Hou op met je gejank, zou ik willen schreeuwen.
Maar dat doe ik niet, ik wil hem niet meer spreken.
Hij jankt zich maar suf.
Hij is wat ze in het Amerikaans een feeder noemen.
Bizar, ik was het nog nooit eerder tegengekomen.
Hij nam elke keer een zakje snoep voor me mee.
Zwartwitjes van Venco, Kaneelstokjes ook supermarktplastic verpakt.
Geen zak drop van ‘t Kruidvat, met liefde uitgezocht.
En ook geen zoete koekjes, baklava, honing, pistaches en amandelen.
Dat was zijn stijl niet. Hij griste zonder te kijken.
En als hij me niet zou zien, als we toch niet afspraken, dan maakte het ook niet uit.
Dan at hij ze zelf.
Zijn manier was een milde vorm van wat ik in een documentaire op televisie heb gezien.
En gefascineerd heb aangekeken.
Feeders zijn mannen die vrouwen voeren totdat ze zo dik zijn dat ze zich niet meer kunnen bewegen.
Ze zeggen dat ze er van houden, al die schimmelende hompen vlees, als de grote liefde door het bed ligt te rotten, want bewegen kan ze zich niet meer.
Ze is volkomen afhankelijk van hem.
Hij bepaalt wanneer ze gewassen wordt, want dat is een toestand met de tuinslang, en lang niet elke dag.
Hij bepaalt wat ze eet, zakken vol bij de McDrive als hij haar wil verwennen.
Totdat zij besluit dat het genoeg is en ze zich uit zijn huis laat takelen.
Dan wordt het dak opengebroken, haar enige manier om er uit te komen.
Zo erg is het bij hem niet, maar ik zag wat hij deed.
Het was niet alleen de zakken snoep.
Toen ik het uitmaakte en zei dat ik hem voorlopig niet wilde spreken en hij wat later toch weer met een jankverhaal met mij aan het babbelen was, toen zei hij: ‘Oh ja, ik had een baan voor je, toen je niet met me wilde spreken. Maar ja… jij wilde zwijgen.’
Hij is niet alleen degene die de snoepjes op mijn tafel legde, hij is ook de man die een kind een lolly geeft en het dan afneemt.
Ik was niet van plan om de rest van mijn leven te huilen als op de foto’s van die kinderen die me werkelijk pijn doen.
‘Rot op met je snoepjes!’ heb ik geschreeuwd, ‘ik wil jouw zoete troep niet!’
Toen was het klaar.
Thuis,
Jezzebel
Art: Jill Greenberg, The manipulator
hij had je een fanta moeten geven… 😀
hoe vind je al die interessante types toch?
@Vincent, should’ve, could’ve, would’ve, no use crying over spilt milk.
@Rommert, je zult versteld staan wat er in het wild allemaal rondloopt, op het blog of in het echte leven.
Jezzie, hoe kan een man als jij zoiets schrijven? Groet, An.
@An, een vrouw als ik heeft meer ballen dan goed voor haar is, zij doet het maar gewoon, met haar hart.
Jezz. Weer een sportief antwoord. Voor mij blijf je m`n ballenjongen. :):):)A,
@An, dat vind ik prima, ik houd van ballen, man of vrouw.
Hallo Jezzebel,
nu volg ik je bloggen niet continu en daarom ontgaat mij wellicht het een en ander. Maar ik heb altijd het idee dat je verhalen schrijft die meer fictief zijn. Maar als dat niet zo is, kan ik er nog wel om lachen hoe jij je ergernissen verwoordt over ‘de liefdeservaringen’.
Anders dan in deze url bijvoorbeeld:
http://www.volkskrantblog.nl/bericht/165776
Ik weet echt niet op wie dit slaat, of wie dit is, maar ik vind dit soort reacties psychopathisch, eng. Je zou toch blij zijn als je van zo’n "aanbidder" af bent? :-))) En wel uitkijken de volgende gelegenheid? groet, mary
@Mary, fictief uiteraard, man ik ben zo blij dat je er bent, soms is het werkelijk met al mijn kracht. Dank Mary 😉
het is al weer een "owlingnight" en nu ik dit lees moet ik lachen….echt hardop lachen…
ik zie zo’n feeder en zo’n kolos van een vrouw voor me, wel even iets anders dan het eng magere scharminkeltje op de overigens mooie foto…en toen zag ik jou zo huilend als dat kind…wow een onderwerp voor een schilderij..
wist je trouwens dat dit soort foto’s echt op een hele byzarre tricky manier worden gemaakt…bijna dat ik ook zou willen zeggen tegen zo’n fotograaf fuck off…om vervolgens dat kind te troosten…
:))
jeggroet
@Good morning Jeg, op een gewone vroege zondagse ochtend.
