde me heel erg, deze man die ik nauwelijks ken en het vanavond toch belangrijk vond om meteen een goede mezoezah voor mij te halen.
En in deze tijd dat alles zo wankel voor me is, is het een extra steuntje in de rug.
🙂
Jezzebel, dit geschenk is een teken
Jezzebel mezoezah. Mooie woorden.
Indrukwekkend, en afschuwelijk dat iemand zoiets jat. Maar het kan best geen Joodse toerist zijn, ik kan me niet voorstellen dat die dat doen. Je moet niet alle Joodse toeristen over een kam scheren!!!
groetjes
rené
Ik vind het een mooi gebruik. Een zegening van de woning. In de katholieke traditie bestaat het gebruik dat de pastoor de woning komt zegenen met gewijd water. Ik ken echter niemand van onze leeftijd die zoiets nog heeft laten doen.
nou ja zeg, wie jat dat nou?!
goh…wat ontzettend flauw dat iemand zoiets doet….
maar kennelijk is niets heilig meer, en zeker niet in de grote steden..
mensen stelen echt alles…de antenne van mijn auto gestolen bijv..jeetje voor die paar centen….een grote groep mensen kennen helaas niet meer het verschil tussen mijn en dijn…
gelukkig zijn er net zo veel goede mensen, jij hebt er eentje getroffen..
de man gunt het je Jezzebelief!!
en sterkte met je bad health….I am on the mend, I hope you will be soon too….
Wat lelijk om zoiets te stelen. Dat brengt de dader vast niet veel goeds.
Ik heb het voorpad verlegd volgens de traditities van de Feng Shui, de drakenadem, chi, kan nu vloeiend en ongestoord door mijn huis. Ik begrijp dus wel hoe belangrijk zoiets voor je kan ziijn.
Ssst, niet verder vertellen hoor. 🙂
(spamgetal 18 – chai)
Wat een rotstreek – it will backfire, though. Hier is het geen probleem. Maar de mediene is geen Amsterdam.
Wel interessant die detaillering , want ik kende het niet.Ook een goeie benadering van religie , terwijl je al niets meer gelooft.Die gedetailleerde blik voor elke religie , terwijl we atheist zijn , lijkt me geen overbodige luxe tegenwoordig.En dan zou het allemaal wel mee kunnen vallen, hopen we.
Weer een fase in "het landen", een lokale mezoezah.
Good morning 🙂
@Gala, zo zie ik het ook. Ik hoop op kracht. 🙂
@rr. llul, dank 🙂
@René, je hebt gelijk natuurlijk, ik weet niet wie mijn mezoezah geplunderd heeft.
@K, een huis zonder mezoezah (het liefst op elke kamerdeur één) is ondenkbaar in Israël, of je nu wel of niet religieus bent.
In Nederland ligt dat weer anders, de meesten zijn te bang om een mezoezah aan de buitenkant op te hangen.
@Zoë, ik heb geen idee, maar het is wel erg lullig.
@Jeg, fijn dat je weer aan het opknappen bent. Ik heb medicijnen dus dat zal ook wel goed komen.:-)
@Thera, ik zal het aan niemand verder vertellen, maar ik vind het wel prachtig! 🙂
@Eline, ik ben erg blij met mijn nieuwe mezoezah.
@Alleen en 50, ik ben het met je eens, het is best interessant om eens precies te kijken naar de riten en gebruiken van het geloof. Dank voor je woorden.
@Landheha, een lokale mezoezah! Ik ben er erg blij mee. 🙂
Prachtige traditie lijkt me dat, ik ben er niet mee opgegroeid, of er verder mee bekend, maar zoiets, zoals Thera ook schrijft, dat lijkt me wel wat.
in nederland beperkt het zich vaak tot een kokosmat met daarop in weinige fleurige of originele belettering, zonder enige bezieling waardoor het ook werkelijk zo vóelt, de woorden WELKOM.
Als ik bovenop zo’n mat mijn modderschoenen sta uit te stampen voel ik mij soms, zeker als het vreemden zijn, nogal beschaamd… tsja welkom, sta ik hier bovenop jou ‘WELKOM’ te stampen, laten we maaar vlug naar binnen gaan, dan trek ik mijn schoenen wel uit in de hal.
@Erna, oi ja, de kokosmat, die durf ik ook nooit zo goed te beroeren en al helemaal niet als er ook nog een tekst op staat.
Het is trouwens prachtig om te zien hoe die gebedsrolletjes gemaakt worden.
Ganzenveren moet je in water bewaren en dagelijks het water verversen zodat het niet gaat schimmelen. Iemand heeft er ooit een paar aan me gegeven, maar alle punten zijn gebroken.
Op deze foto is de scribe (schriftgeleerde zegt Van Dale) bezig met de Megilat Esther, de rol van Esther die voorgelezen wordt op poeriem in de synagoge. Woensdag 20 februari is het poeriem, een dag in Israël waarop je ongestraft de hele dag en nacht lawaai mag maken.
Misschien vertel ik er nog wel over. 🙂
😆
De rituelen van Jezzy!
Rottig dat iemand er met zijn klauwen aan heeft gezeten, zo lees ik. Wie wil er inbreuk maken op je thuis? Heb je nog wat spierballen en honkbalknuppels nodig om die knuppel of softbal een lesje te leren?
Of is een http://www.volkskrantblog.nl/bericht/180770 voldoende?
🙂
Wat bijzonder zo’n mezoezah aan je deur. Ik kan me voorstellen dat het je schokt dat iemand dat flikt en zeker als diegene ook weet wat het voor gevoelswaarde heeft!
@Mephisto, ik kom even kijken 🙂
@Wilma, ja, het was shocking en moeilijk om daar geen heel slecht teken in te lezen. 🙂
Mezoezah, wat een prachtig klankwoord 🙂
Kom-nie-an-me-zoe-zah 🙂
@Lidy 🙂
In Nederland kun je nog geen bloempot buiten laten staan zonder dat het vernield wordt. In Friesland is het nog erger, daar wonen alleen maar messentrekkers, bandenlichters, brand stichters, gelegenheidsdieven, insluipers, bordeel bezoekers, zatlappen, phoney artists en om niets slaan ze je daar dood. Gotsijdanck ben ik er nu zes jaar weg en zal er nooit meer gaan wonen…
Reactie is geredigeerd
Weet je Fred, ik heb die gesloopte mezoezah aan de deur laten hangen. Het is een litteken, zelfs de buren die niet zo heel spraakzaam zijn, zeiden er wat van. Ze dachten dat ik er niet meer was. Toen heb ik ze verteld dat mijn mezoezah gesloopt was, dat ik nooit een huis zo achter zou laten. In Israël is het gewoonte om mezoezah’s (mezoezot) van je deuren achter te laten. Dat je nieuwe koopt als je ze nodig hebt.
Ik heb op dit moment het geld niet om een nieuwe voor de deur buiten te kopen. Het is nu het lege omhulsel. In het halletje waar niemand het kan mollen, hangt nu een koshere mezoeza, misschien volgende maand, dat ik weer een nieuwe koop.
Ik heb eigenlijk geen zin in dit soort toestanden, dat bangige, verstoppen, mischien volgende maand dat er weer een koshere mezoezah aan de buitenkant hangt.
En toch is Nederland best fijn, echt waar. 🙂
“Guardian of the Doorways of Israel.”
Mooi verhaal.