Wat moet je

Wat moet een vrouw zoals ik alleen in de kroeg?
Ik heb geen idee, maar blijkbaar is dat hier cultureel erfgoed.
In Israël hoef je het niet in je hoofd te halen om dat soort fratsen in je uppie uit te halen.
Hier word je vreemd aangekeken als je nog nooit in de buurtkroeg bent geweest.
Vanavond dus maar.
Hij heet Bouke, 48 jaar. Hij was scheepskok en is best aardig.
Zijn bestaan heel spannend, de antwoorden komen vlot.
En ik lijd aan beroepsdeformatie, altijd een volgende vraag.
Zo babbelt hij verder.
Hij heeft een vriendin en daarom nu voor zekerheid gekozen.
Tegenwoordig werkt hij in een vast hotel.
Hij voer op schepen waarop toeristen fietsvakanties hielden.
Van stad naar stad, de boot als hotel en de vakantiegangers maar peddelen.
Zo heeft hij zijn talen geleerd.
Veel beter dan uit boeken.
De dame achter de bar ook wakker.
Het gaat mis met Nederland, al die hoofddoekjes.
Ik haal mijn schouders op.
Ik vraag naar zijn droom, maar die heeft hij niet.
Hij is een avonturier, een flierefluiter in ruste, hij leeft op zijn herinnering.
Als hij naar mijn doen en laten vraagt, schrikt hij.
Ah ja, sterke verhalen horen niet bij vrouwen met wapperende haren.
Mascara die plakt en gestifte lippen.
Na twee wijntjes en een glas water houd ik het voor gezien.
Dit is erger dan werk.
Ik houd niet van kroegen.

Thuis,
Jezzebel

Art: Van Gogh