Genoeg voor vandaag

Ik heb mezelf in bed gestopt. Ik verrek van de buikpijn, weer een dag naar de challemiezen. Maar dat is niet waar. Ik heb gesolliciteerd op dat flutbaantje voor twee dagen, receptioniste zal ik worden, aangenomen.
Daarna heb ik rond gebeld met een idee, niemand wil het hebben, trek maar door de wc. Twee afwijzingen in mijn mailbox en nog eentje over de telefoon. Maar bij die laatste heb ik toch nog even doorgezet en een follow up mail met CV er bij gestuurd. Geen nieuwe vacatures vandaag, online is het stil check ik elk half uur, fucking decembermaand.
Man, wat voel ik me ellendig.
Twee Amerikanen komen langs mijn raam, twee oude mannen, ze zeggen dat ze een gallery hebben in New Mexico en willen mijn werk zien. Maar ik heb geen zin om mijn hele hebben en houden achter de kasten vandaan te voorschijn te halen, sommige werken zijn twee meter! Ik durf niet. Ik wil niet van deze twee volslagen onbekenden horen dat het niets is, of dat ze er niets mee kunnen. Ik kan maar zoveel teleurstellingen per dag aan, en dit leek me net te onbelangrijk om er overstuur van te raken.
Ik heb buiten gezeten, heel even in het zonnetje op het bankje, uitzicht op de zwervers, misschien zit ik volgende maand aan hun kant van het water, in de schaduw. Ach hou op met die bull shit, pak ik mezelf beet. Je doet het nog steeds, je probeert het, iets zal ergens lukken.
Maar naar de sportschool lukt me niet vandaag. Toen heb ik een stukje banket in de magnetron ontploft, het huis staat blauw, ik heb dat dertien jaar niet gegeten en mijn moeder gaf me de hele staaf mee, vandaag heb ik zin in die smaak van vroeger, beetje troost. Maar ook dat zit niet mee.
Daarna heb ik mezelf in bed gestopt.
Genoeg voor vandaag.

Thuis,
Jezzebel

Art: Cathy Daley