Morgen ga ik een nieuwe ezel kopen, deze is wat mij betreft deze nacht gestorven.
Vanavond ben ik begonnen aan een gloednieuw doek, eerst getekend, de opzet, met al mijn lef, niet treuzelen, niet tutten, verf op de borden, goede kwasten uit de schuur, geen noodoplossing, alles steady, schilderen. Geen tijd voor zeuren.
Maar vandaag ging niet zo lekker. Het is niet fijn om te dealen met afwijzing. En ‘als je met een niet te negeren idee komt, dan hoor ik wel van je,’ is niet bepaald een opening. Ik heb geen briljante ideeën, ik frummel maar wat. Oh shit, hoe moet dit allemaal. Angst heeft venijnige tandjes in mijn botten gezet. Diepe angst.
Oké, dacht ik, als ik dan toch de boel aan het verlummelen ben, stort je dan met hart en ziel op dat wat je werkelijk wil. Toen ben ik aan dat nieuwe doek begonnen, met dat restje moed dat nog ergens in een hoekje crepeerde.
Maar de ezel die ik ooit in Amerika op straat vond heeft zijn beste tijd gehad. Jaren geleden vond ik dat prachtige, ouderwetse ding, toen de zoon van de zojuist overleden kunstenares al haar spullen op straat zette en ik net op dat moment door het steegje reed, ik wist dat het geen toeval was, of dat maakte ik er graag van, teken van boven. Haar zoon heeft mij al haar bezittingen gegeven, haar olieverf, haar schilderskist, haar kwasten, haar pastels, haar houtskool, haar inkt, ze was van alle markten thuis, mooi degelijk, professioneel materiaal. Het is mijn grootste schat, maar die ezel is een onhandig ouderwets ding, in Israël stond hij op het balkon, zomer en winter. Ik werkte er niet meer zoveel mee. Mijn huis was mijn atelier en op de muren had ik plastic gespannen zodat ik mijn doeken op de wanden kon timmeren en zo werken, de lusten van mijn hart.
Zo werken gaat hier niet, mijn huis geen dump zoals daar en de schuur te koud om te klooien. Binnen werken betekent op de ezel, beetje improviseren, groot laken op de grond. Maar de ezel heeft houtrot en staat niet meer zo stabiel. Toen is dat enorme doek er vanaf gedonderd, ik zit onder de verf en mijn voet is gekneusd.
Dat ga ik anders doen. Morgen ga ik mezelf verwennen. Klein cadeautje, ik ga een stabiele ezel kopen, een degelijke, eentje die de volgende generatie mannen of vrouwen met dromen op straat vindt.
Thuis,
Jezzebel
Art: Zoya Cherkassky
goed zo…doe dat en ga heerlijk aan de gang..
een goede ezel moet je vriend zijn…ik heb ook echt een hele fantastische..weliswaar loodzwaar, maar die gaat eeuwen mee…dus hopelijk ook voor mensen met dromen op de straat…..
Had ik verdorrie moeten weten, op de zolder van mijn moeders oude grote huis stonden wel vier verschillende ezels…eentje heeft ze gehouden, omdat ze zelf nog schildert, de rest wilde niemand hebben, dus die zijn naar de ramsj gegaan…arghhhh….
en je voet? hinkedepinkel?
nou ja ik ben benieuwd naar alles, ik zal het binnenkort wel zien…
enjoy your weekend Jezzebelief
jegkys.
Succes,wat is een mens per slot van rekening zonder ezel! Kun je hem wel goed kwijt. Een mooi ruim atelier,. dat zou wat wezen.
=als je met een niet te negeren idee komt, dan hoor ik wel van je=
Auw.
Waarop ik zou denken (en misschien zou zeggen) dat als ik zo’n idee had, ik niet bij hem/haar op de stoep zou staan.
=ik ga een stabiele ezel kopen, een degelijke, eentje die de volgende generatie mannen of vrouwen met dromen op straat vindt.=
Mooi cyclisch, hoewel ik zou zeggen dat je hem eigenlijk tot op de laatste pen-gat-verbinding zou moeten verslijten met je eigen dromen.
