Elke dag een beetje meer

In gedachten neem ik
vijl mee
ze houdt van
lang prachtig haar
borstelen tot 
glans geen tijd
nu voelt ze zich
haar kind
naar school
zonder boterham.

In gedachten naar buiten
diep van binnen
mijn rots
klauwen schaaf ik
tot toppen
van tijd
vingers op je huid
alles voelen.

In gedachten ga ik terug
stad in mijn rug
horizon wijd open
in de kou
de werkelijkheid
echt Hollands
zoals ik het ken
dertien jaar niet
op mijn rots.

In gedachten die tollen
en tijd die verder tikt
neem ik afscheid
tot de volgende keer
dat je weer zo stralend
lacht
prachtige vrouw
mooie denkende vriendin
ik hou van je.

Thuis,
Jezzebel

Art: Mimmo Paladino