Mijn huis is weer mijn eigen puinhoop en zo op het einde van de dag word ik er ibbel van.
Een week lang was het allemaal keurig aan kant voor iedereen die over de vloer kwam, totdat iedereen weer verdween en de spullen weer te voorschijn kwamen, de rommel.
Het kan niet anders, de schuur te koud om in deze ijzige winter in te werken en dus komen alle kwasten en verf op tafel. Laken op de grond, ezel in de hoek, de mooie meubels een beetje aan de kant, ik hoop dat het goed gaat, ik heb ook geen zin om mijn hele huiskamer met plastic af te dekken.
Best vervelend, ik wil vrij kunnen zijn als ik schilder, soms met wilde gebaren, no worries voor de omgeving, knallen, mijn diepste gevoel. In mijn dump in Tel Aviv was dat geen probleem, daar had ik een hele muur met plastic bespannen en daar timmerde ik die enorme doeken gewoon op de muur, op de keukenladder kladderde ik ze vol.
Maar in een souterrain is geen hoog plafond, ik werk dus op de ezel, oi va voi op de ezel!
Hierboven de eerste uit een serie op gewoon een groot vel, prachtig aquarelpapier, houtskool, inkt, stempelinkt en collage, twee dagen voordat mijn mooie denkende vriendin kwam rondde ik deze af, dat gaf nogal een rommel, houtskoolpoeier stuift overal waar je het niet prettig vindt.
Mijn huis was een week lang een plaatje, maar wel om stapelonrustig van te worden en afgelopen vrijdag begon ik aarzelend, met eerst de nieuwe doeken in huis. Netjes wat tubes verf en een paar kwasten uitgestald, maar inmiddels heeft de gekte bezit van me genomen en zijn alle stoelen bezet met inkt, verf, tubes, potten, doosjes, sigarenkistjes en tupperware bakjes.
Mijn God wat een puinhoop, ik moet de kerstdagen nog in, en eerste kerstdag vier ik bij mijn ouders, ik blijf er slapen, pas tweede kerstdag weer thuis, misschien moet ik de rommel opruimen?
Mijn art teacher spreekt me vandaag aan op de foto van die eerste, ja techniek is goed, maar nu verder.
Heeft ze gezien, in het hart? Ja prachtige kleuren, heeft ze uiteraard gezien, maar nu verder.
En ik moet om haar lachen, I know, I know, dit is pas de eerste in een serie, soms komt het in lagen, ik wil het nu verder exploreren, hoe dat zit en wat ik er van kan maken. Maar ik had behoefte aan zo’n technische tekening voordat ik er mijn eigen gevoel aan kan geven.
Als ik het maar aan haar laat zien, vertelt ze me streng, business as usual.
Thuis,
Jezzebel
Own art, study
Rngelsen zeggen: my home is my castle.
Niets aan de hand dus toch ?
Jóuw huis, jóuw verf enzo.
@Christina, alles best oké voor het moment, ja tuurlijk puinhoop en volgende maand kan ik hier waarschijnlijk niet langer wonen, ik geloof dat ik afscheid aan het nemen ben, of zo.
Kijk maar wat er gebeurt. Geef het een kans?
Voor, ja zelfs ruim! voor 2008, ben jij al met iets nieuws bezig! Nieuwe werken, nieuw doek, techniek… dit is echt fantastisch. Chapeau!
Afscheid van de rommel betekent vaak niet afscheid van de chaos….
Heb een Prachtige Mooie Ruimte voor je..
In mijn Hart met vele verdiepingen……..
Groet Van J,..
Gewoon laten liggen en straks weer verder gaan.
Groeten, Henk
@Blew, oh zeker, ik doe er mijn best voor, we zullen zien wat het wordt.
@Yoko, ja misschien, ik geloof dat het een vervolg is, zoals mijn mooie denkende vriendin wel eens zegt, je kunt niet ergens zijn, voordat alles wat vooraf ging je daar plaatste.
Dank voor je woorden. 🙂
@Scram, ik weet het niet, ik houd wel van orde in de chaos. 🙂
@Josh, klinkt heerlijk, maar ik huis zo graag op mijn eigen stek, in mijn eigen hart. 🙂
@Henk, ja, er staat nog een doek op de ezel dat werkelijk met al haar verleidingskunsten lokt, best angstig, er zit veel willen in. 🙂
intrigerend, wat zie ik in de pupil?
