The brave one

The brave one, noemt ze me.
Maar dat is al lang geleden.
Sinds ze een nieuwe liefde heeft
spreken we elkaar niet zo vaak.
Ik probeer wel.
Maar ze is tegenwoordig nooit thuis.
En op de mobiel vindt ze voor mij te duur.
Dat het excuus.
Daarom hebben we het er niet over.
Haar leven of dat van mij.
Jammer vind ik dat.
Ik houd van haar oprechtheid.
En haar pure verwondering.
En ik houd van de manier waarop zij houdt van alles.
Mooi en lelijk,
daar kan ze zo’n prachtige draai aan geven.
Ik zou het willen hebben met haar.
Over de liefde.
Over onzekerheid.
Over kunst.
Over schrijven.
Over de pracht van woorden.
Even roddelen over iedereen die we kennen.
Maar mijn mooie denkende vriendin
uit het land van mijn hart is op haar zestigste
een nieuw avontuur begonnen.
De liefde van een vriendin.
Nu moet ik die spaarzaam mooie momenten
die we samen hadden delen,
maar delen niet het juiste woord.
Ze bestaan niet meer,
de gesprekken.
We spreken elkaar niet.
Ik geloof dat ik jaloers ben.
Ik had graag een beetje van haar aandacht.
Want wie zij the brave one noemt
is in werkelijkheid bang,
klein meisje.

Thuis,
Jezzebel

Foto: Vlados