Al een paar dagen, gevangen in een greep waaruit ik niet ontsnappen wil. Misschien vlucht ik, misschien is het troost? Ik ben uitgehongerd. Wat heb ik hier al die maanden in godsnaam gedaan? Keihard knokken om mijn hoofd boven water te houden, op mijn tandvlees en uitgesleten heupen, buigen knikken, slikken niet stikken, hier en daar. Vergis je niet, het is niet zo gemakkelijk om door te starten na dertien jaar. Ik ben er niet jonger op geworden, mijn gezicht, hart en ziel getekend, alles wat ik heb meegemaakt. Nu moet ik als dat meisje van 28 dat ik achterliet verder met de brokken, goddelijk getal later.
En zoals ik dat vroeger deed, als kind, als puber en jonge vrouw, zo leuk om te tekenen en te frutselen, maar als het belangrijk wordt, trap ik het in de hoek, als eerste. Weg, weg, weg, ik moet serieus zijn en belangrijk doen, dingen en zaken. Wie heeft er tijd voor prutsen en dromen? Daden daar zul je op worden afgerekend, enige dat telt.
Maar daar zijn haar armen, armen van troost en gedachten die vrij zijn, daar is Grace, in haar volle glorie.
Zondag ging ik naar de Nieuwe Spiegelstraat, Mekka van kunstminnend Amsterdam, toch? Leeg kwam ik thuis. Decorative! I could hear her shout. Mijn mooie kijkende vriendin uit Tel Aviv zou er geen goed woord voor over hebben. Uitgehold voelde ik me. Wat zijn de vragen van de Nederlandse kunstenaars, waar houden ze zich mee bezig? Ik kon het niet vinden. Toen ben ik zelf maar aan het kledderen geslagen, een doek eerder nu later toen ik het werkelijk kleur gaf, het verbaasde me, ik had het lef nog. Maanden heb ik niets aangeraakt en man, oh man, wat was ik bang, en toch… op mijn gevoel en op mijn heupen, ik durfde weer, toen het niet meer uitmaakte.
Toen heb ik haar gebeld, mijn art teacher van daar en mijn werk gestuurd, verteld over de lege galleries en mijn honger. En ook zij verdrietig, ze was wees geworden. Raffi Lavie, haar eigen teacher, is niet meer, gestorven pancreaskanker, in mei zag ik later op het internet, ik was er niet meer bij, een generatie later, zij behoort tot zijn school. Zij die het mij leerde. Wat heeft ze me veel gegeven, alles dat ik weet.
Vanochtend heb ik me aangemeld bij de Rietveld en ik ben ook maar even vriend geworden van het Stedelijk, donateur geloof ik, voor een vriendenprijs, het jaar bijna om, maar het kan me niet schelen, stuur je uitnodigingen, je lezingen, je koffieconcerten, maar geef me in godsnaam je kunstenaars van vandaag, huid en haar, ik lust ze rauw, honger die gestild moet worden.
Oh en ik heb ook nog even een verhaal in de wacht gesleept, de boekhouder gebeld, een afspraak gemaakt en zo en zo…
Man, in de armen van gratie vind je troost.
Thuis,
Jezzebel
Art: Zoya Cherkassky, Victim of Grace
Madame, on est impressé!
Wat véél doe je! En zo doelgericht! Dit wordt een goede tijd… ik voel het! Ga je werken maken! Hup! Geen tijd verlummelen!
Wauw! Ik proef je vitaliteit hier!
@Yolande, je maakt me zo blij! 🙂
in kunst vind ik ook troost.
jij zit geen moment stil lijkt het wel:)
@Zoë, wat een kracht kun je putten uit kunst.
Ik had gisteren de hoofdredacteur aan de telefoon. ‘Wat doe je nou, zo’n hele dag,’ vroeg hij verlekkerd. Ik kon horen hoe hij er naar verlangde een beetje thuis te lummelen. Hoe leg ik hem uit dat ik het op mijn manier heel druk heb? Dat ik eerst het huis heb gepoetst totdat het glom en me daarna met de administratie bezig hield en toen ik ook dat geregeld had, weer eens wilde doen wat ik werkelijk leuk vind?
Man oh man, hoe kun je de wereld uitleggen wat belangrijk voor je is. Het is zo anders dan alles wat ze van je verlangen.
Wat ga je doen bij de Rietveld?
Dogtime? Hou er wel rekening mee dat je voorbereidende fase (0 jaar) maar tot 25 jaar is.
Succes!
Hi Luna, dogtime indeed.
Maar ik ben niet helemaal een beginneling, ik heb in Israel art lessen gehad, zoals ik in deze bijdrage schrijf. Ik heb ook behoorlijk wat werk om te laten zien, we gaan bekijken of ik in het tweede of derde jaar kan instappen.
Ik weet niet of de de Rietveld mijn plekje wordt, maar het is fijn om aan iemand mijn werk te kunnen laten zien en te luisteren naar suggesties, hoe verder, want daar gaat het me om.
En nu moet ik nog een vriendin zien te ritselen met een auto, want man oh man dat wordt sjouwen. 🙂
Reactie is geredigeerd
De eerste stappen zijn weer gezet :-))
Wat is dogtime?
Leg me dat even uit, ik weet gewoon niet wat dat is.
Dogday afternoon, film met Al Pacino, OK dat weet ik, maar…
Dogtime?
Fill me in.
Luna? Jezzebel? Please.
Hiaat in mijn kennis.
Tja en dat sjouwen, hm, moet er wel om lachen.
Liefs,
Gus
@Heer Lot, en nu verder, dat is eigenlijk het leukst, als je kansjes voor jezelf aan het creëren bent, benieuwd wat er nu weer uit komt rollen. 🙂
@Gus, ik weet niet waar de afkorting precies voor staat, maar ik heb avondcursus aangevraagd dus de D is vast iets van deeltijdstudie of zoiets 🙂 Prachtwoord, toch?
kom op, jezzebel, geef ze een lesje
Hi Jazzebel, nooit proberen aan de wereld uit te leggen wat belangrijk voor je is. Je weg volgen, opgaan in datgene je lief is en de wereld is van jou!
Hallo Gus,
DOGtime staat voor Deeltijd Opleiding Gerrit rietveld academie. Ze leiden op tot een aantal bachelors diploma’s.