Ze durft niet

Ik ben ongerust. Ik had het beloofd, maar ik vind het vervelend om te bellen.
Alsof ik een controlerende moeder ben.
Ik hoop dat ze naar het ziekenhuis is gegaan om röntgenfoto’s te maken.
Mijn mooie denkende vriendin heeft bronchitis, de dokter vertrouwt het niet en ze moet foto’s laten maken. Maar dat verdomt ze, ze houdt zo ontzettend graag van roken.
En nu is ze bang.

Een paar weken geleden vertelde ze me verhaal waar we samen om moesten lachen.
Ze was pas nog een maand gestopt, had ze dat niet verteld?
Volledig opgehouden. Het enige wat ze nog deed was de nargila. Dat was alles.
Totdat iemand haar vertelde dat een lading tabak op de waterpijp ongeveer gelijk is aan een heel pakje zware shag.

Ze rookt shag. Daar houdt ze van, het hele ritueel. Het is haar heilig.
In enorme vloeipapieren die hier alleen voor joints gebruikt worden, rolt ze haar kingsize shagsigaretten voorzien van een in elkaar gefrommeld zelfgemaakte kartonnen filter.
Met geroutineerde gebaren haalt ze het hele zaakje door haar machine. Ze heeft zelfs een apart etuitje dat ze overal mee naar toeneemt voor al haar rookverhandelingen. Ik heb er vaak gefascineerd naar gekeken. Ook voor mij is dat heilig ritueel.

Toen ze in Nederland was, vroeg de ober discreet of de mevrouw toch niet… uweetwel aan het draaien was.
Maar in restaurants rookt ze geen wiet. Dat doet ze in een coffeeshop.

Nu moet ze foto’s laten maken en ze durft niet.
‘En als ze nu zeggen dat ik moet stoppen met roken,’ vraagt ze.
Uiteindelijk belooft ze dat ze gaat.
‘Oké,’ zeg ik streng, ‘dan bel ik morgen even hoe het gegaan is.’
‘Nee niet morgen,’ smeekt ze als een klein meisje, ‘geef me nog een paar dagen.’

Thuis,
Jezzebel

Art: Marshall Vandruff