Ik heb mezelf in bed gestopt. Ik verrek van de buikpijn, weer een dag naar de challemiezen. Maar dat is niet waar. Ik heb gesolliciteerd op dat flutbaantje voor twee dagen, receptioniste zal ik worden, aangenomen.
Daarna heb ik rond gebeld met een idee, niemand wil het hebben, trek maar door de wc. Twee afwijzingen in mijn mailbox en nog eentje over de telefoon. Maar bij die laatste heb ik toch nog even doorgezet en een follow up mail met CV er bij gestuurd. Geen nieuwe vacatures vandaag, online is het stil check ik elk half uur, fucking decembermaand.
Man, wat voel ik me ellendig.
Twee Amerikanen komen langs mijn raam, twee oude mannen, ze zeggen dat ze een gallery hebben in New Mexico en willen mijn werk zien. Maar ik heb geen zin om mijn hele hebben en houden achter de kasten vandaan te voorschijn te halen, sommige werken zijn twee meter! Ik durf niet. Ik wil niet van deze twee volslagen onbekenden horen dat het niets is, of dat ze er niets mee kunnen. Ik kan maar zoveel teleurstellingen per dag aan, en dit leek me net te onbelangrijk om er overstuur van te raken.
Ik heb buiten gezeten, heel even in het zonnetje op het bankje, uitzicht op de zwervers, misschien zit ik volgende maand aan hun kant van het water, in de schaduw. Ach hou op met die bull shit, pak ik mezelf beet. Je doet het nog steeds, je probeert het, iets zal ergens lukken.
Maar naar de sportschool lukt me niet vandaag. Toen heb ik een stukje banket in de magnetron ontploft, het huis staat blauw, ik heb dat dertien jaar niet gegeten en mijn moeder gaf me de hele staaf mee, vandaag heb ik zin in die smaak van vroeger, beetje troost. Maar ook dat zit niet mee.
Daarna heb ik mezelf in bed gestopt.
Genoeg voor vandaag.
Thuis,
Jezzebel
Art: Cathy Daley
Ik heb geen woorden om je te troosten. Maar geloof me ik weet hoe het voelt.
December, met donker weg, met donker thuis, echt zo’n maand voor binnen, met kaarsjes en van die dingen, maar weer niet voor eenzaam en alleen. Schaatsen kopen misschien, met fucking dunne enkels kun je ook goed zwieren en zwaaien op het ijs. Kunstenaars moeten toch met kunstschaatsen uit de voeten kunnen. Snijden in het ijs, de koude contouren van het bestaan, de kruimels van het leven die opspatten in elke bocht. Eén spot en die volgen, maakt het uit dat je beweegt als een krot of slingert als een dronken zot, de hele pleuriswereld kan toch gewoon de pot op.
(t zijn maar honderd woordjes, voor de nog pijnlijke vuist weg geschreven, maar niet iedereen krijgt die zomaar cadeau gegeven;-))
Reactie is geredigeerd
=Je doet het nog steeds, =
Natuurlijk, iets dat werkt, werkt.
Is je eigen recept niet van toepassing: kippensoep!
Ik was er al bang voor, je moet een dag niet beginnen met Neil Young. Ik doe een nieuw poging: http://www.youtube.com/watch?v=8GVE7lRZuFM
Iets heel anders, wanneer ben je nu precies jarig?
Kom op, Jezz.
Groeten, Henk.
Jongens, dag met een gaatje, zou mijn oma zeggen.
Lidy, dank, het troost toch. 🙂
@100, wow! ik ben er blij mee, erg veel dank. 🙂
@Christina, zou wel fijn zijn als dat iets nu snel komt, want op het moment werkt niet veel.
@Peter, Spaghetti helpt ook, op een dag als vandaag. 🙂
@Thera, oehhh, down town…, dank. 🙂
@Henk, ik doe mijn best, dank.:-)
Jezzebel.
Ik leef met je mee.
Maar nu is dat toch nog wat dan, dat flutbaantje van 2 dagen? Maar als je gaat studeren maakt het niet zo veel uit als je een simpel baantje er bij hebt?
Weet je zeker dat je sollicitaties niet worden ondermijnd door die (vaak niet-deugende) wereldverbeteraars? Ik kan er niet over uitwijden, maar dat gebeurt in dit land geregeld. Ik heb gewerkt in die sozawe-kringen!
Omdat ze je wellicht ‘een poot’ willen uitdraaien, omdat je hun corrupte of onwettige handelingen hebt voorgehouden in de procedure die daar voor was. Conform de wet. Of anders bijvoorbeeld omdat je misschien niet bent zoals zij (denken te kunnen) ‘eisen’?
