Geen zin in latkes

Op de eerste avond chanoeka heb ik de kaarsen voor je aangestoken,
een wijntje in geschonken en iets lekkers klaar gemaakt. Niets traditioneels, in latkes* had ik geen zin en in de kantine van het Joods Historisch Museum, ‘restaurant,’ moet je zeggen tegen de suppoost, waren alleen orgeadebolussen, gember niet aangekomen vandaag, dus ook daar kan ik je niet mee verwennen.
‘Ja, Theeboom in de Maasstraat,’ zegt het meisje achter de balie, ‘die heeft allerlei soorten, maar op dinsdag zijn ze gesloten, op zondag hebben wij ze ook, maar dan nog, je kunt ze niet kopen, ze worden door de kinderen gratis uitgedeeld.’
Ik slenter langs heel wat banketbakkerijen vandaag maar nergens nog iemand die een traditie in stand houdt, geen soefganiot, niet die donuts-achtige oliebollen met jam of caramel om je tanden op stuk te bijten, niets van dit alles in de vitrines van de vroegere Amsterdamse Jodenbuurt. In Israël kwam ik ze op elke straathoek tegen, ik lust ze niet, maar ik vind het zo lekker om te griezelen van die deegballen met goedkope jam die er nu eenmaal bij horen.
Vroeg donker, laat licht in december. Buiten is het koud en van binnen is het stil, tegen tranen aan. Italiaanse kaassoep heb ik gemaakt en couscoussalade met geitenkaas en pijnboompitjes, ja natuurlijk rijkelijk knoflook, daar heb je het niet over. Dat is zo Nederlands.
Ik heb mijn best gedaan vandaag, drie sollicitatiebrieven de deur uit, één open van mijn hart en een handvol ideeën her en der verspreid, maar geen werk.

*Latkes (voor 2 personen):

4 flinke aardappelen, geschild
2 eieren losgeklopt
1 gesnipperde ui
snufje zout
olijfolie om in te bakken
peper en zout naar smaak
appelmoes voor de liefhebbers of zure room

Rasp de aardappelen grof, vermengen met de gesnipperde ui en losgeklopte eieren. Met een schuimspaan toefjes van dit ‘beslag’ in hete olie leggen, beetje aandrukken en op hoge temperatuur om en om bakken totdat ze goudbruin zijn. Serveren met appelmoes of zure room.

Thuis,
Jezzebel

Art: Eli Gur Arie