Jezz, veel kasten en laden en gordijntjes waar je alles kan achter verbergen 🙂
Uit het oog uit het hart werkt ook voor je rommel 😉
Schitterend die gekte en rommel en chaos!
Lijkt wel zoals het bij ons thuis is 🙂
Bizar hoe veel mensen `de kerstdagen doorkomen`zo een vermoeiende opdracht vinden.
Ik ben heel gelukkig dat ik dat niet meer moet meemaken 🙂
Gewoon alles lekker laten liggen! Behalve wat kan uitdrogen dan. Kan je op tweede kerstdag zó verder werken. Komt dat effe goed uit dat ze niet bij jou komen!
jammer dat je "er uit" moet, nu je zo lekker bezig bent…het haalt je weer uit je ritme, tenminste zo ervaar ik het meestal…
maar je bent bezig en dat ik goed..
ik zie een heel verhaal in dat oog….
ee man in kleermakerszit op de achtergrond, met blauw overhemd, donker mouwloos pullover, blauwe broek, daarvoor een vrouw, donker type, donker haar, roodachtige jurk….sluier?
ze zittten naast elkaar….
ja wat je ziet zie je…:))staat dat beeld eenmaal op je netvlies, dan blijft het vaak staan…
ga lekker verder schilderen Jezz…kan jou die rommel schelen..
jeghils
@sprakeloos, daar ga ik niet over 🙂
Ik durf niet eens te zeggen waar ik mee bezig ben. Zodra je het uitspreekt sterft het, alles dat je er bij dacht.
@Morticia, lekker lijkt het me bij jullie thuis 🙂
En wat die kerstdagen betreft, ik weet het niet, ik hink nog op twee gedachten. Aan de ene kant is dit de eerste kerst weer thuis, in dertien jaar. Aan de andere kant, wat een toestand als je eigenlijk gewoon binnen wilt blijven lekker met je eigen dingen prutsen. 🙂
@K, de open verf op een bord bewaar ik meestal met een plasticje in de koelkast, niet zo estethisch voor mensen die komen kijken wat je in huis hebt. 🙂
Heerlijk dat ze niet bij mij komen!
@Jeg, ja ik weet precies wat je bedoelt, verder, verder daar schreeuwt dit doek om. En soms zijn er fases waar je niet lang bij stil moet staan, anders durf je niet meer verder.
Ik hoop er morgen nog een flinke slinger aan te geven en nog een beetje kerstochtend, dan even niet, en dan fris weer verder.
De rommel laat ik lekker de rommel. 🙂
Of ze denken: wat heeft die Jezz voor een extravagante sausjes! :-))
Ik zie een uil, of een vogel met een vrouwenoog, en in de pupil gebeurt het, maar wat? Misschien zie ik wel hetzelfde als Jeg. He jakkes, dat je nu net weg moet.
ja , herkenbaar :puinhoop en ibbel en hopen op het scherpe oog van de uil of welke roofvogel dan ook die zelfs het kleinste muisje vangt, dit geheel in tegenstelling tot de feitelijke situatie. Zoiets -))
rommel moet je oog voor hebben
Onlangs ontdekte ik dat ik in een net huis me ontheemd voel. De boeken moeten in stapels op de vloer staan, tafels moeten niet leeg zijn, de hand van de bewoners moet je voelen.
Af en toe ruimen…
soms ben ik wel blij dat ik niet schilderen kan. dat zou de rommel in mijn huis helemaal onbeheersbaar maken.
Goedemorgen Kerstvlinders 🙂
@K, ja heel exotisch mijn sausjes, heerlijk om je vingers in te dopen. 🙂
@Thera, die hele toestand begint toch pas vanavond? Vandaag is toch min of meer een ‘normale’ dag?
Man, ik moet nog even boodschappen doen en zo. Ja, jammer dat ik er uit moet, maar als ik het allemaal handig plan dan is er ook nog tijd om een beetje te kwasten. 🙂
@50, nou het zal geen museum worden de huiskamer, maar ik ga zo wel even orde op zaken stellen, een beetje 🙂
@Jacob, ik heb er een handje van 🙂
Man, volgens mij doe ik het ook nog op een mannellijke manier.
