Amsterdam is verlaten, op zondagavond als de bioscoop uit is. De laatste voorstelling voorbij, koppels lopen gearmd naar auto of tram.
Ik kijk in de café’s waar tegen half twaalf alles wat live was, zo langzamerhand wordt opgebroken. Nog één stel danst dirty de nacht in, ik blijf even staan. Geil zijn ze, maar niet op elkaar. Hij een homo en zij een bijna echt blonde Amsterdamse, misschien gaat ze vanavond nog met iemand mee, geeft niet wie.
Twee jonge grietjes lopen opgedoft richting Escape, als ik de Blauwbrug oversteek, terug naar huis.
Zo liep ik hier vroeger ook, giechelend op mijn hoge hakken met mijn beste vriendinnen, veel te koud gekleed, onder dikke jassen. Zo doe ik dat niet meer.
Misschien volgende winter, ik heb het zo koud, sinds februari vorig jaar heb ik het enkel met dikke truien gedaan, winter en zomer.
Maar zoals ik hier vanavond liep over het Rembrandtplein en plaats nam in Tuschinski, man oh man, hoeveel premières heb ik hier meegemaakt, toen rook ik herinnering, toen ik nog in de Paardenstraat woonde en Amsterdam groot genoeg was.
Totdat ik het op mijn heupen kreeg en de wereld nooit meer hetzelfde zou zijn.
Toen ik in Israël landde.
Nu ben ik weer terug, op zo’n zondagse avond zoals ik dat vroeger nooit deed, zo alleen.
Thuis,
Jezzebel
Art: Van Gogh
De wereld is kort en jij weer snel thuis..
Gent is warmer dan jij en toch ook weer kil genoeg. Waar anders? Antwerpen. Want die hebben nog last van Flippo Dewinter. Of Brussel. Hoofdstad Europa, zéker als België wil Barsten. Kus ende slaap zacht, doen wij ook, op één oor 😉
Reactie is geredigeerd
@Mephisto, nee, nee, nee, Amsterdam is best cool. Maar geen wereldstad natuurlijk waar alle cafés al om half twaalf worden opgebroken wat een tuttigheid! 🙂
Slaap lekker, blijf gezond voor jullie allebei.
Het zit niet in de stad, het zit in jou. En je kunt het eruit halen.
Ik sluit mij aan bij Alib en je hebt gelijk.
In Gent moet je mazzel hebben op zondagavond.
En is het niet dat Brussel of Antwerpen een goed alternatief bieden voor die laatste pogingen van jou, nu, in plaats van met hangende pootjes terug te keren naar iets-wat-niet-bestond?
Of Parijs?
Of Barcelona?
Of Praag?
Of New York?
Ik heb óók x jaar besteed aan het hervinden van mijn ‘roots’. En het enige wat ik vond, was chagrijn…
Weet je eigenlijk wel zeker dat je hier wilt zijn/blijven?
ik heb besloten mijn ‘roots’ te laten voor wat ze zijn, mijn ‘boots’ aan te trekken en de ‘wijde wereld’ in te trekken. Gelukkig spreken ze in Gent Nederlands… 😉
@Alib, wat zit in mij?
Een loner wellicht, in willekeurig welke stad, misschien.
Maar ergens terugkeren na 13 jaar is pretty fucking lonely. Dat kan ook niet anders, vrienden, kroegen en hangplekken zul je opnieuw moeten opbouwen en omdat andere prioriteiten voorrang hadden en hebben, was het er nog niet ‘goed’ van gekomen.
@Mephisto, Amsterdam is best leuk hoor, als je je weg een beetje gevonden hebt.
@100 woorden, ik ben blij dat ik er ben, maar wat weet je überhaupt zeker?
@Mephisto, ik vind Amsterdam best leuk, maar ik ben het aan het ontdekken hoe andere mensen dat doen.
Reactie is geredigeerd
@Jezzebel
=maar wat weet je überhaupt zeker?=
Niets. Zekerheid en onzekerheid zijn een kwestie van minder of meer twijfelen en dat heeft denk ik weer te maken met je verwachtingen en de mate waarin de werkelijkheid van vandaag voldoet aan je verwachtingen van een jaar geleden.
