It’s all right baby

It’s all right baby,
you can cry all night
if you must
ashes to ashes
dust to dust

Gehuld in een mantel van mink
stapt ze schaamteloos binnen
mijn mooie denkende vriendin
met haar vriendin ook al bont
ganzenlever en tijden voorbij
steeds verder
steeds later
steeds
we dwalen

Ze geeft me Frida
ze wilde Dali
maar die had ik al
precies wat ze koos
en dus kijk ik naar Kahlo
vogel haar op
google haar uit

Zij die vocht met de liefde
haar lichaam en haar leven
Op zo’n ijskoude decembernacht
slaapt mijn vriendin
ergens in de stad
tikt het leven een jaar verder

It’s all right, zegt ze zeker
eerst de bodem
dan de opening
ze kent me toch

Tweeënveertigste jaar
breng me kracht
geef me lef
geef moed
leef me verder

It’s all right baby,
you can cry all night
if you must
I’ve never been a surrealist
I drank
because I wanted to drown
my sorrows
but now
the damned things
have learned to swim.

They thought
I was a Surrealist,
but I wasn’t
I never painted dreams
I painted my reality
Laila tov
slaap lekker
lieve vriendin

Thuis,
Jezzebel

Art: Frida Kahlo, selfportrait 1948