Domme dwaze vrouw, wie droogt je tranen, wie wiegt jou ’s nachts zachtjes als het verdriet eindeloos en diepzwart is?
Ik spreek hem, hij, de man van een ander, aan de telefoon, aan het einde van zijn werkweek, op een donderdagmiddag, als je tegen je collega’s zegt, ‘shabat shalom’. Vrede in het weekend, heel belangrijk, elkaar nog even pais en vree wensen voordat alles weer open en vrij is en je kunt genieten, leuke dingen met de kinderen en je partner, samen zijn. En misschien ook om elkaar nog even te vertellen, ‘we kennen het als die weekendjes niet zo gezellig zijn, moge er vrede zijn, vrede in je huis’.
Ik vraag hem hoe het gaat met hem en zijn vrouw. ‘Same shit,’ zegt hij en het maakt me verdrietig. Hij begint over de SMS die ik hem stuurde. Een week of twee geleden toen hij me probeerde te bereiken en ik de telefoon niet op nam, voor niemand niet. Toen ik vlak voor mijn ongesteldheid zat en de laatste restje van een baan die er aanging, mijn huis en mijn leven een gierend zooitje. Toen stuurde ik hem het hele verhaal in het Engels en op het einde mijn woorden in het Nederlands, ‘ik hou van jou’, zoals wij dat vaak doen, als een mantra, of een toverspreuk, soms is het magisch.
Die heeft zijn vrouw laatst gevonden, vertelt hij deze middag. Ze vroeg wat het betekende en hij zei: ‘Hey, what’s up, how ya doin’. Maar daar liet ze het niet bij. Ze vroeg of hij nog met mij gesproken had. En dat was toen waar, vertelt hij erbij, ‘nog niet.’ Dat klopt, ik nam de telefoon niet op. ‘Ga je het nog doen,’ vroeg zij toen. ‘Waarschijnlijk wel,’ zei hij.
Nou ja, lang verhaal kort, ze wil het er op aan laten komen. Ze wil dat hij mij belt op de speaker phone en dat hij zegt dat hij nooit meer contact op zal nemen.
Ik luister.
‘Weet je,’ zeg ik, de verraadster in hoogsteigen persoon, ‘misschien is dat beter voor je. Waarom doe je het niet? Waarom laat je me niet gaan?’
En hij zegt: ‘Weet je, als ik het idee had dat het zou helpen, dan zou ik het doen, al was het maar voor de kinderen.’ Kinderen die hij en ik samen niet kregen, omdat ik het eerst niet wilde en later niet meer gebeurde. ‘Maar,’ gaat hij verder, ‘zou het jou helpen? Om verder te gaan. Zou jij er beter van worden?’
‘Waarschijnlijk wel,’ zeg ik, zij die alles beter weet, ‘maar de waarheid is, ik wil je niet kwijt. Ik geloof daar niet in. Maar wat ook waar is, is dat het big love, but no match, was, de liefde blijft.’
Hij schrikt.
‘Look,’ zegt hij, het is op zijn werk en hij ging alleen maar een sigaretje roken.
‘Ja,’ schrik ik ook, dit is allemaal veel te diep voor een gewoon, doordeweeksgesprekje. Komt goed, we praten er nog wel over.
Oh Godverdomme!
Thuis,
Jezzebel
Art: Hila Lulu Lin, Call Me You Bastard
"Dood door schuld". In het gerecht een term die je minstens 5 jaar kost..
*oops*
see my post, before yours, for more context
Succes Jezz, want leven doen we maar 1x. En daarin heb je maar één kans. Elke dag weer; dat weet jij zo goed als ik. Knuffel van mij, voor je mooie foto (hoe heb jij mij zo snel gevonden?)
@ Jezzie. Zo ziet mijn hart er ook uit momenteel!
Maar ja, hoe gaat het eruit zien nà de schok van de eerste…….?? Groet, An.
GVD!
@Mephisto, dank voor je fijne woorden. Dank ook dat je het ziet van de foto (ik kan je voelen, jij zoals ik), ik houd heel erg van Hila Lulu Lin, man, zij kan verhalen vertellen!
@An, fijn dat je er bent, en ik heb het zo godvergeten koud, heb jij dat ook?
Ik weet niet hoe het verder gaat, elke dag een beetje, toch?
@Zoë, ik weet het, man wat doet het pijn.
Wat is een hart zonder vuur beste Jezzebel?………:) En shabat shalom!…..:))
mooie boel
@ Jezz. Ja ik sterf van de kou,maar ja, met een warm hart stook je het zelf ook wel warm denk ik.
Toch kan ik je ergens niet volgen??!! An.
*Knuf* en een wijntje :-))
Ik schuif aan bij Heer_Lot, schenk ook een glas in, snijdt de kazen aan en zet den toastjes neer. Luisteren is dan wat rest….
ohhhhhh shittttttt!….stampvoet stampvoet….zie je me Jezz… zie je me dat doen? stommerd…nu ga ik je komen redden :))
ik vond net nog een paar mooie truien, te klein, welke maat heb je?…ik neem ze mee…
ik kom deze maand nog…wat moet ik nog meer meenemen, anders dan een luisterend oor, een warm hart en zoiets als jij als ik….
maar dat even terzijde…en wat nu, nu??……
jeghils
in gedachten..
Reactie is geredigeerd
Good morning Ladies and Gents…
Gaatie,
@Henk, big love no match is verdrietig. Shabat Shalom 🙂
@Rommert, met mooi kan ik leven 🙂
@An, flink de fik er in. 🙂
@Heer Lot, lekker! 🙂
@Scram, gezellig, ik heb veel te vertellen dus ga er even goed voor zitten. 🙂
@Jeg, ik zie je stampvoeten, dat doe ik zelf ook, kom me maar snel redden. 🙂
@Dianne, vertel eens…
Jezz, push and pull. Mooi maar ook zo pijnlijk. Wat anders te doen dan het te ondergaan?
@MUGGENZIFTER, such is life, 🙂 Dank voor je woorden.
Big love no match is als een bankschroef… je kunt geen kant op, althans nergens schiet je wat mee op. Ik zou het geen tweede keer mee willen maken! Ik wens je heel veel sterkte!
Oo dit zijn de dingen die energie vreet! Sterkte! Fijn dat je het hier opschrijft, dat wel.
@ Jezzie. Brand, blussen, kussen, tussen, de benen van een ander, blijf jij weer onverstoord.
Uit mijn bundel: naaigaren. An.
@Martha, weet je, hij is wel de grote liefde, ik ben blij dat ik hem ben tegengekomen.
@Jane, ja ook dodelijk vermoeiend, blij dat je even komt buurten, dank 🙂
@An, ik moet om je lachen, naaigaren vind ik een prachtige titel.
@ Jezz. Wat denk je dan van Stiksteken Ook een bundel van mij. Die was ook venijnig hoor! Groet, An.
@An, wat een prachtige beelden roep je op met die titel. Ik had zo’n hekel aan mijn handwerklerares! 🙂