Waar is de gereedschapskist?
Ik heb een tangetje nodig.
De kist gaat open, het hele ding onderste boven.
Tangetje wordt gevonden (daar ben ik weer echt een vrouw in, uiteindelijk vind ik het tangetje op de plek waar het hoort).
En dan ben ik zo lekker bezig, dat het tangetje de eerste weken niet terug in de kist komt en de kist niet dicht gaat en zo, en zo, en zo 🙂
@alib, na elk werk dat af is (soms weken) ruim ik de boel op, lap de toestanden af, dweil de vloer, was het laken dat er nu werkelijk niet meer uitziet en word dan bloednerveus van alles dat opgeborgen is.
Dan komt er weer een nieuw doek en voordat ik het weet zit ik met gips in de huiskamer te knoeien. 🙂
@Easy, schilderen is wel lekker (ondanks de troep), even kijken waar je bent zonder woorden.
Jongens, vandaag nog even rennen en vliegen, de laatste boodschappen, de laatste cadeautjes, waar we eigenlijk niet aan zouden doen, maar best leuk voor mijn vader en moeder als ze toch, en zo 🙂
Later meer.
Het eerste waar ik aan moest denken was een http://aaronbaird.net/pictures/Escher/Eye.jpg omdat ik het idee heb dat er zich bij jou ook iets in de pupil afspeelt. Dat vind ik ook eigenlijk wel noodzaak bij technische prenten, dat er iets meer gebeurt dan je ziet, bedoel ik.
@100, helemaal mee eens, mijn art teacher ook trouwens.
Er is ook iets in de pupil, maar dit werkelijk nog maar de eerste.
Het is een onderwerp dat ik aan het uitdiepen ben. Escher heeft het over de dood in de ogen, ik ben met een ander thema bezig.
Komt, veel meer komt. 🙂
Fascinerend. Ik probeer in de pupil een glimp van jou op te vangen Jezzebel..
Maar met een titel als ‘ eigen puinhoop’ en dan jouw werk etaleren doe je jezelf tekort!!!!!!
@Swingsister, ik neem de boel een beetje in de maling, leuk en aardig deze tekening, maar als ik straks niet iets anders zou willen vertellen, dan had ik hem nooit laten zien.
Het beginnetje, soms is het hoe onbenullig ook, toch de moeite waard, ik ben nu met iets bezig, de stap verder, blij dat ik eerst deze eerste maakte.
Dank voor je lieve woorden, ik houd wel van mijn eigen puinhoop. 🙂
Een mooi oog , het laat veel zien.
gr,
botofogo
Oh Jezz, dan is het goed. Puinhoop van jezelf is altijd makkelijker te hanteren dan die van een ander. Sterker: chaos is nodig om orde te scheppen, ook in je hoofd!
Maar zijn die doeken van jou dan zo ontzettend groot?
Geniet van je Kerst, ga ik ook proberen te doen. Eerst maar eens luisteren naar wat Greogoriaans gezang bij de mis vanavond..ter inspiratie..en overdenking..
Cheers Jezz!
@Botofogo, dank, de tweede, die ik nu aan het maken ben is pas echt spannend.
@Swingsister, in Israël werkte ik op enorme kartonnen, sommige twee bij drie meter, dat zijn krankzinnige lappen.
Hier in Nederland heb ik het wat beschaafder aangepakt, gewone, voorgespannendoeken, gangbare maten, maar man hoe ik het mis, de vrije vorm, de grootte, oi va voi sweet freedom.
Lechaiem, geniet van de mis vanavond.
Zwollywood wenst je een heel gelukkig Kerstfeest. Groet!
godverdomme, wat kan jij goed tekenen.
En dit was nog maar een probeersel?
Ik ben zo benieuwt naar ander werk.
@Zwolly voor jou ook een fijne kerst.
@Gus, dank, dank, dank, misschien laat ik het zien, misschien, ik kan niet wachten om morgen weer thuis te zijn er verder aan te werken. 🙂