Ik weet hoe die foto’s worden gemaakt.
Jill Greenberg geeft die kinderen een lolly en neemt die dan heel abrupt af. Zij heeft the beautification van kinderverdriet tot haar kunst gemaakt. Er zijn enorme rellen om geweest. Jill noemt zichzelf niet voor niets ‘manipulator’.
Ik kan die foto’s nauwelijks verdragen, ze gaan door mijn ziel.
wat een ezel :-))
Ja die feeders zijn heel eng, het gaat zoals zo vaak om macht en om de volledige controle over iemand te krijgen.
Enger, en vaker voorkomend is de afhankelijkheid van complimentjes, die een feeder geeft, en geestelijke manipulatie mogelijk maakt.
Ik heb de link die Mary Franssen aangaf, bekeken. Ik herken veel van dit gedrag.
die foto’s hebben ook in het magazine gestaan. Schokkend vond ik ze. En feeders zijn heel erg eng. De meneer uit je stukje ook trouwens.
Weet je, ik realiseerde het me van de week, ik heb de hulptroepen ingeschakeld, de man de deur uit en de vrouwen er in.Mijn vriendinnen, mijn aller beste als eerste, daarna mijn mooie denkende vriendin van hier en morgen zal daar ook die andere prachtige nuchtere en eerlijke zijn, en ik ben Mary heel erg dankbaar, de bijdragen ‘afrekenen en zo’ zijn misschien straks verdwenen, maar zij zei iets wat ik zelf niet kon aangeven.Vincent ik wil je verzoeken om hier weg te blijven. Nooit meer terug te komen.
@Jezzebel, @Yolande,
ik voel dat meestal direct als ik zo iets lees: een eng gevoel, dit klopt niet, dit gaat te ver. Men zegt vaak dat het eerste ‘gevoel’ (intuitie) bij zo’n eerste confrontatie met een blog (of mens) vaak ook correct is. Mensen worden hiermee gewaarschuwd (op een oermanier) voor "gevaar"?
Ik kan mij ook niet helemaal aan de indruk onttrekken, dat dit uit een ‘gelijke’ geest komt, of uit ‘dezelfde’ geest komt, als die geest (mind bedoel ik) van een zekere stalker waarvan ik vaak last heb hier? Toeval? Of is dit een soort man met een gelijk soort overheersdrang (controledrang) over vrouwen en gelijksoortig gedrag? Of een gelijk soort (onderdrukte) afkeer van vrouwen?
Yolande ik heb geen persoonlijke (real) ervaring er mee. Ik heb dit soort "geest" (mind) wel vaker getroffen op het web. In de vorm van een stalker.
Groet, mary
Reactie is geredigeerd
Ik ben trouwens An ook heel erg dankbaar, ik heb dat hele zooitje eens met al mijn aandacht bekeken, scherp. Dank An, ik wist het al, maar jij legde een verband die anderen wellicht niet zo snel gezien hadden.
Weet je, dit zijn lessen die je leert waar je een hoge prijs voor moet betalen, als het ‘real’ is, zoals bij mij.
Het duurt zo ongelooflijk lang voordat je jezelf vergeven hebt dat je zo dom was.
En het maakt je bang en kwetsbaar.
Maar ik heb besloten, ik ga zeker niet de rest van mijn leven bang zijn, sodemieter op, ik heb het gezien, bedankt, ik wil verder.
En wat me opvalt, is de kracht van vrouwen, niet veel, maar er zijn er een paar die als het er op aankomt werkelijk durven, met al hun lef.
Heel veel dank.
niet verschuilen achter ‘fictie’, je weet heel goed hoe je je woorden gebruikt. ik ben niet trots op de mijne, maar bent me blijven uitdagen. trek een streep. ik wens je het allerbeste en bedankt voor wat er is geweest!
@ Jezz. Wil je even toelichten wat je allemaal bedoelt met An dit en An dat?
Het is mij dan zeker zelf ontgaan. Groetjes, An.
@An, liever wil ik het er niet meer over hebben.
Toen jij vroeg om die foto’s met die wolvenplaatjes, toen kwam de bijdrage ‘Voor mijn criticaster’, toen werd duidelijk dat het ene blog en het andere met elkaar te maken hebben. Ik wil liever niet zeggen welk andere blog, ‘Afrekenen’ is in elk geval volledig verdwenen. Maar Vincent lurkt hier nog ergens. En ik zou hem zeer dringend willen verzoeken om weg te blijven, geen enkel contact meer op te nemen, alles wat hier na komt ga ik aangeven bij de politie.
@ Jezz. Okee! An.