Maak maar mooie muziek, sfeer en lees een goed boek. Alles gaat nu plat voor de eindejaarsronde. Dat is hier gebruikelijk. Je komt dan geen stap meer verder tot na 1 januari.
En zet die hypocriete narcistische lieden maar beter uit je invloedsfeer. Ik vrees dat hier in Nederland sinds de Vernieuwde Wet Poortwachter (ingaande 01-04-2002), de rechten inzake de persoonlijke levenssfeer en de burgerlijke vrijheden 100 jaar terug zijn gezet. En waar ‘de praktijk’ geregeld totaal buiten de wet en verdrag staat. En de centrale figuur daarin is heel vaak de niet door wetten gecontroleerde huisartsenpraktijk.
Ja, als je afwijkt van de seksuele geaardheidnorms mag wel alles. Dat is politiek correct. Dan moet men zelfs al het recht hebben blijkbaar om dodelijke virussen te verspreiden. Zoals je pas kon zien in Nova. Het is politiek correct om daar dan heel zedig over te doen. Maar gewone fatsoenlijke vrouwen die geen trek in die kerels hebben worden lastig gevallen door de zelfde clubs.
Het is 2002:
Voorbeeld uit de vorige eeuw: Ik kwam bij een vrouwelijke huisarts die ik niet eens kende. Ik kwam daar bijna nooit in die groepspraktijk en mijn vorige huisarts (ook een vrouw) in die praktijk (kende ik ook bijna niet) was al jaren eerder overleden. Dus kwam ik bij dat mens terecht. Die was niét bezig met een aangetóónde actieve reumatest van toen (en al niet sinds 1979) die ze had aangevraagd, niet met a-typische lymfo’s, enz. (dus aangetoond en wetenschappelijk protocolair te behandelen zaken!), maar met de hakhoogte van mijn booties!
Ik klaagde toen niet eens over mijn rug op dat moment maar over (achteraf gezien ook bewijsbare) actieve reuma in gewrichten, o.a. de enkels. 48 jaar niet over geklaagd maar toen wel. Onder andere! Ik had een paar Gabor booties aan toen: gemakbooties van puur leer binnen en buiten, en met voetbed er in. Een elegantere vorm van een soort berg- of wandellaars. En een platte hak van nauwelijks 2,5 cm eronder. Effectief door binnenvoetbed misschien 1 cm. hoogte dus. Steunend aan de enkels ook nog! Die waren te hoog, zei ‘de mevrouw’, ik móest (volgens haar: wie is dat mens in Godsnaam?) blijkbaar op niet-schokdempende platte flatjes gaan lopen? Ik loop al jaren op bootes de meeste tijd. Dus waar gaat dit soort debilitas nog over?
Ze zijn dus zelf de weg kwijt en ze trachten ook geregeld die van anderen te blokkeren met hun hoogmoedswaanzin.
Ik hoop dat je je draai vindt na de feestdagen. Achter elke wolk schijnt weer de zon. Zolang onzichtbare hoogmoedswaanzinnigen als hiervoor bedoeld tenminste niet -moedwillig je bestaan- sabboteren. Omdat je "de wet" niet mag aanroepen als zij die met voeten treden bijvoorbeeld.
Sterkte en groet,
Je komt er wel weer uit.
Groet, mary franssen
IP 84.28.102.141 21:53
Reactie is geredigeerd
Oh, ik ken het…het vegrijpen aan die banketstaaf. Ik heb gister zo’n hele staaf op. Vind het nieteens lekker..een en al jeugdsentiment.
Jij lijkt net Atlas, sjouwt de hele wereld op je schouders.Genoeg voor deze dag, morgen is alles hopelijk weer anders.
@Mary, dat flutbaantje is niet genoeg, en het is treurig als je bedenkt dat dit dus alles is wat je kunt krijgen. Het is een groot leed, maar ik heb besloten er maar weer om te lachen. Wat moet je? Dank voor je woorden.
@Swingsister, ah jij ook? Ik ben ook niet zo dol op banketstaaf, en dat eerste stuk ontplofte, morgen meer. 🙂
Gotver, receptioniste. Ik zie het al voor me. Een naakt zelfportret achter je opgehangen… en ik heb alleen contacten in het rotterdamse en jij geen OV-jaarkaart… gotver
aan wat voor baantje had je dan zelf gedacht jezze?
sterkte verder.
