‘Je hebt me uitgedaagd,’ is het verwijt waarmee hij zijn eigen gedrag goedkeurt.
Dat zal wel, maar ik heb het over de dingen die me raken, liefde in een land van haat. Op mijn manier. Ik was nog even met de verwerking bezig, alles dat hij me aandeed.
En werkelijk he is not the only one to blame, ik heb hem al die macht gegeven en draag de brokken die hij er van maakte. Maar het is ook mijn goed recht om te bepalen wanneer het genoeg is, wanneer ik er uit wil, al moet het dak er voor open.
En kom niet aanzetten met: ‘Ja maar, jij doet het ook. Moet jij eens kijken wat jij allemaal zegt.’ Dat zal wel, maar ik wil geen enkel contact meer, dat heb ik aangegeven, zeer duidelijk verteld.
Hij is een man die ik later omschreef als, ‘Ach, vergeet hem, hij deugt niet.’
Hij heeft een chip on his shoulder, waar hij zeer tevreden mee is, zichzelf. Ik heb het gezien, ik heb nog veel meer gezien waar ik het niet eens over durf te hebben. Ik heb geen bewijzen, maar ik voel dat het niet spoort.
Ik wist dat vanaf het begin. Het klopte niet. Maar ik was niet zo duidelijk, toen, in het aangeven van mijn grenzen, iedereen verdient een kans en als het waar is, alles wat hij zegt en alles wat hij beweert, dan zal het alles zijn.
Dat was het niet, dat zag ik vrij snel, toen ben ik mezelf gaan beschermen en heb hem rigoureus de deur uitgezet.
Telkens kwam hij terug met een ander excuus. De eerste keer omdat hij het er zo moeilijk mee had, dat ik er niet meer was. De tweede keer dat hij gehoord had dat ik met een ander was, toen bij hem. En uiteindelijk de derde keer met ‘Ja, maar jij hebt me uitgedaagd.’
Gaat heen.
Kom nooit meer terug.
Ik wil je niet.
Dat mag ook.
En voor de tere zieltjes onder ons heb ik hier nog een leuk kinderversje
Thuis,
Jezzebel
Art: Eli Gur Arie, Andromeda Rock, detail
emochantage, je hebt me uitgedaagd. tssss
was even heel anders dan wat ik mogelijk verwachte bij de foto’s van het prachtig beeld. En jazeker mag het – zeker als je er nog een Kermit boven op doet om de glimlach weer terug te toveren … 🙂
Dag Jezzebel, dappere dame!Lijkt me zo, van een afstandje bekeken, een heel wijs besluit. Je bent de tweede vandaag bij wie ik lees dat de bottom line is, dat het naar je gevoel niet spoort. Sterk dus, die VK vrouwen! En slim!
@Rachel, dank voor de support 🙂
@Bert, Eli Gur Arie, heeft ongelooflijk prachtige dingen gemaakt, ik kwam hem van de week per ongeluk op het internet tegen toen ik foto’s aan het zoeken was van het werk van Zoya Cherkassky. Ik zal nog meer laten zien. Hij werkt met plexiglas en kleur, echt heel erg bijzonder.
@Yolande, Je maakt me aan het lachen 🙂
Prachtige mensen op het vkblog, wat kun je veel leren van elkaar en dat steunt ook, dat geeft kracht. Dank voor je lieve woorden.
@ Jezz. Hahahahahahahahahahahahahahahahahah!!!!
Jezzie, is er in jouw leven nog iets anders dan intriges en fake-liefdes!
Bijgaande kunst is hèèèèrlijk. An.
Ik geef de voorkeur aan je engeltje-jpg 🙂 hier. Het beeld van die man is het niet. Lijkt hij daar op?
Reactie is geredigeerd
@An, ik lach er ook maar om, man oh man, wat een drama’s soms. 🙂
@Mary, ik bedoelde aan te geven; als een goudvis, en nu verder zwemmen, mijn beeld uit, zoiets.
Oh, vergeten, Mary, dat engeltje is Tinkerbell, dat maakte het zo leuk vond ik.
Reactie is geredigeerd
Alles in de wereld kan je komen te ontvallen, je vrienden, je familie…..en dan moet je verder, enkel met jezelf.
Als je beseft dat alles wat je nodig hebt, bij jezelf te vinden moet zijn, ben niet niet meer zo afhankelijk van wat anderen je wel of niet geven. Scheelt een boel frustraties en teleurstellingen. En is de koek op een gegeven moment op……laat het dan met liefde gaan, het heeft zijn werk gedaan, het heeft zijn nut gehad, het heeft zo moeten zijn.