=ik ben blij dat ik er ben=
Lijkt me het belangrijkste. De rest is een kwestie van (opnieuw) verkennen en beetje geluk hebben met die dingen die je onderneemt.
Herkenbaar , die vervreemding!
terug in Nederland het duurt wel even voor je weer mee draait hier maar het komt vanzelf terug of niet en dan weet je dat je toekomst hier niet ligt
Joh, zelfs 1 jaar "gedwongen" uitstappen (uit Gent, vanwege vechtscheidingsperikelen) zorgt al voor een "fatale" vervreemding. Laat staan 13 jaar. Ik wens je heel veel geluk toe en hoop dat het jou wel lukt.
Ik heb die "aarding" ergens in mijn jeugd al verloren. Teveel verhuisd, denk ik. En telkens weer schijnt het me te achtervolgen; ergens echt verblijven is me "te moeilijk", ofzo. Ik weet het niet…
🙂
Het Leven is Mooi.
en ps. Hoe andere mensen wát doen?
Jongens ben ik nog even, vandaag kom ik maar moeilijk op gang.
Ik heb trouwens wel een vrijwilligers klus afgezegd, voor de mispoche. Leuk kansje, maar info en uitwerking te chaotisch. En ik heb geen zin om me er voor in de stress te gooien op het laatste moment.
En misschien durfde ik gewoon niet.
Of misschien is vrijwilliggerswerk voor de goegemeente nog even niet voor mij.
Oi va voi er zit nog verse woede in mij over De Organisatie!
Nog even niet dus.
@100 woorden, zo werkt dat ‘weten’ voor mij niet. Je doet iets, (of je blijft ergens), dat doe je met hart en ziel, leuke en niet leuke dingen, totdat het genoeg is, dan ga je weer verder.
Voorlopig ben ik hier en doe ik het met heel mijn ziel en zaligheid. 🙂
@Gingy, leuk dat je er weer even bent! Weet je, ik geloof dat juist in die vervreemding ook het moment van ‘gewenning’ zit. Dit waren de zaken die me nog niet eerder waren opgevallen, het komt nu pas boven. En weet je, waar je ook heen gaat, het kost gewoon tijd, ik heb het eerder meegemaakt, van Nederland naar Israël, van Israël naar Amerika, van Amerika naar Israël en weer terug naar Nederland, het kost je een jaar tot anderhalf jaar voordat je je ‘draai’ weer hebt.
Daarom zou het fijn zijn om gewoon hier te zijn, dit kun je niet te vaak doen.
Man, het kost me zo ongelooflijk veel energie!
@Gooi Boy, dat werkt anders voor mij. Je weet nooit waar je toekomst ligt. Je kunt alleen weten of je er al dan niet langer wilt blijven.
Ik blijf nog even, man, ik ben het nog allemaal aan het ontdekken. 🙂
@Mephisto, hoe doen andere mensen van alles, hoe brengen ze hun tijd door, waar houden ze van, waar gaan ze heen, waar hebben ze het over, wat houdt ze bezig, zijn ze gelukkig, boos of verdrietig. Zijn ze alleen of in groepjes. En als ze alleen zijn, zijn ze dan op hun gemak, of zijn ze stil of teruggetrokken?
Weet ik veel, ik ben benieuwd hoe andere mensen proberen zin aan hun bestaan te geven, of zo. 🙂
beeldend en sfeervol geschreven Jezz.
Het is voor ons weer anders, of je nu blogt vanuit Israël of Amsterdam, het verschijnt allemaal op jezzebel.volkskrantblog.nl.
Alleen op stap, ik vond het meestal niks…
De vervreemding, herkenbaar. De ziel reist niet zo snel als het lichaam. Het duurt even voor je echt terug bent. En dan ben je ‘gewoon hier’.
@Dianne, dank 🙂
@Rami, hoe is het voor jullie?
@Rachel, lekker lijkt me het moment om gewoon hier te zijn. 🙂