Het is geen gemakkelijke dag voor haar, die ze heeft uitgekozen om met mij te gaan winkelen in de stad. Sinds dat ik terugben hebben we het nog niet gedaan, samen slierten. We hadden het er wel over, maar het kwam er niet van, ook zij druk. Negen maanden geleden kwam ik midden in haar inkoopseizoen terug in haar leven, en zij in dat van mij, daar moeten we allebei nog aan wennen en zij, net als ik, was nog even aan het knokken. En ze is nog best jong en fitaal met haar bijna 67, maar ze is niet meer piep en dat harde werken is soms te veel voor haar.
Maar ze is de vrouw van een middenstander, daar draagt ze de lusten en ook de lasten van. Zo komt het dat ze nog werkt, soms moet je doorzetten met al je lef en soms moet je loslaten en er het beste van maken, maar mijn vader, ook al een doorzetter, had dat niet helemaal juist ingeschat. Toen gingen ze failliet, een jaar of tien geleden, toen bleek alles in die enorme put te zijn verdwenen, pensioen en zo. Mijn vader en mijn moeder werken als tijgers en het gaat gelukkig weer goed, ze kunnen er een fijn leven op nahouden en ze houden er ook werkelijk van. Maar van winkelen met mijn moeder was het tot vandaag dus nog niet gekomen.
Het is de verjaardag van mijn nichtje vertelt ze me, het dochtertje van mijn zus die ik nog steeds niet gezien heb. En ook mijn nichtje ken ik nauwelijks. Mijn zus en ik zijn gebrouilleerd, zoals zij gebrouilleerd is met mijn ouders en hen ook de kleinkinderen heeft ontnomen. De ergste straf die je een trotse opa en oma kunt aandoen, mijn ouders, die het heus niet allemaal goed hebben gedaan, maar die hoopten een nieuwe kans te krijgen bij hun kleinkinderen, daar bloeiden ze in op. Mijn zus, die de jongste is van ons drieën kon niet over de pijn stappen. Nu heeft ze bonje. Een raar gezin hebben we. Iedereen heeft ruzie met iedereen. Ook mijn broer komt niet meer thuis. Lang verhaal, ik wil het er nog niet over hebben.
Mijn moeder vertelt me dit pas als we midden in de Bijenkorf staan, net binnen. Ik sta stil en houd mijn hoofd schuin. Ik begrijp het opeens. Ze vertrouwde er op dat het gezellig met me zou worden, dan zou dit haar verzetje zijn. Het maakt me blij. Want ik weet hoe bang ze is om met mij bonje te krijgen en ik stampvoet makkelijk.
Direct daarna ploffen we op de banken van het Literaircafé, het is ochtend en stervenskoud in die tent. Dat duurt wel even voordat ze het innerlijke klimaat weer op ‘aangenaam’ hebben. We willen allebei een sigaretje en vluchten van de ene hoek naar de andere om aan die koude afzuigkappen te ontsnappen, we vinden een plek waar het behaaglijk genoeg is om eens echt te kletsen. Ze vraagt naar mijn laatste liefde. Ik weet niet zeker of ik haar verteld heb dat het alweer voorbij is. Maar dat weet ze inderdaad. En ik vertel haar hoe hij was, van de zakken drop en het afhankelijk maken. Ik zie dat ze moeite heeft om me te volgen, ze kent het begrip niet. Ik probeer het zo goed als ik kan uit te leggen, hoe het is in zijn meest extreme vorm en wat ik bij hem had gezien.
‘Jezus,’ zegt ze geschrokken, ‘jij maakt ook wat mee!’
En dan zou ik haar willen vertellen, hoe en waarom, maar dat durf ik niet, want hoe leg ik in godsnaam aan mijn moeder uit, alles wie en wat ik ben, hoe dat soms gaat en hoe het ook zeker mijn eigen schuld is.
Oh man, hoe pijnlijk soms.
Thuis,
Jezzebel
Art: Picasso
Dit boeit wel Jazzy, en de ( vroege?) Picasso is prachtig.
@Laila, dank, fijn je reactie.
Wat ik hier interessant vind, is te lezen dat het geplaatst is in de categorie Buitenland 🙂 Het maakt me aardig in de war… Waar ben ik toch, waar woon ik? Is voor mij trouwens zijn mooiste periode, deze, van Picasso…
Reactie is geredigeerd
ik zie je opeens stampvoeten. heeft wel iets
Boeiend het lezen over familierelaties.
familie en ruzies…
Lijkt wel of die twee woorden onafscheidelijk verbonden zijn.
En dan zou ik haar willen vertellen, hoe en waarom, maar dat durf ik niet
Het zou je verbazen hoe ze zou reageren als je gewoon alles verteld.
Ik weet het bijna zeker.
😉
Gewoon rustig gaan zitten,sfeer proeven/delen, kopje thee erbij en praten.Ik denk dat je moederlang beseft dat je een volwassen vrouw bent. Je ziet gauw genoeg als je de deur opent of ze inderdaad reageert. Ben jij dat in ieder geval kwijt.
Fijn dat het er nu wel van kwam, het slierten.