@Landheha, je maakt me wel aan het lachen. 🙂
@Lit, het zou perfect zijn als ik daarnaast freelance verhalen zou kunnen schrijven, maar dat gaat niet zo lekker op het moment. Dank voor je woorden. 🙂
aha… maar, dat is geen baantje… dat moet je idd helemaal zelf doen!
schrijf dan maar een bundel met receptieverhalen..
en een artikel over olijfboerderijen in Israel, dat lijkt me een leuk onderwerp en ik weet er niks van. (hier in de provence worden ze nu geoogst)
landheha: ik vind dat een beetje min om op wat voor beroep danook neer te kijken. (behalve misschien op figuren als managers, zakkenvullers, of ambtenaren die hun tijd uitzitten)
Goedemorgen Jezzebel, hoe is ut vandaag met je?
wat voor baantje heb jij eigenlijk landheha? laat ons ook lachen en lekker minachten om het lot wat je sloeg bij de uitdeling van broodverdienen.
@Lit, Landheha, heeft vrij goed gevolgd wat een hekel ik heb aan dit pestbaantje, dus het ligt niet aan hem, maar aan mij.
Zoals ik al zei, is het moeilijk om niet weg te zinken in zelfmedelijden, oh, oh, oh, ze willen me alleen als receptioniste.
Niets mis met een receptioniste, alleen wel treurig dat er verder niets lukt, dat ik mijn verhalen niet kan slijten.
December is ook werkelijk een rot maand voor freelancers, de klussen zijn vergeven, voor de rest wil iedereen zo snel mogelijk naar huis en nieuwe plannen etc. worden pas weer in januari gemaakt.
Lief zijn! 🙂
@Heer Lot, Vandaag beter dan gisteren, gisteren was prut. Dank 🙂
En met jou?
Om de een of andere reden moet ik altijd om je ellende lachen. Misschien in de wetenschap dat het toch weer over gaat en dat het niet voor niets is wat je meemaakt.Ik heb trouwens al zes jaar zo’n flutbaantje als receptionist, en ik moet zeggen: je kan in elk baantje waar je mensen tegenkomt genieten en leren, ik heb er nooit spijt van gehad. En je neemt je werk niet mee naar huis, dus je hebt tijd zat om leuke dingen te doen. Maar ja, de een is de ander niet, en wat voor mij op gaat telt voor jou misschien niet.
Enfin, sterkte in de strijd.
groetjes
rené
aha ok understoot: dus je bent eigenlijk freelancer zonder voldoende opdrachten. ja, kiezen voor een freelancebestaan is dapper en verdient die dapperheid om het waard te zijn: iedereen kan een receptioniste spelen.
maargoed: blijft idd dan toch ook weer de consequentie van de keuzes en het resultaat.
en dat landheha toch een beetje negatief doet over een baantje waarje tenminste geen vuile handen mee maakt. landheha zou nog de neger veroordelen voor zn rotbaantje in afrika om voor een hulporganisatie een waterput te graven want graven, dat doe je gewoon niet – dat laat je aan mensen over die niet meer kunnen dan mindere baantjes als slaven. een droefhoofd, die landheha.
@René, ah ja, dit baantje is best oké. En bij een leuk bedrijf ook, waar ik ook meer zou kunnen doen, als er een openingetje is, omdat het in ‘my field’ is.
Maar soms is het moeilijk om elke dag met je verhalen te moeten leuren als niemand ze wil hebben, dan deugt de hele wereld opeens niet meer. Komt zeker goed hoor, whatever will happen.
Maar er zijn wel eens van die dagen dat je er doorheen zit en deze maand is echt moeilijk voor me.
@Lit, je bent veel te streng, landheha heeft dat allemaal niet gezegd, behalve dat hij om mij moest lachen.
En dat doe ik vandaag ook een beetje, wat eeen toestand!
En nu ben ik me weer even bij De Journalist aan het melden, misschien zit er vandaag wat tussen?
Hier gaat ut wel lekker Jezzebel, zit nu aan een wijntje :-))
Ik ga een kleintje pils doen. 🙂
Goed te horen dat het lekker gaat.
prosit!
@Lit, lechaiem, straks, nog even met discipline, misschien lukt er vandaag iets om blij van te worden?
@Literatuuro: ik verdien mijn brood met computerprogrammatjes. b.v. degene die ervoor zorgen dat jij een verkeerde aanslag krijgt van de belastingdienst.
Moet niet moeilijk zijn.
Leef je uit.
Reactie is geredigeerd