Al die boosheid in je stukjes…..zo zonde…pak je penselen en schep iets nieuws, iets moois, iets positiefs 🙂
Sorry Luna, maar die boosheid vind ik nu juist heel echt. Wake up girl, that’s live. Altijd maar dat positief moeten zijn. Daarvan zijn genoeg voorbeelden te vinden op het VKblog. Dat noem ik pas zonde.Ik word er werkelijk niet goed van. Wat mij betreft blijf je schrijven zoals je het leven werkelijk beleeft Jezzebel, dan ben je me des te liever.
@Luna, dat zal allemaal wel, maar soms is er een grens bereikt, of overschreden. Dit zeker niet mijn beste bijdrage, maar ik ben het wel kwijt en dat is voor mij het enige dat belangrijk is.
Of dacht je dat je leuke, positieve dingetjes kunt maken als je het er niet meer over hebt?
Echt niet hoor, moet je eens kijken hoe ‘vertekend’ mensen zijn die het er liever niet over hebben.
@Lidy dank, fijn je woorden, ze steunen.
Vandaag weer verder.
Jongens, ik zou nog wat willen zeggen over de chip on the shoulder van dit beeld van Arie, zie je dat het een hanenpoot is? Ook tussen zijn lippen zo’n nagel.
Ook in het filmpje van Kermit the Frog zit heel veel, die wijsneus journalist heeft de woorden mooi vernaggeld.
whistle, whistle, little bird
Isn’t eating crumbs absurd
Try the ham and cheese on reye
And a piece of cherrypie
If those crumbs are all you want
Don’t come near my restaurant
ik ben een tere ziel dus ik schrok me weer eens dood van je eerste plaatjes. Met Tinkerbell maak je het weer helemaal goed! haha.
see you later.
@Zoë, oi vee, ik heb hier nog een doek op de gloednieuwe ezel staan, nog lang niet af, maar ik word er zelf al misselijk van 🙂
Zal ik er maar een lap overheen gooien?
Later aligator 🙂
ja, anders vergaat mij de eetlust… hahahahaha
Het was niet verkeerd bedoeld.
Luna zal zwijgen
@Luna, nee joh, dat is nu juist mijn punt, niet zwijgen, laten we het delen. Mooi en lelijk, daar leer je elkaar beter van kennen, toch?
@Zoë, 🙂 in while krokodile
Soms houden dingen op en als de ander dat niet begrijpt, dat is het zijn/haar probleem.
Tear-jerken is een no no. Dat hou je voor jezelf.
Niet voor de zoveelste keer gebeld worden of….
Want dat is een burden.
@Gus, de meest schokkende vond ik toen hij me SMS-te waarin hij vertelde dat ik het met een ander had gedaan, of dat waar was. Toen ik niet meteen reageerde, kwam er een SMSje overheen met: ‘zwijgen is instemmen.’
Ik heb teruggeSMSt dat het niet zo was en dat ik hem dankbaar was voor zijn grenzeloos vertrouwen in mij.
Wel wilde ik even weten waar dat verhaal vandaan kwam.
Daar gaf hij geen antwoord op, dat was niet zo belangrijk, pas ‘s avonds kreeg ik weer een SMSje, hij was er uit inmiddels, sorry dat hij aan me twijfelde.
Maar wat deze ontzettende domme man niet begreep, met zijn enorme geknakte ego, was dat het niet uitmaakte of het waar of niet waar was, maar dat dit wel over mij ging, mijn naam en mijn lichaam, daar had hij me best tekst en uitleg over kunnen geven als het zo belangrijk voor hém was.
Ah man, hij deugde niet.
Reactie is geredigeerd
mooi, jou blog, vandaag toen ik googelde op gustav klimt voor mijn vriendje en zijn art-expositie in the tides, al een uur laat je me niet los..thanx mooi mens, je schept licht en lucht.
Dank, Dolores, fijn om te horen! 🙂
Jezz, moeilijk als iemand als een soort gif bezit van je ziel heeft genomen. Je grenzen vervagen, wat is nog normaal en acceptabel? En voor je het weet accepteer je zaken die grensoverschrijdend zijn. Tegen beter weten in. Run baby run. Of beter: zet de knop om naar je rationele stand. Zet je emoties even in de ijskast. En na twee maanden ziet alles er heel anders uit. Voor mij werkt dit ook. Althans, ik probeer sterk te zijn. Blijft moeilijk.. Maar ik heb uiteindelijk voor mezelf gekozen.
@Muggenzifter, ik heb dat uiteindelijk ook gedaan. Het is een oerkracht waarmee je alles van jezelf weer bij elkaar raapt en verder gaat, omdat er maar één weg is en dat is die van jou, door.
Dank voor je reactie 🙂