Vrijdagmiddag, op het vuur staat een pan met soep, uienroomsoep, niet zo goed voor de lijn of de cholesterol, maar wel dat heerlijk luxueuze gevoel van de wereld is my oyster.
Ik heb geschilderd vandaag, de lusten van mijn schoot, man oh man, wat ben ik soms expliciet. En toen moest ik even bijkomen, no worries, ik zal het laten zien, vandaag of morgen.
Maar nu even niet, zoals ze dat zo lekker populair zeggen, ik heb het doek half af van de ezel gehaald en omgekeerd tegen de muur gezet. Ik wil er niet meer naar kijken, hoop dat het beeld van mijn netvlies verdwijnt, vandaag of morgen kan ik het vers zien, nu word ik er gek van.
Femininity noemde ik het, en zij had het over kutten, falussen en de hele wereld aan geslachtsdelen daar tussen. Ja, dat ook, maar lang niet alles. Het gaat over kijken en zien, exhibitionist en voyeur, baby, meisje, vrouw van verleiding en haar verdorde schoot, zij zijn één.
Toen heb ik gedoucht alsof ik rozig van het strand kwam, de kaarsen aan en mezelf in schoon wit gestoken.
Ik heb ‘televisie’ gekeken, www.uitzendinggemist.nl voor de dwazen zoals ik die geen aansluiting kozen, mijn tv staat onder een laken, ik heb er geen zin in, geloof ik, weet ik veel.
Ik heb een salade en een hele fles prosecco soldaat gemaakt, gezocht naar de film van Frida en bleef bij Rik Felderhof, Frans Bauer en Paul de Leeuw steken. Oh man, wat vind ik het soms banaal, dat wat de wereld leuk, lekker en vermakelijk noemt, mijn moeder zegt zelfs ‘mooi’.
Vrijdag, shabat shalom, je belde me, nog even delen, de Grote Liefde, no match, alles wat we er van maakten, man oh man, wat vind ik je mooi. Wat een leed, dat jij en ik nooit, en toch ken ik geen grotere liefde dan die van jou voor mij, die van mij voor jou. No match, weet je nog, hoe komt het dat we nog steeds kletsen, daar waar het echt over gaat?
Ik vertelde je over mijn nieuwe doek, bit scarry, like most my paintings, like you said, man oh man, wat zei je het mooi, ‘cause your digging deep for your soul.
En nu moet ik huilen
Thuis,
Jezzebel
Art: Frida Kahlo
Bij het zien van de plaat dacht ik nog "het wordt weer eens tijd voor wat art van Jezz zelf". Na het lezen denk ik, laat ook maar even zo. no match, zelfs niet na een hele prosecco…
Gelezen en huilen mag.
@landheha, het komt, te belangrijk dit werk, om er verlegen over te zijn, ik hoop op je geduld.
@Zev, het gaat zoals het gaat, whatever mag of niet mag.
Hi Jezz! Van Frida Kahlo heb ik toevallig een inspiratieboekje met een soort plakmemo’s aan mijn vriendinnen cadeau gedaan eerste kerstdag. Dit terzijde. Geen match, geen match en toch heel erg gek op iemand zijn. Ik ken het. Was vanavond met mijn moeder naar het Zwanenmeer. Daarna even langs huis gereden vroeger liefje…ik zag hem klussen in huis. Zoveel pijn….
Van uiensoep moet ik ook altijd huilen
=Weet ik veel=
Dat is precies wat ik dacht, toen ik me afvroeg wat ik vond. Komt niet vaak voor dat ik geen mening over iets heb, dus vond ik het wel het vermelden waard.
Good morning 🙂
@Swingsister, oi vee voor grote liefdes… 🙂
@Jacob, wel moge het je bekomen 🙂
@100, fijn dat je het deelt, soms is het nu eenmaal zo, dat je het niet precies weet.
De Nederlandse TV heeft weinig of geen inhoud. De Belgische Canvas-zender wil nog wel eens interessante reportages afleveren. Het is tegenwoordig echt zoeken; je bent beter af met internet.
Mooie televisie, zoek via VPRO daar vind je ook nog wel een en ander…
En je verdriet begrijp ik, missen, ik hou niet van missen, maar ik ben er ook weer hartstochtelijk goed in 🙂
Ik weet niet goed wat hier op te zeggen/schrijven.
Doe die mail nou.
Er is een opening gemaakt.
Doe godverdomme die mail.
I’m talking no bullshit.
Kan je wel in zelfgenoegzaamheid zitten te verkommeren. Who cares.
Fuck ff off zeg.
Er is een opening en je weet over wie ik het heb.
@K, ik heb meestal niet zo’n grote behoefte om tv te kijken, ik vind het zelfs vaak ‘intrusive’, weer die hapklare brokken van iemand anders gedachtenwereld die je worden opgedrongen.
Ik vind het fijn om te schrijven en te schilderen en dan stoort het me.
Maar de laatste dagen heb ik behoefte aan ‘passief vermaak’, even niets, mijn hoofd is soms zo vol.
@Erna, oeh dat zeg je mooi, ik ben ook goed in hartstochtelijk missen.
Wat een valkuil is dat, het maakt het moeilijk soms om te genieten van alles dat ‘is’, pas later, ga je het missen, oi va voi. 🙂
@Guus, ik weet wat je bedoelt, maar er zit geen opening, dat weet jij net zo goed als ik.
Ik ga mezelf daar ook liever niet blij mee maken, want het is verdrietig als je te horen krijgt wat je eigenlijk al wist, ‘Het spijt me maar… dit en dat…’ en Ik zou heel graag willen, maar kan niets voor je doen.’
Ik heb daar even geen kracht voor.
Van uiensoep geen verstand, van huilen iets meer….
🙂
Ik wilde gisteren al reageren, maar het zo volgens mij een te platte reactie zijn geweest in verband met de actualiteit. Ik moest denken aan de Pakistaanse presidentskandidate Benazir Butho, maar dat zal geheel projectie zijn van mijn eigen op de actualiteit gerichte geest. Ben wel benieuwd naar het te onthullen kunstwerk wat ik inmiddels al even heb mogen aanschouwen. Jemig jij bent wel productief, privé maar ook op het blog.
@Scram, vertel eens, dan geef ik het recept van deze goddelijke soep. 🙂
@Sprakeloos, jammer dat je het niet deelde, mijn hoofd zat ook vol met Butho, ik wil er verder over nadenken, maar in a way heb ik het gevoel, dat dit haar zelf gekozen dood is, hoe afschuwelijk ook.
Wat grappig wat je zegt over productief, ik heb het gevoel dat er niets uit mijn handen komt. Een nieuw doek staat alweer op de ezel.
En toch… eerst de rommel opruimen, nog even nadenken, daarna alle troep weer te voorschijn halen.
Dank voor je woorden! 🙂
Ooit in Frankrijk eens een uiensoep gegeten.
Dat beviel mij, en mijn directe omgeving niet bepaald 😉
Daarna maar gelaten.
@Scram, ah nee? Wat jammer, mijn uiencremesoep is een culinair hoogstandje, maarrrrreh… jij had verstand van die andere zaken, daar zou je over vertellen dan zou ik het recept prijs geven. 🙂
Ah, zo! Lieve Jezz,ik zou toch nimmer jouw tranen durven trekken…
Dat weet je toch ?