Ik kan me best voorstellen dat het moeilijk vertellen is maar het is best mogelijk dat ze het veel beter begrijpt dan jij verwacht. Volgens mij is het juist waardevol ook over pijnlijke zaken te kunnen praten. Het schept een vertrouwensband.
Bij explicite autobio als dit vind ik het lastig reageren (je zit al snel op het niveau van oordelen, of van dertien in een dozijn wijsheden die je zelf ook wel kunt verzinnen) maar alleen dat aanbevlingslinkje vind ik ook weer zo mager, dus zeg ik gewoon heel omslachtig dat ik het las en het lef bewonder om zoveel van jezelf te laten zien.
Over deze bijdrage dacht ik gisteravond nog wat na.
Hij komt echt over en gaat over iets waar iedeeen mee te maken heeft.
De relatie met ouders, die heel ambivalent kan zijn.
Mijn relatie met mijn moeder was dat ook.
Iki Freud , een ervaren psychotherapeute, heeft er een boek over geschreven, waar je misschien iets aan kunt hebben ( ik had er wel wat aan)
Moeder en dochters.( Moeders en zonen schreef ze ook)
Jongens, dank voor alle reacties, ik heb een vreselijk beroerde nacht achter de rug.
Fijn om hier al die lieve berichtjes te lezen.
Gaat ie:
@Paul, ik ben vaker aangesproken op het feit dat ik publiceer onder de categorie ‘Buitenland’ het past uitstekend, in mijn geval. 🙂
Deze Picasso is voor mij ook één van zijn mooisten.
@Rommert, nu pas? 🙂
@Mira, dank, dat troost 🙂
@Morticia, zo zonde hoeveel verdriet je elkaar aandoet.
@Duivel, ik weet het niet. Sommige dingen en zaken kun je beter met vriendinnen bespreken. Daar ligt mijn dillema, want ik wil haar ook vertellen hoe het werkelijk is, hoe kan ze anders weten wie ik werkelijk ben?
@Jacob, gisteren was een fijne dag, daar hebben we allebei heel erg van genoten. Het is fijn om het weer te proberen, hoe dat ook al weer ging, samen zijn en samen delen.
@K, het fijn om met mijn moeder door de stad te slierten. 🙂
@100, erg veel dank voor je woorden. Het is fijn dat er hier een plek is waar ik werkelijk open kan zijn, zo goed als het gaat.
@Laila, dank voor je tip. Ik ga er naar kijken.
Jongens vandaag nog flink prut, maar ik strompel nog maar even verder, op die eindeloos lange benen. 🙂
Dag lieve jezzebel, heb je je wel eens afgevraagd waarom je dit en andere intieme dingen wil delen met je moeder? Ik merk aan mijn kinderen dat ze allerlei intieme dingen van mij over mijn relaties niet willen horen of weten, omdat ze die rol van moeder en zoon of moeder en dochter veilig vinden. Het is eenzaam misschien, maar ook niet. Een moeder dochter gesprek is iets anders dan een gesprek met vriendinnen. Het mooie is dat een moeder helemaal niet van alles hoeft te weten van je om toch een basic, instinctief beeld te hebben over hoe je werkelijk bent.
Reactie is geredigeerd
Stampvoet jij maar even lekker op die eindeloos lange benen van je!
Blijft een interessant gebeuren: families en familiekwesties. Aantrekken, afstoten, geven en nemen…waar voel jij je prettig bij?
ik vertel heel weinig aan mijn moeder. Ik praat met vriendinnen. Mijn dochter vertelt ook niet alles aan mij, maar ik heb mijn ogen niet in mijn zak. Ik lees haar gezicht, ik kijk in haar ogen en zie als het niet goed gaat. Dan knuffel ik haar zomaar of ga nog even bij haar kijken vlak voor het slapen gaan…… Maar wat wil ik je nu eigenlijk zeggen? Ze houdt toch wel van je of zo iets:)
Ik heb en had vaak als ik iets wilde vertellen aan mijn moeder, dat ze het al wist.
soms lucht ut enorm op om ut er eens echt over te hebben.
@Yolande, ja, ik ben het met je eens, maar er blijft de behoefte dat ze me beter ziet. Ik geloof dat het daar aan schortte bij ons thuis, er werd niet zo heel erg goed naar ons gekeken. Wel goed voor ons gezorgd, maar niet zo goed gekeken.
@Muggenzifter, ik heb het helemaal opnieuw aan het ontdekken, hoe het is als je familie bij je in de buurt woont. Dertien jaar in Israël probeerde ik te wennen hoe het is als je familie er niet is, nu moet het weer andersom, dat gaat met vallen en opstaan. Maar ik ben ongelooflijk blij dat we deze kans hebben om elkaar beter te leren kennen.
@Zoë, lief van je! Alles wat je zegt. 🙂
@Heer Lot, maar soms is een vriendin of een vriend een betere partner om het ergens écht over te hebben, toch? Dank voor je reactie.
Ik kom je alleen maar even zeggen, dat ik het gelezen heb en dat het me raakt.
@Gingy, fijn dat je er bent.