Doe maar, schreeuw de verf, laat mij jouw pastel zijn. Ik weet, het zal niet zo zijn. Mijn kleuren hebben niet jouw voorkeur, maar zijn de ruimte er tussen…
Gr. Ragfijn
ik heb even op ‘schildersezel’ gegoogeld omdat ik geen idee had wat zo’n ezel kost… zag dat er ook gebruikte ezels aangeboden worden, zo te zien allemaal gloednieuw 🙂
je baden in ezelinnenmelk wil ook nog wel eens helpen
@Jeg, oeh die ezels van je moeder…, maar daar zijn nu andere mensen blij mee. En ik ben aan het tuttebellen, hup, hup, hup, ezel kopen. Straks zie je het allemaal. 🙂
@Jacob, ik heb best mazzel hoor, een groot huis én een schuur.
@100, er moet brood op de plank, dus ga ik koortig door mijn hoofd; een idee, kom met een idee, man dat werkt zo voor geen meter!
Ik heb iemand anders ezel werkelijk tot aan houtrot opgebruikt, nu is het mijn beurt er een te kopen die langer meegaat dan ik zelf. 😉
@Ragfijn, ik heb een fijn gevoel voor kleuren, dank voor je reactie, die zette me aan het denken. 🙂
@Maria, oeh jij bent praktisch, ik ga naar de winkel en zie daar wel, ook maar even googlen nu dus. Dank. 🙂
@Rommert, eerst die slangen uit het bad 🙂
je moet zo’n ezel wel te eten geven hoor :-))
Succes met de zoektocht Jezz!
Zo heb ik een tijdje geleden een tekentafel gevonden via 2dehands.be Het ding is heel zwaar lomp groot en oud (jaren 50 of 60) maar absoluut PRACHTIG en bovendien gewoon gratis!
Ik hoop dat je vlug een goede ezel hebt, want ik (namens het Dutch Forum)heb werk voor je. Ik heb zojuist een p.m. naar je verstuurd via dit blog, want je email thuis heb ik niet.
Wij van het DF hopen dat je de uitdaging aanneemt, want schilderen gaat je goed af.
@Zev, kaarsvet zei de man van de winkel 🙂
@Morticia, oeh die tekentafel klinkt heerlijk! 🙂
@Jim, je maakt me aan het lachen, mijn verleden van liefde oudpapier zit me op de hielen. Ik zal kijken of ik iets voor je kan doen, ik houd contact.
Jongens, de ezel is er, niet het juweeltje dat werkelijk een echte solide atelierezel was, maar die stok om je schilderij op de goede hoogte te stellen is zo allejezus hoog, ik zit in een souterrain en daar heb je een fabriekshal voor nodig, misschien, later, als ik werkelijk ‘iemand’ ben.
Dit was wel een lekkere trouwens, kon mee de tram en metro in, wel even tanden op elkaar, (die dingen zijn zwaar!), maar dat ging.
🙂
balkend kom ik je tegemoet.hahaha
IK MIS JE !
Een stabiele ezel… zo eentje waarbij je je hoofd op z’n schouder kan leggen om eens goed uit te huilen 🙂
Mmm… beetje een raar zinnetje geworden… dat krijg je kennelijk bij zo’n associatief woordzinnetje
Ook het 2e zinnetje deugd niet… ik geef ‘t op, ik ben een ezel 🙂
@gianni, ik heb kaarsvet voor je 🙂
@Gooi Boy, wat mis je dan?
@Francois, zo’n ezel waar je je geen tweede keer aan stoot… een vrouw daarentegen… een keer of negen, toch, zoiets?
ik mis de warmte van een vrouw
@Gooi Boy, ja het is koud buiten en de nachten lang, ik ken dat gevoel.
Maar ik ben zo graag speciaal, die ene.
tuurlijk jez dat snap ik wel
dat heb ik ook graag dat gevoel die ene
maar komt die ooit nog langs ?
Ja tuurlijk wel, als je durft te kijken en te zoeken, toch?
Ik dacht meteen aan echte ezels, zal wel door nepal komen, heb er daar duizenden gezien. Ze zijn wel ontzettend stabiel, ik heb ze langs griezelige afgronden zien lopen. Maar erg onderhoudsgevoelig.
Dus koop toch maar een houteen ezel. En maak mooie dingen!!
groet
rené
@René, ik ben met een werkelijk heel mooi doek bezig, morgen ga ik verder, vandaag heb ik mijn huis op zijn kop gezet, kop en kont, man, er wordt heel wat geschapen, tussen de afgrond en de spinraggen, dank voor je reactie.
Jezelf verwend, en morgen schilderen :-))
benieuwd naar resultaat :-))